Ο Άγιος Ονούφριος ο Οσιομάρτυρας ο Νέος ο εν Χίω

Ο    Άγιος    Ονούφριος,   που    κατά  κόσμον   ονομαζόταν  Ματθαίος, καταγόταν   από   το    Μεγάλο  Τύρναβο   και    γεννήθηκε  στο  χωριό  Κάμπροβα   από    ευκατάστατους   γονείς.  Ο   πατέρας του,   ονομαζόμενος Δέτζιο,  προσήλθε   αργότερα   στον   μοναχισμό    και   έλαβε  το   όνομα  Δανιήλ. Η   μητέρα του ονομαζόταν  Άννα. Σε  ηλικία  οκτώ  ετών  ήλθε σε φιλονικία   με   τους   γονείς  του, επειδή  τον  έδειραν  για  κάποια  αταξία, και  τους  απείλησε  ότι  θα γίνει Τούρκος. Με  μύριους  κόπους  κατόρθωσαν  οι γονείς  του να   αρπάξουν   αυτόν  από    τα  χέρια   των Τούρκων, προς  αποφυγήν   της  περιτομής.   Φαίνεται  όμως  ότι ασπάσθηκε τον Μωαμεθανισμό,   αλλά  αργότερα μετανόησε για την   ασεβή   αυτή   πράξη.  Γι’ αυτό  και  πήγε  στην   Μονή    Χιλανδαρίου   του   Αγίου   Ὄρους,   όπου   και εκάρη  μοναχός, μετονομασθείς  σε Μανασσή.   Στην   συνέχεια  χειροτονήθηκε Διάκονος  και  ζούσε ασκητικό  βίο. Επιθυμώντας να επανορθώσει για το προηγούμενο μέγα του αμάρτημα, αυτό της  αλλαξοπιστίας, επιζητούσε  τον μαρτυρικό  θάνατο  υπέρ  του   Χριστού. Αφού  ήλθε στην  Σκήτη του Τιμίου Προδρόμου, βρήκε τον  πνευματικό  Νικηφόρο  και  τον  παρακάλεσε   να    τον ετοιμάσει   για   το   μαρτύριο.   Μετά   τέσσερις   μήνες  πνευματικής   δοκιμασίας έγινε μεγαλόσχημος  μοναχός  και  ονομάσθηκε    Ονούφριος.   Στην συνέχεια,   σε    ηλικία   τριάντα   δύο ετών, μετέβη, με συνοδίτη   κάποιον Γρηγόριο   που    καταγόταν   από   την   Πελοπόννησο   στην Χίο,   όπου παρέμεινε    επτά   ημέρες   με   νηστεία  και   προσευχή.   Αμέσως   μετά    έλαβε λάδι    από    τις  κανδήλες των Αγίων   και   αφού   προσκύνησε   σε   κάποιο    ναό τα   ιερά  λείψανα  Αγίων και   Νεομαρτύρων,   ενδύθηκε   τα  ενδύματα  των Αγαρηνών   και  εξήλθε στους δρόμους  επιζητώντας την ευκαιρία του μαρτυρίου.   Ενώπιον των αρχών ομολόγησε την πίστη του και  εκήρυξε τον Χριστό  ως   μόνο   αληθινό  Θεό.  Τότε   οι   Τούρκοι   τον   συνέλαβαν   και   μετά από  πολλά βασανιστήρια  του  απέκοψαν   την   τιμία  κεφαλή.   Ήταν  το   έτος 1818, ημέρα  Παρασκευή,  και   ώρα   ενάτη.   Το   ιερό   λείψανο  του   Μάρτυρος και   το  ματωμένο   χώμα του ευλογημένου τόπου του μαρτυρίου του ερρίφθη  από   τους   Τούρκους   στην   θάλασσα.

Saint Onufrios the Omar Martyr the New in Chios

Saint Onufrios, who was called Matthaios in the world, originated in the village of Big Tyrnavos and was born in the village of Kabrova by well-off parents. His father, called Degej, later came to monasticism and received the name Daniel. His mother was called Anna. At the age of eight, he quarreled with his parents because he was beating him for some disorder and threatened to become a Turk. With my tremendous efforts his parents managed to grab him from the hands of the Turks to avoid circumcision. It seems, however, that he embraced Muhammadanism, but later he repented of this wicked act. That's why he went to the Monastery of Chilandari of Agios Iris, where he was also a monk, renamed Manasses. Then he was ordained Deacon and lived an ascetic life. Wishing to make up for his former grandmother's sin, that of alterity, sought the martyr's death in favor of Christ. When he came to the Cloister of the Holy Prodromos, he found the spiritual Nikephoros and begged him to prepare him for the martyrdom. After four months of spiritual testing he became a great monk and was named Onoufrios. Then, at the age of thirty-two, he traveled, accompanied by a Gregory who was descended from the Peloponnese to Chios, where he stayed seven days with fasting and prayer. Immediately afterwards, he received oil from the Saints' candelabra, and after worshiping in some temple the holy relics of Saints and Neomartyrs, he dressed the clothes of the Agarinos and went out into the streets seeking the opportunity of martyrdom. Before the authorities he confessed his faith and proclaimed Christ as only true God. Then the Turks arrested him and after a number of torture he cut off the head of honor. It was the year 1818, Friday, and ninth hour. The sacred relic of the Martyr and the bloody soil of the blessed place of his martyrdom was thrown by the Turks into the sea.