Ο Όσιος Ιωάννης της Κλίμακος

Ο  Όσιος  Ιωάννης  της Κλίμακος γεννήθηκε περί  το  έτος   525   μ.Χ.    και ήταν  υιός  ευσεβούς  και  εύπορης  οικογένειας. Έλαβε  πλούσια μόρφωση,   γι’ αυτό  και τον  αποκαλούσαν   «σχολαστικό»,  αλλά  σε  ηλικία   δεκαέξι   ετών,   αφού   εγκατέλειψε   τον   κόσμο,   παραδόθηκε στην  πνευματική  καθοδήγηση   του    Γέροντος   Μαρτυρίου,   στο   όρος Σινά,   όπου   έμεινε   μέχρι   το   θάνατό   του.

Στην συνέχεια επισκέφθηκε μοναχικές κοινότητες στη Σκήτη και Ταβέννιση  της Αιγύπτου, αργότερα δε εγκαταστάθηκε σε κελί  της  ερήμου του  Σινά,  που  απείχε δύο  ώρες  από  τή  μονή  της  Αγίας  Αικατερίνης.

Ο  βιογράφος  του  Οσίου  Ιωάννου, Δανιήλ  ο   Ραϊθηνός,   μας   δίνει μερικές πληροφορίες για τον βίο του, κυρίως   όμως   μας   παρουσιάζει   το πως αναδείχθηκε δεύτερος Μωϋσής καθοδηγώντας τους νέους  Ισραηλίτες    από  την    γη  της  δουλείας   στην   γη   της    επαγγελίας.  Με  την  λίγη  τροφή  νίκησε   το  κέρας   του    τύφου  της  οιήσεως  και  της    κενοδοξίας,  πάθη  πολύ  λεπτά  και δυσδιάκριτα για τους ανθρώπους   που   εμπλέκονται στις κοσμικές ενασχολήσεις. Με την ησυχία,  νοερά  και  σωματική,  έσβησε την φλόγα  της καμίνου  της  σαρκικής  επιθυμίας. Με  την  Χάρη  του   Θεού   και    τον   δικό  του αγώνα  ελευθερώθηκε  από  την  δουλεία  στα  είδωλα.  Ανέστησε  την ψυχή   του   από   τον   θάνατο   που   την   απειλούσε.   Με   την απονέκρωση της προσπάθειας και με την αίσθηση των αΰλων και ουρανίων έκοψε τα δεσμά  της λύπης.  Ο  Όσιος  Ιωάννης  έγινε  ο  κατεξοχήν   άνθρωπος,   υπό   του    Θεού  πλασμένος    και    υπό    του  Αγίου    Πνεύματος    εν  Χριστώ  Ιησού ανακαινισμένος. Και με όσα έγραψε   δεν   μετέφερε   σε   εμάς   μόνο    τις   ανθρώπινες    γνώσεις  αλλά  την  ίδια  του  την  ύπαρξη, γι’  αυτό  ο λόγος  του είναι  αφοπλιστικός    και  θεραπευτικός.

Μετά  από  σαράντα  χρόνια  άσκηση  στην  έρημο,  σε προχωρημένη πλέον   ηλικία,    εξελέγη  ηγούμενος  της μονής  Σινά,  ενώ  προς  το  τέλος του   βίου του  αποσύρθηκε  πάλι  στην  έρημο,  όπου  κοιμήθηκε  οσίως  με    ειρήνη    σε   ηλικία    εβδομήντα    ετών,    κατά    το    έτος   600 μ.Χ.

Η    μνήμη    του    εορτάζεται,  επίσης,    την    Δ’    Κυριακή  των  Νηστειών.

Ο  Όσιος  Ιωάννης  έγραψε  δύο  περίφημα  συγγράμματα:  την   «Κλίμακα»   και   το   «Λόγο προς τον Ποιμένα». Η   «Κλίμακα»   είναι συνέχεια    των  ησυχαστικών  κειμένων  της  Εκκλησίας.  Ο  Όσιος  Ιωάννης   παρουσιάζει   τα   στάδια   της   τελειώσεως   σε   τριάντα κεφάλαια. Την   ιδέα  της   κλίμακος    εμπνεύστηκε  από  το  όραμα  του  Ιακώβ,  τον  δε  αριθμό    τριάντα   από    την    ηλικία  της  ωριμότητας  κατά    την    οποία    ο   Ιησούς  Χριστός  άρχισε   την    δημόσια   δράση Του.      
Κατ’ αρχάς περιγράφει το πρώτο στάδιο της μοναχικής ζωής, που  συνίσταται στη αναχώρηση από τον κόσμο και από καθετί που υπενθυμίζει    τον   κόσμο,    την    ξενιτεία.  Έπειτα  έρχεται    η περιγραφή  του αγώνος   του   ασκητού,   μεταξύ   των   αρετών   και κακιών,   οι   οποίες   περιγράφονται   ανάμεικτες: λύπη, υπακοή, μετάνοια, μνήμη   θανάτου,   κατά   Θεόν   πένθος,   αοργησία, μνησικακία,   καταλαλιά, σιωπή. Τα   τελευταία   κεφάλαια  ομιλούν    για  την   εν    αγάπη  τελείωση,    την    ησυχία    και   την    εσωτερική  προσευχή.

Απολυτίκιον.   Ήχος   γ'.   Θείας   πίστεως.  
Θείαν κλίμακα, υποστηρίξας, την των λόγων σου, μέθοδον   πάσι, Μοναστών υφηγητής αναδέδειξαι, εκ πρακτικής  Ιωάννη καθάρσεως, προς θεωρίας ανάγων την   έλαμψιν. Πάτερ Όσιε,   Χριστόν   τον   Θεόν ικέτευε,    δωρήσασθαι    ημίν     το   μέγα    έλεος.

Κοντάκιον.   Ήχος    α’.   Χορός    Αγγελικός.          
Καρπούς αειθαλείς, εκ σης βίβλου προσφέρων, διδάγματα σοφέ, καθηδύνεις   καρδίας,   των   τούτοις   μετά  νήψεως, προσεχόντων μακάριε· κλίμαξ γαρ   εστι,   ψυχάς    ανάγουσα   γήθεν,   προς   ουράνιον, και   διαμένουσαν   δόξαν,    των  πίστειτιμώντων   σε.

Μεγαλυνάριον.
Την   ουρανοδρό  μονήν  Ιακώβ, κλίμακα  προείδεν,  ετεχνήσω  πνευματικώς, Πάτερ   Ιωάννη, συνθήκῃ   των   σων   λόγων,  δι’ ής   προς αφθαρσίας,   βαίνομεν   μεθέξιν.

Saint John the Scale

Saint John of Scimos was born around 525 AD. and he was the son of a pious and affluent family. He received rich education, so they called him "meticulous," but at the age of sixteen, after abandoning the world, he surrendered to the spiritual guidance of the Elder Martyr on Mount Sinai, where he stayed until his death.

He then visited lonely communities in Skete and Tavenizing of Egypt, later settling in a cell of the desert of Sinai, which lasted two hours from the monastery of Saint Catherine.

The biographer of Saint John, Daniel the Raitinus, gives us some information about his life, but he shows us how he became the second Moses to guide the young Israelites from the land of slavery to the land of promise. With the little food he has defeated the horn of the typhoon and the drudgery, passions very thin and indistinguishable for the people involved in the worldly pursuits. With the quiet, mental and physical, he extinguished the flame of the furnace of fleshly desire. With the grace of God and his own struggle he was freed from slavery to idols. He revived his soul from the death that threatened her. With the desertion of the effort and with the sense of silence and heaven, he cut off the bonds of regret. Saint John became the chief man, by God, built by the Holy Spirit in Christ Jesus, restored. And with what he wrote he did not transfer to us only the human knowledge but his own existence, so his reason is disarming and healing.

After forty years of desert exercise, at an advanced age, he was elected abbot of the monastery of Sinai, and in the end of his life he retired again to the desert, where he slept peacefully at the age of seventy years in 600 AD.

His memory is also celebrated on the 4th Sunday of the Nights.

Saint John wrote two famous writings: "The Scale" and "The Word to the Shepherd". "Scale" is a continuation of the hesychastic texts of the Church. Saint John presents the stages of finishing in thirty chapters. The idea of ​​the scale was inspired by the vision of Jacob, and the number thirty from the age of maturity in which Jesus Christ began His public action.

First it describes the first stage of lonely life, which consists in leaving the world and everything that reminds the world of foreignness. Then comes the description of the ascetic struggle, between the virtues and the evil ones, which are described mixedly: regret, obedience, repentance, memory of death, God's mourning, arousal, grudge, catastrophe, silence. The last chapters speak of loving perfection, quietness and inner prayer.

Apolyticus. Sound c '. Divine Faith.

Grace scale, support, your speech, the method of passage, the monastic master of praise, from the practice of John cleansing, to the theory of angel the glow. Father Ossie, Christ the God begged, the gift of great mercy was given.

Kontakion. Sound a '. Dance Angelic.

Everlasting fruit, once offering bible, teachings, wisdom, hearts, but after the coming, the blessings of the blessings, for the sake of the soul, to the heaven, and the glory of the worshipers.

Majesty.

The skyline of Jacob, the scale before, spiritually, Peter Ioannis, covenant of your words, through to incorruption, we move forward.