Ο Όσιος Γρηγόριος ο εν Ακρίτα

Ο   Όσιος   Γρηγόριος   καταγόταν  από   τη   νήσο  Κρήτῃ   και   γεννήθηκε περί   το   755   μ.Χ.   Ο  πατέρας  του   ονομαζόταν   Θεοφάνης  και    η μητέρα του Ιουλιανή. Ήταν και  οι δύο γονείς του πολύ ευσεβείς άνθρωποι.

Ο  Γρηγόριος πέρασε αρκετά χρόνια της ζωής του μαθαίνοντας γράμματα.   Κάποτε   όμως   η   ψυχή   του   θερμάνθηκε   από    Θείο   ζήλο,   που    τον    ἐκανε   να   σηκωθεί   και    να   φύγει   από   την πατρίδα   του   και    να   πάει   στη   Σελεύκεια.   Εκεί  έμεινε  αρκετό χρόνο   και    τρεφόταν   με  πολύ   λίγο   ψωμί   και   νερό.   Στο   εικοστό έκτο   έτος   της   ηλικίας   του,  όταν   πέθανε   ο   αυτοκράτορας   Λέων   Δ’   ο   Χάζαρος  (775 – 780 μ.Χ.)  και   θριάμβευσε   η   Ορθοδοξία,  πήγε στα  Ιεροσόλυμα, επειδή  είχε  τον  πόθο   να   προσκυνήσει   τους    Αγίους Τόπους. Εκεί επί δώδεκα ολόκληρα χρόνια υπέστη πλείστα δεινοπαθήματα    από   τους   Αγαρηνούς   και    τους   Εβραίους.

Από   τους    Αγίους   Τόπους   πήγε   στη    Ρώμη.  Εκεί,   είχε   την   ευτυχία    να   λάβει   και    το   αγγελικό   σχήμα,  δηλαδή  να γίνει μοναχός.  Όταν   μετά   τον   θάνατο   του  Σταυρακίου έγινε αυτοκράτορας   ο   Μιχαήλ   Α’  ο   Ραγκαβές   (811 – 813 μ.Χ.)  και    το πηδάλιο   της   Εκκλησίας   είχε   στα χέρια   του   ο   Άγιος    Νικηφόρος (806 – 815  μ.Χ.),   απεστάλη  στον Πάπα Ρώμης αντιπροσωπεία. Η τριμελής    αντιπροσωπεία, την οποία αποτέλεσαν ο πατρίκιος Θεόγνωστος,   ο   Αρσάφιος   και    ο   Επίσκοπος   Συνάδων   Μιχαήλ, εστάλη   στο    Ακυΐσγρανο   προς   τον   Κάρολο   τον   Μέγα,   μετά   του οποίου   συνέγραψε   συμφωνία,   κατά την οποία ο Κάρολος παραχωρούσε  στο   Βυζάντιο   την  Βενετία και τα παράλια της Αδριατικής,  σε  αντάλλαγμα  δε,  αναγνωριζόταν   σε   αυτόν   ο  τίτλος του   αυτοκράτορα.

Ο  Επίσκοπος  Συνάδων   Μιχαήλ   συνάντησε   εκεί   τυχαία   τον Μακάριο  Γρηγόριο,  τον   οποίο   και   πήρε   μαζί   του   επιστρέφοντας στην   Κωνσταντινούπολη.  Μόλις   έφθασαν     στην    Κωνσταντινούπολη,   ο   Επίσκοπος    Μιχαήλ  παράδωσε   τον   Γρηγόριο στην    περίφημη   μονή   που   βρισκόταν   στην   περιοχή   του    Ακρίτα  και    τον   συγκαταρίθμησε   μεταξύ   των   μοναχών   αυτής.  Ήταν   το έτος   812   μ.Χ..   Ίσως    η   μονή   να   ήταν   αφιερωμένη    στην    Θεοτόκο και    ήταν πατριαρχική και  σταυροπηγιακή.  Εκεί  λοιπόν, ο Άγιος περνούσε  την   ζωή   του   πολύ   ασκητικά.  Αλλά   και    σε  άλλες  σκληρές  δοκιμασίες   έβαλε  ο   ίδιος  τον   εαυτό   του.   Για   αρκετό χρονικό   διάστημα     διέμεινε σε    έναν  πολύ   βαθύ   λάκκο,  όπου έκλαψε πολύ για την ταραχή που είχε παρουσιασθεί στην Εκκλησία. Έζησε το νέο σαλό τον οποίο δημιούργησε η εγκαινιασθείσα  δεύτερη εικονομαχική περίοδος  υπό   του   αυτοκράτορα   Λέοντος Ε’ του Αρμενίου.   Όταν   βγήκε  από  το λάκκο, κλείσθηκε σε ένα πάρα πολύ  μικρό   κελλί   και    κάλυπτε   το   σώμα   του   με   ένα   μόνο   δερμάτινο χιτώνα.   Στον   κήπο   υπήρχε    ένα   πολύ   μεγάλο   πιθάρι.   Αυτό   το πιθάρι   το  γέμιζε με  νερό   και   μόλις   βράδιαζε,  αφού   έβγαζε  τον χιτώνα   του,   έμπαινε   μέσα   και    διάβαζε   το   Ψαλτήριο.   Όταν τελείωνε   την   ανάγνωση  του   Ψαλτηρίου,   έβγαινε   πάλι   έξω   από    το  πιθάρι. Και  έτσι έπραττε όλες τις  ημέρες   της   ζωής   του   ο    Όσιος Γρηγόριος.
Κατ’  αυτόν   τον   τρόπο,   λοιπόν,   αφού    καλώς   αγωνίσθηκε, εναπέθεσε  την   αγία   ψυχή   του   στα   χέρια   του   Κυρίου.

Απολυτίκιον.  Ήχος  γ’. Την   ωραιότητα.   
Βίου   λαμπρότητι   καλλωπιζόμενος,   σκεύος πολύτιμον της θείας Χάριτος   και   αρετών υπογραμμός εδείχθης δι’ εγκρατείας, Όσιε Γρηγόριε, Κρήτης άγιον  βλάστημα, της  Ακρίτα Μάνδρας  δε  ιερόν   εγκαλώπισμα.  Και  νυν μη  διαλίπῃς   πρεσβεύων,   Πάτερ,   υπέρ    των  σε  τιμώντων.

Saint Gregory in Akrita

Saint Gregory came from the island of Crete and was born around 755 AD. His father was named Theophanes and his mother Julian. Both of his parents were very kind people.

Gregory spent many years of his life learning letters. But once his soul was warmed by Divine zeal, he was able to get up and leave his homeland and go to Seleucia. He stayed there for a long time and ate very little bread and water. In the twenty-sixth year of his age, when Emperor Leo II of Khazar died (775 - 780 AD) and Orthodoxy triumphed, he went to Jerusalem because he had a desire to worship the Holy Land. There, for twelve whole years, he suffered most of the agaric and Jewish suffering.

From the Holy Land he went to Rome. There, he was also fortunate to receive the angelic form, that is, to become a monk. When Michael I of Ragaves became emperor after Stavrakios' death (811 - 813 AD) and Saint Nikiforos (806 - 815 AD) was in control of the Church, a delegation was sent to Pope Rome. . The three-member delegation, which consisted of Patriarch Theognostos, Arsafios and Bishop Michael Synades, was sent to Acisgrano to Charles the Great, after which he signed an agreement in which Charles granted Venice and Byzantium its Venetian in return, the title of emperor was recognized in this.

Bishop Michael of Synades accidentally met Makarios Gregory, who took him with him on his return to Constantinople. Upon their arrival in Constantinople, Bishop Michael delivered Gregory to the famous monastery located in the area of ​​Akrita and listed him among the monks. It was the year 812 AD. Perhaps the monastery was dedicated to Theotokos and was patriarchal and crusading. There, then, the Saint spent much of his life ascetic. But he also put himself through other tough trials. For a long time he stayed in a very deep pit, where he wept much for the disturbance which had occurred in the Church. He lived the new salon created by the inauguration of the second iconoclastic period by Emperor Leo E of Armenia. When he came out of the pit, he was locked in a very small cell and covered his body with a single leather jacket. There was a very large jar in the garden. This jar filled it with water, and it was only evening, after taking out its cloak, going in and reading the salon. When he finished reading the Psalter, he went out again to the jar. And so did Gregory all the days of his life.

In this way, having fought well, he placed his holy soul in the hands of the Lord.

Absolutely. Sound c. The beauty.

A lifetime of splendid beauty, a precious vessel of Divine Grace and virtues underscored by Hosea Gregorius, Crete saint, Akrita Mandra, and sacred embodiment. And now, not ambivalent ambassador, Father, in favor of the honors.