ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΓΝΩΜΕΣ

Οι   ψαλμοί είναι   ένα   θεόπνευστο   βιβλίο   για   όλες

τις   περιπτώσεις   της   ανθρώπινης   ζωής.

            Οι   ψαλμοί   είναι   έργο  του  Αγίου   Πνεύματος.

Ένας   αγιορείτης   Γέροντας   κρατώντας   το   ψαλτήρι   έλεγε: "Ο  Θεός έσκυψε  και  είπε  στο  παιδί  του  τον  Δαβίδ  αυτά   που  θέλει  ν' ακούει"!

            "Τα  νοήματα των  ψαλμών  αθόρυβα  η  χάρις  του  Θεού  τα   αποτυπώνει στα πιο  βαθειά  ιερά  βάθη της  καρδιάς. Έτσι  η  καρδιά φωτίζεται  και  με  τη  σειρά  της  θερμαίνει  πνευματικά  το  συναίσθημα, τη  λογική  και  τη  θέληση,  ενώ  παράλληλα  επηρεάζει   θετικά   τις σχέσεις   με  τον  Θεό  και  με  τον  έξω  κόσμο,  γι' αυτό  η  Εκκλησία   μας, φιλάνθρωπα σκεπτόμενη περιέλαβε τους ψαλμούς   στις   καθημερινές προσευχές. Στις  Ι. Μονές  μέσα  στη  ροή  των  ακολουθιών[1]  σ' όλη  την διάρκεια  του  ημερονυκτίου,  διαβάζονται  περίπου   εξήντα    ψαλμοί.

            Ανάλογα  με   τη   θεολογική   τους   σύσταση  και  τη  θεολογική  τους ιδιομορφία διακρίνονται  γενικά  σε  δοξολογικούς,  ευχαριστίας,  πένθους, μετανοίας,  διδακτικούς,  μεσσιακούς  και  εσχατολικούς. Κέντρο  τους  είναι ο  Άγιος  Θεός,  ενώ   στο   φωτεινό   ορίζοντα   της περιφερείας τους "ο άνθρωπος  είναι  κατενώπιον  του  Θεού".[2]

            Σαν   γλυκύς   συνοδοιπόρος,   γράφει   ο  άγιος  Γρηγόριος  Νύσσης,  του ανθρωπίνου  βίου  ο  προφήτης  Δαβίδ  βρίσκεται  σε  όλους   τους   δρόμους   της ζωής   και  αναστρέφεται  πρόσφορα  με  όλες  τις  πνευματικές  ηλικίες  και είναι κοντά σε κάθε παράταξη που προκόβει.   Παίζει με όσους  νηπιάζουν, όπως  θέλει  ο  Θεός,  με  τους  άνδρες   συναγωνίζεται, παιδαγωγεί  τη νεότητα, υποστηρίζει τα γηρατειά, γίνεται στους πάντες τα πάντα. Γίνεται το όπλο των στρατιωτών, ο προπονητής  των αθλητών, η παλαίστρα  όσων   γυμνάζονται,  το  στεφάνι  των   νικητών,  η χαρά  του τραπεζιού,  η  παρηγοριά  στις  κηδείες.  Δεν   υπάρχει  τίποτε  από  τη  ζωή  μας που  να  είναι  αμέτοχο  από   αυτή   τη   χάρη".[3]

            Ο   Μ. Βασίλειος λέγει   ότι:   "Ο  ψαλμός  αποκοιμίζει  την  αγριότητα   της  ψυχής..... .είναι γαλήνη των ψυχών μας· μας  δίδει  ωσάν  ένα   βραβείον την ειρήνην, με το να καθησυχάζει την ταραχήν και τα κύματα των λογισμών μας. Διότι καταπραΰνει  τον θυμόν της ψυχής   και   χαλιναγωγεί την  προς   την   ασωτίαν  και  ακολασίαν   κλίσιν   του  ανθρώπου....  Ο  Ψαλμός είναι συμβοηθός της φιλίας, ένωσις των χωρισμένων, μέσον προς συμφιλίωσιν  των  εχθρευομένων.  Μας  δίδει  και  το  μέγιστον  από  όλα  τα αγαθά,   μας  δίδει  την  αγάπην.   Διώκει   τους   δαίμονας   και   προσκαλεί   την βοήθειαν  των   Αγγέλων.   Είναι   όπλον  εναντίον  των  νυκτεριών   φόβων   μας και  ανάπαυσις  από   τους   ημερινούς   κόπους".[4]

            Σε αυτό το πόνημα καταχωρούνται οι περιπτώσεις που    βασανίζουν   τον   σύγχρονο   άνθρωπο   και   οι   ψαλμοί   που   είναι   η   καρδιά   όλης της  αγίας   Γραφής   και   ο  αναγνώστης  θα  βρει  ανάπαυση  και  λύτρωση ανάλογα   με   την   πίστη   του.

Τα θέματα τα οποία  διαπραγματεύονται είναι από κείμενα αγίων Πατέρων  της  Εκκλησίας  μας, όπως  καταγράφονται σε   διαφορά    έντυπα, του   Πατριαρχείου   Ιερουσολήμων,   Ιερών   Μητροπόλεων και   μεμονωμένα θρησκευτικά   περιοδικά.

Psalms are a theatrical book for all

the cases of human life.

Psalms are the work of the Holy Spirit.

A Elder, holding the psalter, said: "God bent down and told his child David what he wanted to hear!"

"The meanings of the psalms silently by the grace of God depicts them in the deepest holy depths of the heart, so the heart is illuminated and in turn spiritually heats emotion, logic and will, while positively influencing relationships with God and with the outside world, that is why our Church, a philanthropist, has included psalms in everyday prayers.In the monasteries in the flow of the sequences throughout the day, about sixty psalms i.

Depending on their theological composition and their theological peculiarity, they are generally distinguished in praise, thanksgiving, mourning, repentance, teaching, messiah, and euthanasia. Their center is the Holy God, while on the bright horizon of their periphery "man is in the midst of God."

As a sweet companion, Saint Gregory of Nyssa, the life of man, the prophet David is in all the streets of life and is reversed with all spiritual ages and is close to every faction that is going on. He plays with those who harbor, as God wants, with men competing, educating youth, supporting old age, doing everything to everyone. The gun of the soldiers, the coach of the athletes, the palaestra of those exercising, the crown of the winners, the joy of the table, the fun in the funerals. There is nothing of our own life to be impartial from this grace. "

Basil says that: "Psalm falls asleep to the wilderness of the soul ... ... it is the peace of our souls; it gives us a prize of peace by reassuring the riots and the waves of our calculations. the anger of the soul, and it curbs it towards the unsuspecting and short-sightedness of man .... Psalm is a companion of friendship, a union of the separated, the means of reconciling the enemy, and it gives us the most of all goods, it gives us affection She persecutes d Emmons and invites the help of Angels. It is a weapon against Nykteri our fears and of rest from their labors Imerino ".

In this work are recorded the cases that torment modern man and the psalms that are the heart of all the Holy Bible and the reader will find rest and redemption according to his faith.

The issues that are being negotiated are from texts of saintly Fathers of our Church, as recorded in various forms, of the Patriarchate of Jerusalem, Holy Metropolises and individual religious journals.

 "... of the sequences, Ceppera, Midnight, Hours, Hours, Divine Liturgy.

  Information, Journal of the Metropolis of Demetrias, January 2000

  Grigoryos Nyssas wrote the works, vol. 11, Ltd. Thessaloniki 1991, p.39

  Psaltirion, ed. Viktor Monachou & Matthaiou Lange, Athens, 2001

---

[1]"...των   ακολουθιών,   εσπερινού,   μεσονυκτικού,   όρθρου,  ωρών,   θείας   Λει-τουργίας.

[2] Πληροφόρηση,  Περιοδικό   της   Ι.   Μητροπόλεως   Δημητριάδος,   Ιάνουάριος 2000

[3] Γρηγορίου   Νύσης   άπαντα   τα  έργα,   τόμ.   11,   Ε.Π.Ε.   Θεσ/κη   1991,   σελ.39

[4] Ψαλτήριον,   έκδ.   Βίκτωρος   Μοναχού   &   Ματθαίου   Λάγγη,  Αθήναι,  2001