ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΓΝΩΜΕΣ

Ὁμιλία  στὸν  Εὐαγγελισμὸ  τῆς  Θεοτόκου

(25  Μαρτίου)

Ὁ  Ἀρχάγγελος  Γαβριήλ, ποὺ  ἀπεστάλη  ἀπὸ    τὸν   Οὐρανὸ  εἰς  τὴν  Παρθένο  Μαριὰμ  ἡ  ὁποία  ἦταν  μεμνηστευμένη  μὲ  ἄνδρα,  τὸν  δίκαιο   Ἰωσήφ, ἀλλὰ  στἀλθηκε   καὶ ἀπὸ  τὸ   Θεὸ  γιὰ   νὰ   διαμηνύσει    πρὸς  τὴν  Παρθένο  ὅτι  ἐπρόκειτο   νὰ  γίνει  ἡ   Μητέρα  τοῦ Θεοῦ   μας. Ὅτι    δηλαδὴ    αὐτὴν    ἐπέλεξε   ὁ   Θεὸς   γιὰ     νὰ  γεννήσει  τὸν   Θεάνθρωπο  Ἰησοῦ   Χριστό. Ἡ   Παναγία  ὅμως  δὲν  ἔφερε  ἕναν  κοινὸ  ἄνθρωπο, ἀφοῦ  ὁ Χριστός   μας  δὲν  εἶχε  ἁμαρτία, οὔτε  μποροῦσε  νὰ  ἔχει.   

Ἡ  Παναγία  ὅμως,  λογικά, ἐξέφρασε  καὶ  μιὰ  ἀπορία  μόλις  ἄκουσε   τὴν  ἀγγελία  αὐτὴ  τοῦ  Ἀρχαγγέλου·  γιατὶ δὲν   θὰ  μποροῦσε  ποτὲ   νὰ  διανοηθεῖ  ἡ  Παρθένος  πῶς  θὰ   γινόταν     μητέρα  μὴ  ἔχοντας   ἄνδρα.    Πῶς  μπορεῖ,   λέει ἡ  ἀειπάρθενος  Κόρη  τῆς  Ναζαρέτ,    νὰ  γεννήσω  παιδὶ «ἐπεί  ἄνδρα  οὐ  γινώσκω;»  (Λουκ.  1,34)  Πῶς  γίνεται  νὰ   τεκνοποιήσω  χωρὶς  σαρκικὲς ἐπαφές;    Ἐξετάζοντας  τὸ  θέμα  μὲ  τὴν λογικὴ  εἶναι   ἀδύνατον.     Μὲτὴνἀνθρώπινηλογικὴδὲνἐξηγεῖται, ἀλλὰτὰ  Τὰ   «ἀδύνατα, ὅμως, παρὰ ἀνθρώποις εἶναι δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ».  (Λουκ. 15, 27) Μόλις  ὅμως     ἡ Παναγία  ἔλαβε  καὶ  τὴν ἀπάντηση τοῦ  Ἀρχαγγέλου:   «Πνεῦμα  Ἅγιο  ἐπελεύσεται  ἐπὶ  σὲ    καὶ  δύναμις  Ὑψίστου  ἐπισκιάσει  σοι∙  δι’  ὅ  καὶ  τὸ γεννόμενον  ἅγιον  κληθήσεται, Υἱὸς  Θεοῦ»  (Λουκ. 1,35)  ἔπαξαν  οἱ    ἀπορίες  τῆς  Θεοτόκου.

Κατόπιν ὅμως    ἡ  Παναγία  εἶπε  ταπεινὰ  πρὸς    τὸν  Ἀρχάγγελο:   «ἰδοὺ  ἡ  δούλη Κυρίου, γένοιτό   μοι  κατὰ  τὸ  ῥῆμά   σου». (Λουκ.  1,38)  Ἡ   Παναγία,    δηλαδή,  ἔδωσε  κατόπιν   ὅλο της  τὸ «εἶναι»  θέλοντας  νὰ    φέρει  εἰς  πέρας    τὸ   σχέδιο  τοῦ  Θεοῦ  μας.   

Μόλις  ὅμως  χάθηκε ἀπὸ  τὰ  μάτια  τῆς  Θεοτόκου  ὁ Ἀρχάγγελος  ἐνισχύθηκαν ἔτι  περισσότερον  ἡ    πίστη    καὶ  ἡ  ὑπακοή   της    πρὸς  τὸ  Θεό.  Διότι  ἀποδέχθηκε  τὴ  συμβουλὴ    τοῦ    ἀγγέλου  ποὺ   τῆς  εἶπε  νὰ  ἐπισκεφθεῖ  καὶ    τὴν     συγγενή   της, τὴν   Ἐλισσάβετ, ποὺ  ἦταν   ἡ   μητέρα  τοῦ    Προδρόμου  τοῦ Χριστοῦ.  Καὶ  ἐπειδὴ ἡ  Παναγία   καὶ  ἡ    Παρθένος  Μαριάμ, καὶ  συνωμιλοῦσε  ἔτσι  ἡ  Ἁγία  Ἐλισσάβετ  μὲ  τὴν  Παρθένο  Μαριὰμ   λέγοντας:     «εὐλογημένη  σὺ  ἐν  γυναιξὶ  καὶ  εὐλογημένος   ὁ  καρπὸς  τῆς  κοιλίας  σου».  (Λουκ. 1,42)  Ἐπειδὴ   τὸ  παιδὶ   ποὺ  εἶχε  στὰ   σπλάγχνα   της  ἡ Ἐλισσάβετ ἦταν  προορισμένο  ἀπὸ   τὸ   Θεὸ γιὰ  νὰ  γίνει ὁ μέγιστος  τῶν  προφητῶν   ἀποκάλυπτε    καὶ   πρὸς   τὴν μητέρα  του, τὴν Ἐλισσάβετ, πὼς   ὁ  Σωτήρας  μας    Χριστός, ποὺ θὰ γεννιόταν  ἀπὸ   τὴ    Θεοτόκο   Μαριὰμ  θὰ  γλύτωνε  ὅλο     τὸ   ἀνθρώπινο    γένος    ἀπὸ    τὴν ἁμαρτία.

Ἐπειδὴ ὅμως  ὁ   Χριστός, ἀκόμα  καὶ  τριῶν   μηνῶν   παιδί ποὺ  ἦταν   μέσα  στὴ  κοιλιά  της    μητέρας  του  μιλοῦσε, καὶ  εἶχε   ὡς   ἐκ  τούτου  ζωή,  κανείς  μας  δὲν  ἔχει  δικαίωμα  νὰ κάνει    ἐκτρώσεις. Ἀλλὰ   σήμερα  παρατηροῦνται  πολλὰ  τέτοια  ἐγκλήματα,  καὶ  μάλιστα  ἐγκλήματα  πάνω  σὲ    ἀνθρώπους  οἱ   ὁποῖοι  δὲν  μποροῦν νὰ ἀμυνθοῦν.

 Ὅπως  βλέπουμε  καὶ  στὰ  εὐαγγέλια  τῶν  θεομητορικῶν  ἑορτῶν  μιὰ  ἄγνωστη  σὲ μᾶς     γυναίκα, ἔκανε    κάποτε      ἕνα    ἐγκώμιο  πρὸς   τὴν  Παναγία  μας.  Λέει  λοιπὸν    ἡ   γυναῖκα  αὐτὴ  στὴ Θεοτόκο:    «μακαρία  ἡ  κοιλία  ἡ  βαστάσασά σε     καὶ  μαστοὶ  οὗς  ἐθήλασας».   (Λουκ. 11,27)   Ὁ   λόγος  ποὺ   ἡ   γυναῖκα   αὐτὴ  ἐγκωμίασε    τὴν   Παναγία  κατ’ αὐτὸ   τὸ τρόπο ἦταν ἐπειδὴ ἡ γυναῖκα  αὐτὴ  ἦταν  φωτισμένη  ἀπὸ   τὸ  Πνεῦμα  τὸ   Ἅγιο.

Πρέπει ἀκόμα  νὰ  ποῦμε  ὅτι   ἡ Θεοτόκος   Μαριὰμ  ποτὲ  δὲν   εἶπε  στὸν   Ἀρχάγγελο,  ὅπως    ἄλλωστε  ἔκανε   ὁ  Ζαχαρίας,   ποὺ    εἶχε    τὶς   ἀμφιβολίες  του    περὶ   τῶν  λόγων     τοῦ   Ἀρχαγγέλου,   ὁ   ὁποῖος   τοῦ   ἔλεγε      ὅτι     ἡ   γυναῖκα  του,  ἡ  Ἐλισσάβετ,   θὰ     γεννοῦσε   παιδί,   παρ’ὅλο   ποὺ ἦταν  μεγάλη   στὴν   ἡλικία,   ἀλλὰ   καὶ στεῖρα. Γιατὶ  ἡ   Θεοτόκος, ἀπὸ   τότε ποὺ  εἰσῆλθε  στὰ  Ἅγια  τῶν    ἁγίων   τοῦ   Ναοῦ  τοῦ   Σολομῶντος  ἀπὸ  τοὺς   ἁγίους  γονεῖς  της, τὸν  Ἰωακεὶμ καὶ  τὴν   Ἄννα, ἀλλὰ  καὶ   μέχρι  τοῦ    τέλους   τῆς  ἐπὶ  γῆς  ζωῆς  της  ἦταν  ὑπάκουη στὸ  ἔργο  τοῦ    Θεοῦ.    Καὶ   ἐνῶ   ἡ   πρώτη   Εὔα  μᾶς  ἔβγαλε   ἀπὸ   τὸ   παράδεισο   μὲ    τὴν παρακοή   της    στὸ  θέλημα   τοῦ   Θεοῦ, ἔτσι   καὶ ἡ     νέα  Εὔα  μᾶς  ξαναβάζει  στὸν παράδεισο.    

Γι’ αὐτὸ   ἄλλωστε  ὁ   Εὐαγγελισμὸς  τῆς  Ὑπεραγίας  Θεοτόκου  μᾶς  ὁδηγεῖ  ὅλους   στὸ  δρόμο τῆς  ὁμολογίας  τῆς  πίστεώς   μας   στὸ   Χριστό.  Γι’ αὐτὸ   πρέπει   νὰ  ὑμνολογοῦμε  τὴν  Παναγία  μας,  διότι   ἡ   Θεοτόκος   ἀποτελεῖ    τὴ   Μάνα  μας.

Ὅσοι  ἐκ  τῶν  συγχρόνων   χριστιανῶν  δυσανασχετοῦν  άκούγοντας    τοὺς     λόγους  τοῦ  εὐαγγελιστοῦ  Λουκᾶ,   καὶ    βαδίζουν      λάθος  δρόμο  στὴ  ζωή τους   δὲν  ἔχουν  οὔτε  καὶ    ὀρθόδοξη    πίστη στὴ  ζωή τους.   

Ὀφείλουμε πάντως  νὰ  ὁμολογήσουμε,  χριστιανοί   μου, ὅτι  ἄν     ὁ   χριστιανὸς  ἄνθρωπος  δὲν  βιώσει  χριστιανικὴ  ζωὴ  ποτὲ  δὲν  μπορεῖ  νὰ  εἰσέλθει    στὴ  Πολιτεία  τῶν  οὐρανῶν. Διότι ὁ ἀγῶνας   τοῦ    χριστιανοῦ    ἤ   τῆς  χριστιανῆς ὁδηγεῖ  στὴν αἰώνια  ζωή·  διότι ὁ ἀγῶνας   αὐτὸς   εἶναι  ἐναντίον τοῦ  διαβόλου  καὶ     τοῦ  κακοῦ·  ὁ   ἀγῶνας    αὐτὸς   πολεμᾶ  τὴν     ἀνηθικότητα  καὶ ὅλες  τὶς   ἁμαρτίες.  Συμφέρον  τῆς  ψυχῆς  μας  εἶναι  νὰ  τηροῦμε   τὸ θέλημα τοῦ Χριστοῦ,  ὅπως  ἀκριβῶς  καὶ   ἡ     Θεοτόκος  τηροῦσε  τὸ θέλημα  τοῦ Θεοῦ.  Οἱ  περισσότεροι ὅμως  ἐκ  τῶν  συγχρόνων  ἀνθρώπων  θεωροῦν  τὴν  ἁμαρτία  ὡς  εὐχαρίστηση.  Οὐσιαστικὰ ὅμως  ἡ ἁμαρτία  εἶναι  βάσανος  τῶν  ἀνθρώπων.

 «Σήμερον  τῆς  σωτηρίας  ἡμῶν τὸ  Κεφάλαιον….» λέει  ὁ   Ἱερὸς   Ὑμνογράφος  περὶ  τῆς  Παναγίας  μας. Σήμερα  ἦρθε    ἡ   σωτηρία  μας μὲ  τὴ   σύλληψη     τοῦ  Χριστοῦ  μας   ἀπὸ   τὴν   Ὑπεραγία    Θεοτόκο.  Καὶ  ἔπειτα  μπῆκε  ὁ Χριστὸς  καὶ μέσα  στὶς  ψυχές   τῶν  ἀνθρώπων  ποὺ  ἀγαποῦν   τὸ Χριστό,  ὅπως  ἀκριβῶς  εἶχε   τὸ  Χριστὸ  μέσα    στὰ    σπλάγχνα  της  ἡ Ὑπεραγία   Θεοτόκος.

Εἶναι ἀκόμα   ἡ   Θεοτόκος  ἡ   διδάσκαλος τῆς  ἀληθοῦς,  καὶ  ὄχι  τῆς ὐποκριτικῆς  ταπεινοφροσύνης   καὶ  τῶν  ἄλλων  ἀρετῶν  τὶς  ὁποῖες    πρέπει    ὅλοι μας  νὰ  βιώνουμε γιὰ  νὰ  μποῦμε  στὴ βασιλεία  τῶν  οὐρανῶν.   Διότι ἡ  Θεοτόκος  ἦταν  στολισμένη  μὲ ὅλες  τὶς ἀρετές,  καὶ  εἶχε  στολίσει τὴ   ψυχή  της  ὄχι   μὲ πάγχρυσα  χρυσὰ   στολίδια  καὶ περιδέραια ποὺ βάζουν  στὸ  σῶμα  τους  γυναῖκες  τῆς  ἐκκοσμικευμένης  ἐποχῆς  μας.     

Ἀδελφοί μου!  Κατὰ  τὴ    σημερινὴ  ἡμέρα  ἑορτάζουμε  ὄχι  μόνο  τὴν   ἀπελευθέρωσή  μας    ἀπὸ τὸ    ζυγὸ   τῶν   τούρκων, ἀλλὰ  καὶ   τὴν ἀπελευθέρωσή μας  ἀπὸ   τὰ   δεσμὰ   τῆς   ἁμαρτίας  μὲ  τὸν Εὐαγγελισμὸ τῆς Θεοτόκου. Ὑπάρχει  μέγάλη σχέση  μεταξύ  τῶν  δύο αὐτῶν ἑορτῶν,  διότι  ὁ  ἥρωας τῆς ἐπαναστάσεως  τοῦ 1821, ὁ  Θεόδωρος  Κολοκοτρώνης,   λέει ὅτι   «ἡ Παναγία  ὑπέγραψε  τὴν  ἐλευθερία  τῆς  πατρίδος  μας καὶ  δὲν  παίρνει πίσω τὴν  ὑπογραφή της». Ἀλλὰ καὶ  ἡ   πίστη τῶν ἡρώων τῆς ἐπαναστάσεως  πρὸς  τὸν   ἀληθινὸ   Θεό   μας,    καὶ   ἡ ἀγάπη τους  στὴ   μητέρα πατρίδα ἔφερε ὡς  ἀποτέλεσμα τὴν ἐλευθερία τῆς Ἑλλάδας.    Δὲν μᾶς ἐλευθέρωσαν ἑπομένως      οἱ  μεγάλες,  καὶ  κοσμικὲς  δυνάμεις,  ἀλλὰ μᾶς  ἐλευθέρωσε   ἡ  Δύναμις   τοῦ Θεοῦ  μας.  Ἄν   οἱ   πρόγονοί μας δὲν  εἶχαν ὡς ἰδανικὰ τους  τὴν   πίστη στὸ   Θεὸ καὶ  τὴν   ἀγάπη   πρὸς   τὴν    πατρίδα μας,  τὴν  Όρθόδοξη   καὶ   χριστιανικὴ Ἑλλάδα  μας ποτὲ  δὲν  θὰ  ἐλευθερωνώμασταν  ἀπὸ τὴ  δουλεία  τῶν  τούρκων.  Οἱ   νεοέλληνες ὅμως,  δυστυχῶς,  ζοῦν ἔχοντας ὡς   ἰδανικά τὰ  φαγοπότια  καὶ τὴν ἄνετη  ζωή.  Τότε  ὅμως   οἱ πρόγονοί μας ἦταν πιστοὶ  χριστιανοὶ  καὶ  συμμετεῖχαν  τακτικὰ  τῶν Ἀχράντων   Μυστηρίων. Καὶ  μὲ  ἐφόδιο  παντοδύναμο  τὴ Θεία  Κοινωνία     προχωροῦσαν  ἀκάθεκτοι  στὶς   μάχες   ἐναντίον ταῶν  ἐχθρῶν τους  καὶ  κέρδιζαν  τὶς  μάχες   αὐτές. Μόλις  ὅμως  οἱ  πολεμιστὲς  αὐτοὶ   ἔγιναν  «κουλτουτριάρηδες» καὶ ἔγιναν καὶ ἄθεοι ἔμπλεξαν  σὲ  ἐμφύλιες  συρράξεις   ποὺ     δυσκόλευαν    τὸν  ἀγῶνα  τοῦ    1821.

Γι’ αὐτὸ  καὶ  μεῖς οἱ  χριστιανοὶ   ἄς  παρακαλέσουμε   τὴ  Θεοτόπο  νὰ  προστατεύει   τὴν  Ἐλλάδα  μας  ἀπὸ  ὅλους  τοὺς  ἐχθρούς  της, ἐσωτερικοὺς  καὶ ἐξωτερικούς, οἱ ὁποῖοι καὶ  ἀπειλοῦν  τὴ  Χώρα μας.   Ἄς  παρακαλέσουμε ἐπίσης  τὴν Παναγία  νὰ  δίδει τὴν  εὐλογία  της  πρὸς  ὅλους τοὺς  ὀρθοδόξους τῆς γῆς.  Καὶ μὲ  τὸν  πνευματικό  μας  ἀγῶνα  νὰ  εἰσέλθουμε  στὴ  βασιλεία  τῶν  οὐρανῶν, ὅπου ὑπάρχει  καὶ ἡ   αἰώνια  ζωή.   Ἀμήν!