Μάρκ.
2, 14-17
14 Καὶ παράγων
εἶδε Λευῒν τὸν τοῦ Ἀλφαίου, καθήμενον ἐπὶ
τὸ τελώνιον, καὶ λέγει
αὐτῷ· ἀκολούθει μοι. Καὶ
ἀναστὰς ἠκολούθησεν αὐτῷ·
15 καὶ ἐγένετο ἐν
τῷ κατακεῖσθαι αὐτὸν ἐν
τῇ οἰκίᾳ αὐτοῦ,
καὶ πολλοὶ τελῶναι
καὶ ἁμαρτωλοὶ συνανέκειντο
τῷ Ἰησοῦ
καὶ τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ·
ἦσαν γὰρ πολλοί,
καὶ ἠκολούθησαν αὐτῷ.
16 Καὶ οἱ
γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι ἰδόντες
αὐτὸν ἐσθίοντα μετὰ τῶν τελωνῶν
καὶ
ἁμαρτωλῶν ἔλεγον τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· τί
ὅτι μετὰ τῶν
τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν ἐσθίει
καὶ πίνει;
17 καὶ
ἀκούσας ὁ Ἰησοῦς λέγει αὐτοῖς·
οὐ χρείαν
ἔχουσιν οἱ ἰσχύοντες ἰατροῦ,
ἀλλ᾿ οἱ κακῶς
ἔχοντες· οὐκ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν.
ΑΠΟΔΟΣΗ
ΣΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ
Μάρκ.
2, 14-17
14 ΚαΙ
ενώ εβάδιζε, είδε τον Λευΐν, τον
υιό του Αλφαίου,
να κάθεται στο
τελωνείο και του λέγει,
«Ακολούθησέ με».
Και αυτός σηκώθηκε και
τον ακολούθησε.
15 Και
ενώ καθότανε στο τραπέζι
στο σπίτι
του Λευΐ, πολλοί τελώνες και
αμαρτωλοί έτρωγαν μαζί
με τον Ιησού
και τους μαθητές του. Διότι ήσαν πολλοί
που τον ακολουθούσαν.
16 Οι
γραμματείς και οι
Φαρισαίοι όταν τον είδαν
να
τρώγει μαζί με τους τελώνες
και τους αμαρτωλούς, έλεγαν
στους μαθητές του, «Γιατί τρώγει και πίνει
με τους τελώνες
και τους αμαρτωλούς;».
17 Όταν άκουσε
αυτό ο Ιησούς, τους λέγει, «Δεν
έχουν ανάγκη από ιατρό
οι υγιείς αλλ’
οι ασθενείς. Δεν
ήλθα να καλέσω δικαίους αλλ’
αμαρτωλούς εις μετάνοιαν».
Ἑβρ.
10, 32-38
32 Ἀναμιμνήσκεσθε δὲ τὰς
πρότερον ἡμέρας,
ἐν αἷς φωτισθέντες πολλὴν ἄθλησιν ὑπεμείνατε παθημάτων,
33 τοῦτο
μὲν ὀνειδισμοῖς τε καὶ
θλίψεσι θεατριζόμενοι, τοῦτο
δὲ κοινωνοὶ τῶν
οὕτως ἀναστρεφομένων γενηθέντες.
34 Καὶ γὰρ τοῖς δεσμοῖς μου συνεπαθήσατε
καὶ
τὴν ἁρπαγὴν τῶν ὑπαρχόντων ὑμῶν μετὰ χαρᾶς προσεδέξασθε, γινώσκοντες ἔχειν ἐν ἑαυτοῖς
κρείττονα ὕπαρξιν
ἐν οὐρανοῖς
καὶ μένουσαν.
35 Μὴ
ἀποβάλητε οὖν τὴν παρρησίαν
ὑμῶν, ἥτις ἔχει μισθαποδοσίαν μεγάλην.
36 Ὑπομονῆς γὰρ ἔχετε
χρείαν, ἵνα
τὸ θέλημα τοῦ
Θεοῦ ποιήσαντες κομίσησθε
τὴν ἐπαγγελίαν.
37 Ἔτι γὰρ μικρὸν
ὅσον ὅσον, ὁ
ἐρχόμενος ἥξει καὶ οὐ χρονιεῖ.
38 Ὁ δὲ δίκαιος ἐκ
πίστεως ζήσεται·
καὶ ἐὰν
ὑποστείληται, οὐκ εὐδοκεῖ
ἡ ψυχή μου ἐν αὐτῷ.
ΑΠΟΔΟΣΗ
ΣΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ
Εβρ.
10, 32-38
32 Να
θυμάσθε τις περασμένες
ημέρες, όταν, αφού
φωτισθήκατε, υπομείνατε μεγάλο
αγώνα παθημάτων,
33 άλλοτε διεπομπεύεσθε
με ονειδισμούς και θλίψεις,
άλλοτε γίνεσθε συμπαραστάτες
εκείνων, που περνούσαν
από μια τέτοια
μεταχείρησι.
34 Διότι
και όταν ήμουν
φυλακισμένος δείξατε συμπάθεια,
και την διαρπαγή
των υπαρχόντων σας με
χαρά δεχθήκατε, επειδή ξέρατε
ότι έχετε κάτι
ανώτερο και μόνιμο
στους ουρανούς.
35 Μη χάσετε λοιπόν το θάρρος σας,
το οποίον θα
ανταμειφθεί πλούσια.
36 Έχετε
ανάγκη υπομονής, για να
κάνετε
το θέλημα του
Θεού και να
καρπωθήτε τα αγαθά
της υποσχέσεώς του.
37 Διότι
γρήγορα, πολύ γρήγορα θα
έλθει ο ερχόμενος
και δεν θα βραδύνει.
38 Εκείνος που δικαιώνεται δια
της πίστεως θα
ζήσει. Εάν όμως υποχωρήσει, η ψυχή μου δεν ευαρεστείται εις αυτόν.
Mark. 2, 14-17
14 And while he was
trembling, he saw Lebed, the son of Alphaeus, sitting at the customs, and
saying to him, Follow me. And he stood up and followed him.
15 And while he sat at the
table in the house of Levi, many taxes and sinners ate with Jesus and his
disciples. Because there were many who followed him.
16 The scribes and the
Pharisees when they saw him eating with the charges and the sinners, told his
disciples, "Why does he eat and drink with the charges and the
sinners?"
17 When Jesus heard this,
he said to them, "Doctors need not the healthy but the patients. I was not
called to be righteous, but sinners to repentance. "
Hep. 10, 32-38
32 Remember the past days
when, after illumination, you endured a great fight of sufferings,
33 Sometimes you are
dealing with reproaches and sorrows, sometimes you become supporters of those
who were passing through such a treat.
34 For when I was
imprisoned, ye showed sympathy, and the grasping of your present was glad you
accepted, for ye knew that ye had something higher and lasting in the heavens.
35 So do not lose your
courage, which will be rewarded richly.
36 You need patience to do
the will of God and to reap the goods of his promise.
37 For quickly, the coming
will come very quickly and will not be delayed.
38 He who is justified by
faith will live. But if he recedes, my soul does not delight in him.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου