ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΓΝΩΜΕΣ

Ὁμιλία

στὴν  Κυριακὴ  Α΄ τοῦ  Λουκᾶ

«Καὶ  καθίσας  ἐκ  τοῦ  πλοίου  τοὺς  ὄχλους….»  (Λουκ. 5,2)

            Ὁ Χριστός,  ὁ ὁποῖος  εἶναι  ὁ  Γλυκύτατος  Διδάσκαλός μας ἀποκαλύπτει  σήμερα, τὴν  Κυριακὴ  Α΄  τοῦ Λουκᾶ  πὼς  εἶναι  ὁ  μεγαλύτερος     Διδάσκαλος  μας. Διότι  ἡ  σημερινὴ  εὐαγγελικὴ  περικοπὴ  ἀποδεικνύει  πὼς    ὁ  Κύριός  μας  ἀποτελεῖ  τὸν    Διδάσκαλο   ποὺ μπροστά  του  ὠχριοῦν  οἱ   φιλόσοφοι  καὶ  ὅλοι  οἱ  σοφοὶ  τοῦ  ἀρχαίου   κόσμου.

Βλέπουμε  σήμερα  τὸ  Χριστὸ νὰ  βαδίζει παρὰ      τὴν θάλασσα  ἤ  ἀλλιῶς τὴ   λίμνη    τῆς  Τιβεριάδος·  τὴ λίμνη  ἀπ’   ὅπου    βρίσκει  καὶ  ἐπιλέγει  τοὺς  πρώτους  μαθητάς  του.   Ἀνεβαίνει κατόπιν  ὁ Κύριος      σὲ  ἕνα  ἀπὸ τὰ ψαροκάϊκα  τῆς  Γαλιλαίας,   τὸ  ὁποῖο  ἀνῆκε  στὸν  μετέπειτα    ἀπόστολο  Πέτρο  καὶ κήρυττε     τὸν  λόγο  τῆς   ἀληθείας  στὰ    πλήθη  τῶν  Ἰουδαίων  τὰ  ὁποῖα    ἦταν  ὡς  πρόβατα  μὴ  ἔχοντα  ποιμένα.

Ἀπὸ  τὴ  πρύμνη  αὐτὴ  τοῦ   καραβιοῦ τοῦ  Πέτρου  μετέδιδε  ὁ Χριστός  μας      τὸ  λόγο Του  στοὺς  διψασμένους      ἀπὸ  λόγο   Θεοῦ  Ἰουδαίου.      Διότι  οἱ  Ἰουδαῖοι,  τότε, ἦταν    λαὸς  ποὺ ἔμοιαζε  μὲ       διψασμένα  ἐλάφια,  καὶ    ἐπιθυμοῦσαν  διακαῶς νὰ  δροσιστοῦν  ἀπὸ τὰ ἀθάνατα  νερὰ   τῆς  διδασκαλίας  τοῦ  Χριστοῦ  μας.    

Γι’αὐτὸ καὶ     οἱ   Ἰουδαῖοι  αὐτοὶ   ἀκούγοντας    τὴ  διδασκαλία   τοῦ  Χριστοῦ  μας  ἔνοιωθαν τὸ  Χριστὸ  ὡς  ἀληθὴ    Διδάσκαλο  καὶ  δὲν  τὸν  θεωροῦσαν    ὅπως τοὺς    γραμματεῖς  καὶ  φαρισαίους,  ποὺ        ἦταν  διδάσκαλοι  λόγων  μόνο.   Ὁ   Χριστός,  ὅμως,     ἦταν  διδάσκαλος  λόγων  καὶ  ἔργων,  γι’ αὐτὸ  καὶ  ἡ   ἀξία  Του  ἦταν  πολὺ    μεγαλύτερη     τῶν  προφητῶν.    Διότι   ἡ   διδασκαλία  τῶν  προφητῶν πρότασσε   ἔβαζε  μπροστά της   τὸ   λόγο:    «τάδε λέγει Κύριος».   Ἐνῶ  ὁ  Χριστός, ὁ  Ὁποῖος     εἶναι    ὁ  ἀληθινὸς   Θεός  μας  καὶ       ἡ   ἀληθινὴ   Σοφία  πρότασσε  τὸ  «ἐγὼ  δὲ  λέγω ὑμῖν».

 «Ἐγὼ   εἰς  τοῦτο  ἐλήλυλα  εἰς  τὸν  κόσμον,  καὶ εἰς τοῦτο γεγένημαι, ἵνα  μαρτυρήσω  τῇ ἀληθείᾳ»,  (Ἰω.18,37)  λέει ὁ  Κύριος  στὸν Πιλάτο. Γι’ αὐτὸ  ἔγινα  ἄνθρωπος,    γιὰ  νὰ δώσω  στοὺς  ἀνθρώπους   τὸ φῶς τῆς  θείας    διδασκαλίας μου.  Σκοπὸς  τῆς    γεννήσεώς  μου    ὡς ἀνθρώπου,  λέει  ὁ  Κύριος,  εἶναι   γιὰ  νὰ  ὁδηγήσω  τοὺς  ἀνθρώπους  στὴν  ὁδὸ  τῆς ἀληθείας,  ἀφοῦ   «ἐγὼ  εἰμι  ἡ  Ὁδὸς καὶ  ἡ Ἀλήθεια καὶ ἡ Ζωή». (Ἰω. 14,6)

Σύμφωνα  μὲ    τὸ Εὐαγγέλιο  τοῦ  Χριστοῦ μας,   οἱ     χριστιανοὶ  ποὺ πιστεύουν   στὸν       Ἀρχηγὸ  τῆς  Ζωῆς,   τὸ  Χριστό,   ποὺ   μᾶς  ὁδηγεῖ  στὴν   ἀληθινὴ   ζωὴ  ὀφείλουμε    νὰ  ζοῦμε  κατὰ      τὸ θέλημα  τοῦ  Χριστοῦ μας, ἐπειδὴ      ὁ  Χριστὸς εἶναι  ὁ Μοναδικὸς    διδάσκαλος τῆς  ἀληθείας, καὶ   μόνον  Αὐτὸς      εἶναι ὁ     ἀνεπανάληπτος Διδάσκαλος. Ὁ    Χριστὸς ἄλλωστε    δίδασκε  καὶ  διδάσκει  ὅλους μας   καὶ σήμερα  μὲ  τὸ  Εὐαγγέλιό Του. Ἐνῶ      οἱ  γραμματεῖς  καὶ φαρισαῖοι  δίδασκαν  μὲν  ἀλλὰ    ὁδηγοῦσαν    σὲ  λάθος   δρόμο.   

Διότι ὁ    Χριστὸς  δὲν  ἦταν   σὰν  τοὺς   ρήτορες  τῆς ἀρχαίας   Ρώμης  ἤ   Ἀθήνας,   ἀλλὰ   ἦταν  ὁ διδάσκαλος ποὺ   χρησιμοποιοῦσε  τὴν  πιὸ ἁπλοϊκὴ  γλῶσσα  γιὰ  νὰ  τὸν καταλαβαίνουν  ὅλοι,   ἀκόμα  καὶ  οἱ πλέον     ἀγράμματοι   ἄνθρωποι. Τὸ  κήρυγμα   τοῦ     Χριστοῦ    ἦταν  διδασκαλία    ποὺ   ἔμπαινε  στὶς  ψυχὲς ὅλων τῶν   ἀνθρώπων  ἐπειδὴ      ἀγαποῦσε   τὸν ἄνθρωπο, καὶ γι’αὐτὴ του τὴν ἀγάπη πρὸς  τὸν ἐσταυρώθη  γιὰ  τὸν ἄνθρωπο.    

Ὡς    διδάσκαλος  λόγων  καὶ  ἔργων, ὁ Χριστός  μας,   ἐφήρμοζε πρῶτος  Αὐτὸς  ὅσα  δίδασκε.    Κήρυττε  γιὰ ἀγάπη, ἀλλὰ  δὲν  ἔμενε  μόνο  στὰ  λόγια  ἀλλὰ   καὶ      ἀποδείκνυε           τὴν     ἀγάπη  Του      αὐτὴ  διὰ  τῆς Θυσίας  τοῦ  Σταυροῦ.  Καὶ  ἡ  σταύρωση  τότε  ἦταν  ἡ   ἀτιμωτικώτερη  δοκιμασία  τῶν  ἀνθρώπων.

Ἀκόμα  καὶ  ἡ  νηστεία  τὴν  ὁποία   ἔκαναν    οἱ  γραμματεῖς  καὶ   φαρισαῖοι   γινόταν  μόνο     πρὸς  τὸ  θεαθῆναι  τοῖς   ἀνθρώποις,  γιατὶ  γινόταν ἐπιδεικνύοντας  τῶν   ὑποτιθέμενων   ἀρετῶν  τους.  Οἱ    ἀληθινοὶ ὅμως  κήρυκες  τοῦ Εὐαγγελίου  πρέπει νὰ  εἶναι  καὶ   ἐφαρμοστὲς  τοῦ  θείου  λόγου.   Γι’ αὐτὸ καὶ   οἱ    διδάσκαλοι    τῆς  ἀρετῆς  τῆς    ἐλεημοσύνης  πρέπει  νὰ    προσφέρουν    ἁπλόχερα  τὴν    βοήθειά  τους   πρὸς  τοὺς  ἐνδεεῖς           συνανθρώπους. 

Ἄς  μὴ νομίζουμε ὅμως ποτὲ    πὼς  τὸ  ἔργο   τοῦ  κηρύγματος  τοῦ Εὐαγγελίου   σταμάτησε  μετὰ     τὸ   σταυρὸ  τοῦ  Χριστοῦ καὶ   τὸ κήρυγμα     τῶν  Ἀποστόλων  καὶ    τῶν   Πατέρων  τῆς   Ἐκκλησίας  μας. Γιατὶ  τὸ  ἔργο  τοῦ κηρύγματος     συνεχίζεται  καὶ  στὶς  ἡμέρες  μας·  τὸ εὐαγγελικὸ  κήρυγμα    συνεχίζεται  καὶ    σήμερα  στοὺς  ὀρθόδοξους    ναούς  μας.   Διότι  ὁ   ἄμβων  τῆς  Ἐκκλησίας  μας  ὁμοιάζει  μὲ  τὴν  πρύμνη τοῦ  καραβιοῦ  τοῦ  ἀπ.  Πέτρου·     ὁ  ἑκάστοτε  ὀρθόδοξος   κήρυξ  τοῦ  θείου  λόγου   κηρύττει  ἀπ’ ἄμβωνος      τὸν Θεῖο     λόγο  τοῦ  Χριστοῦ μας.

Γι’ αὐτὸ καὶ    τὸ   χρέος ὅλων  τῶν  ὀρθοδόξων   πιστῶν   χριστιανῶν  ἔναντι  τοῦ   ὀρθοδόξου  κηρύγματος   εἶναι   ἕνα  καὶ μόνο· νὰ    ζοῦμε καὶ   νὰ  βιώνουμε  τὴ  ζωὴ  τοῦ  Εὐαγγελίου. Χρειάζεται  ὅμως     ὄχι μόνο  νὰ   εἴμαστε  τυπικοὶ  ἀκροατὲς   τοῦ   κηρύγματος   τοῦ  Εὐαγγελίου,  ἀλλὰ  καὶ  νὰ  ὑπακοῦμε    στὸ   Θεῖο  λόγο. Δὲν  φθάνει     ὅμως  μόνο  νὰ      ὑπακοῦμε   στὸ  λόγο  τοῦ Εὐαγγελίου, ἀλλὰ    καὶ   νὰ  διδάσκουμε    τοὺς  ἀπίστους  ποὺ    ἀγνοοῦν  τὸ θέλημα  τοῦ Θεοῦ   ἔρθουν  στὴν  πίστη  τοῦ  Χριστοῦ  μας.     Γι’ αὐτὸ  ὅλοι  μας,    κληρικοὶ καὶ   ἱεροκήρυκες,   ὀφείλουμε  νὰ    διδάσκουμε   ἀνόθευτο  τὸ  Εὐαγγέλιο   στοὺς  ἱεροὺς  Ναούς  μας,    ἀλλὰ  καὶ    σὲ   χριστιανικὲς   αἴθουσες.

Ἀδελφοί μου!  Ὅπως  εἶπε  ὁ  Κύριος:  θὰ  εἴμαστε  ὄντως    εὐτυχισμένοι, ἄν   ὑπακοῦμε  στὸ   νόμο  τοῦ  Θεοῦ. «Μακάριοι οἱ ἀκούοντες  τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, μᾶς  λέει ὁ Κύριος,  καὶ φυλάσσοντες αὐτόν». (Λουκ.10,38) Ἐπειδή,  ὅμως, ἀδελφοί μου, οἱ  περισσότεροι τῶν  συγχρόνων χριστιανῶν  νομίζουν  πὼς  εἶναι  οἱ  μεγαλύτεροι     διδάσκαλοι,     θεωρώντας  μάλιστα    τὸ  Εὐαγγέλιό  μας  ὡς  ξεπερασμένο  γιὰ  τὴν ἐποχή μας.  Πολλοὶ  ἀκόμα       ἀρνοῦνται     κι Αὐτὸν τὸν  Ἴδιο  τὸ  Θεό  μας.  Τὸ      χρέος ὅμως   ὅλων  ἡμῶν   τῶν  ὀρθοδόξων  χριστιανῶν     εἶναι  ἕνα  καὶ μόνο·   εἶναι    νὰ    μὴ  ξεχνᾶμε    ποτὲ πὼς      ὁ Χριστός μας,  ὡς   Θεὸς  ἀληθινός, μᾶς   δίδει  τὴν   ἀληθινὴ Σοφία  πρὸς  ὅλους  μας.     Γι’ αὐτὸ  καὶ μεῖς,   ἄς   ἀκολουθοῦμε  τὸ Εὐαγγέλιο   στὴ   ζωή  μας  γιὰ  νὰ  ἀποδείξουμε  πὼς  εἴμαστε   συνειδητοὶ  καὶ   ὀρθόδοξοι   χριστιανοὶ    καὶ  δὲν  εἴμαστε      λοικοποιμένες.   Εὔχομε  καὶ προσεύχομε  νὰ  ἔχουμε   ὅλοι  μας, ἐκτὸς  τῶν  ἄλλων  ἀρετῶν      καὶ  τὴν ἀρετὴ τῆς   ταπεινοφροσύνης,   ὑπακούοντας    ἰσοβίως   στὸν   μεγαλύτερο  καὶ Γλυκύτατο   Διδάσκαλο,  τὸν    Κύριό  μας  Ἰησοῦ  Χριστό. Ἀμήν!