Ο Όσιος Ιάκωβος

Ο   Όσιος  Ιάκωβος (4^ος αιώνας μ.Χ.) υπήρξε γέννημα  και   θρέμμα  της  πόλεως   Νισίβεως  της Μεσοποταμίας.  Αγάπησε  όμως  την  ζωή  της  ερημίας  και   της   ησυχίας.   Για   τον   λόγο   αυτό   έφυγε   από   την πόλη   και  πήγε  στις  υψηλότατες  κορυφές   των   όρεων    της  περιοχής,  όπου  και  διέμενε.  Εκεί  αντιμετώπιζε  με γενναιότητα  και   καρτερία  τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες που τον καταταλαιπωρούσαν,  τον  υπερβολικό  δηλαδή  καύσωνα του  καλοκαιριού και  τον  παγετό  του  χειμώνα.

Όπως αναφέρεται στο Συναξάρι του, ο Όσιος για τροφή του χρησιμοποιούσε  αγριόχορτα   και   λίγο   νερό.   Για   ενδυμασία   του   είχε ένα   απλό    και   μοναδικό   χιτώνα.  Και  με  αυτή,  λοιπόν,  την  λιτή  ασκητική   ζωή   εξασθένιζε βέβαια το σώμα του, προσέφερε όμως συνεχώς   πνευματική   τροφή    στην   ψυχή  του.

Τα  αποτελέσματα  της  ασκητικής του  ζωής   υπήρξαν   πλούσια.    Πρώτα   ο   Όσιος   απέκτησε  την   παρρησία   προς   τον   Θεό.   Έπειτα, με  την   δύναμη και την χάρη του Αγίου  Πνεύματος, έλαβε την ικανότητα   να   προβλέπει   τα   μέλλοντα   και    να    επιτελεί  θαύματα,  όπως   το  ακόλουθο :

Κάποτε,  ενώ  διερχόταν  από  έναν  τόπο,  είδε σε  κάποια  πηγή  μερικές  νέες γυναίκες  να   κάνουν  την  εργασία  τους  με  αναιδή  και  άσεμνη  εμφάνιση.  Ο Όσιος δεν ανέχθηκε   αυτήν   την   κατάσταση.   Έτσι,   με τρόπο   θαυματουργικό,   από  την   μια   μεριά   αποξήρανε   την   πηγή, ενώ  από   την   άλλη   έκαμε   να   γίνουν ολόλευκα  από  μαύρα τα  μαλλιά  των  αναίσχυντων γυναικών.  Και  βέβαια, ύστερα από παράκληση  των  Χριστιανών, προσευχήθηκε   και   η   πηγή    έβγαλε πάλι  νερό.  Τις  γυναίκες  όμως,  τις  άφησε  να  μείνουν  με  λευκά  τα  μαλλιά   για    σωφρονισμό    και   διόρθωση   πνευματική.

Ο  Όσιος  Ιάκωβος για τις πολλές αρετές του  έγινε  Επίσκοπος  της  πατρίδος του, της Νισίβεως. Ως  Επίσκοπος έλαβε μέρος στην Α’ Οικουμενική  Σύνοδο, που έγινε  το  325   μ.Χ.   στη    Νίκαια   της   Βιθυνίας.   Η   Σύνοδος   αυτή   καθαίρεσε   τον   Άρειο,    ο    οποίος  δίδασκε  πως    ο   Χριστός   δεν  είναι  Θεός,  αλλά    κτίσμα   του    Θεού.  Ο   Άρειος   όμως,  παρά    την   καθαίρεσή   του,    ετοιμαζόταν  να εισέλθει σε ένα  ναό,  για  να  λειτουργήσει. Τότε  συνέβη  το  εξής  θαυμαστό   γεγονός :

Ύστερα   από   προσευχή   του   Οσίου   Ιακώβου,   ο   βλάσφημος   Άρειος δεν πρόφθασε να πάει στο ναό, αφού πέθανε από  διάλυση  των σπλάχνων  του.        
Όμως   ο   Όσιος   μαζί   με   την   ακοίμητη   ευσέβειά   του   διαφλεγόταν  και  από  θερμότατη   φιλοπατρία.  Όταν   οι   Πέρσες   πολιόρκησαν    την  Νίσιβη,    ο    Όσιος   συνετέλεσε   τα   μέγιστα  δια  της  δυνάμεως  της πίστεώς  του   και  της  ηθικής   επιροής   του  στην  απόκρουση των εχθρών και τη διάλυση της πολιορκίας. Διαπρέποντας σε τούτα τα μέγιστα   μεγαλουργήματα  ο   Άγιος   Ιάκωβος, αφού  έφθασε  σε   βαθύτατο  γήρας,  κοιμήθηκε  οσίως  με  ειρήνη.

Saint James

Saint James (4th century AD) was a native of Nisivos, Mesopotamia. But he loved the life of solitude and solitude. For this reason he left the city and went to the highest peaks of the mountain range where he resided. There he faced with bravery and pain the adverse weather conditions, which overwhelmed him, the excessive heat of summer and the frost of winter.

As stated in his Symphony, the Saint used to eat wild herbs and some water. For his costume he had a simple and unique jacket. And with that, of course, his austere ascetic life weakened his body, but he continually offered spiritual nourishment to his soul.

The results of his ascetic life have been rich. First, the Hossein acquired the desire for God. Then, with the power and grace of the Holy Spirit, he received the ability to foresee the future and perform miracles, such as:

Once, while passing through a place, she saw at some source some young women doing their work in a timid and indecent manner. The Saint did not tolerate this situation. So, miraculously, on one hand they dried the source, while on the other we made the hair of shameless women whitish. And of course, at the request of the Christians, he prayed and the fountain again poured water. The women, however, let their hair be white for correction and spiritual correction.

Saint James, for many of his virtues, became Bishop of his hometown of Nisivos. As Bishop, he participated in the First Ecumenical Council, which took place in 325 AD. in Nice, Bithynia. This Synod purified the Arius, who taught that Christ is not God but a building of God. However, the Aresian, despite his demise, was preparing to enter a temple to function. Then the following miraculous event happened:

After the prayer of Saint James, the blasphemous Arius did not go to the temple after he died from the dissolution of his viscera.

However, Hosios, along with his unbelievable piety, was ignorant of the warmth of his heart. When the Persians besieged Nisib, Saints contributed most of his loyalty and moral influence to repel enemies and dismantle the siege. Prominent in these great miracles, Saint James, having reached a very old age, slept peacefully.