Οι Όσιοι Ευάγριος και Σίος εκ Γεωργίας

Οι   Όσιοι   Ευάγριος   και   Σίος   του   Μγκβιμέλι   έζησαν   στην   Γεωργία   τον   6^ο   αιώνα   μ.Χ.

Ο   Όσιος   Ευάγριος   αρχικά   ήταν   δούκας   του   Ζιχαντίνι   και   αρχηγός  του μεγαλύτερου κράτους στην αυλή του βασιλείου του Κάρτλι (Δυτική Γεωργία).  Στην  συνέχεια  έγινε ένας από τους πρώτους γεωργιανούς μαθητές   του   Αγίου   Σίου   και   μετέπειτα   ηγούμενος   της   μονής   που   ίδρυσε   ο τελευταίος. Ο Όσιος Ευάγριος σκόπευε να γίνει μοναχός όταν, πηγαίνοντας σε ένα κυνήγι, έγινε θεατής ενός θαύματος: είδε ένα περιστέρι   να   φέρνει   τροφή   στον   ερημίτη   Άγιο   Σίο.   Αυτός   αρχικά   ήταν αντίθετος   στη   απόφαση   του  Ευάγριου,   επειδή   ήταν   πολύ   βιαστική.   Ο Ευάγριος   όμως,   επέμενε   και   τελικά   ο   Άγιος   Σίος   του   παρήγγειλε   να επιστρέψει σπίτι, να τακτοποιήσει όλες τις υποθέσεις του,   να αποχαιρετήσει    τους   δικούς   του   και   έπειτα   να   πάει   στις   όχθες  του ποταμού   Μτκβάρι    και   να   βάλει   μέσα   στο   νερό   ένα   μπαστούνι που   ο   ίδιος θα του δώριζε. Εάν ο ποταμός στέγνωνε μπροστά στα μάτια  του Ευάγριου,   αυτό   θα   ήταν  ένα  θεϊκό σημάδι για να ξεκινήσει   τον   μοναχικό βίο,   διαφορετικά   ο   φιλόδοξος   μοναχός   θα   έπρεπε   να   εγκαταλείψει   τον σκοπό   του.   Ο   Ευάγριος   έπραξε   με   αυτόν   τον   τρόπο   και,   κατά   την   θεία βούληση,   παρέμεινε   με   τον    Άγιο   Σίο.

Έκτοτε ο αριθμός των ασκητών γύρω τους άρχισε   να   πολλαπλασιάζεται και   κατ’   αυτό   τον   τρόπο   γεννήθηκε   το   μοναστήρι.  Ο   Ευάγριος   με   δικά του    έξοδα   αγόρασε   για   την   αδελφότητα   το    χωριό  Σαλτέμπα   μαζί    με   τα προσαρτημένα   εδάφη.

Μετά   από   λίγο   χρονικό   διάστημα,   ο   Άγιος   Σίος,   με   την   ευλογία  του πνευματικού   του   πατέρα,   απομονώθηκε   σε   σπήλαιο   και  όρισε   τον   Όσιο Ευάγριο   ηγούμενο   της   μοναστικής   αδελφότητος.          
Η   μνήμη   των   Οσίων   τελείται   και   στις   4  Φεβρουαρίου.

Saints Evagrios and Sios from Georgia

Saints Evagrios and Sios of Magvimeli lived in Georgia in the 6th century AD.

St. Evagrios was initially Duke of Zihadini and head of the largest state in the courtyard of the Kingdom of Kartli (Western Georgia). He then became one of the first Georgian students of Agios Sios and later a chaplain of the monastery founded by the latter. The Holy Eucharist intended to become a monk when he went on a hunt to see a miracle: he saw a dove feeding the hermit Saint Syos. He was initially opposed to the Evangelical decision because it was too hasty. The Evangelist, however, insisted and eventually Saint Sius ordered him to return home, settle all his affairs, bid farewell to his own, and then go to the banks of the river Mtkvari and put in a water cane that he himself would He was giving. If the river were dry before the eyes of the Evangelist, this would be a divine sign to begin the solitary life, otherwise the ambitious monk would have to abandon his purpose. The Evangelist did so and, in divine will, remained with the Holy One.

Since then the number of ascetics around them began to multiply, and so the monastery was born. At his own expense the Evagrius bought the village of Salteba for the brotherhood with its annexed lands.

After some time, Saint Sios, with the blessing of his spiritual father, isolated himself in a cave and appointed the Holy Eucharist as its monastic brotherhood.

The  memory   of   Osias   ends   on   4   February.