Ο Άγιος Ανατόλιος ο Μάρτυρας

Ο  Άγιος  Ανατόλιος, ο οποίος ήταν ιερέας και αντιπρόσωπος της  Εκκλησίας της Αλεξανδρείας, κατά  το  έτος 449 έγινε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. Στον πατριαρχικό θρόνο, τον πρότεινε ο μονοφυσίτης Πατριάρχης Αλεξανδρείας Διόσκορος Α’, ελπίζοντας ότι θα  τον  έχει  συνεργό  του.

Όμως δεν κατόρθωσε να πετύχει τα σχέδιά του, γιατί πρώτος ο Ανατόλιος ήταν αυτός που  υπέγραψε την καθαίρεση του Διόσκουρου στην Δ’ Οικουμενική  Σύνοδο, που  έγινε στην Χαλκηδόνα και  ενέταξε στα δίπτυχα το όνομα του αγίου Φλαβιανού, πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, τον οποίο  είχε  καθαιρέσει  ο Διόσκορος  κατά   την λῃστρική   Σύνοδο  της  Εφέσου  το 449  μ.Χ.,  και  επιπλέον έστειλε επιστολές προς όλους τους επισκόπους να αναθεματίζουν τους αιρετικούς.     
Ο Ανατόλιος αφού  ποίμανε σωστά  και  με  τον καλύτερο τρόπο την  Εκκλησία,  θανατώθηκε  άδικα  από  τους  αιρετικούς  το  458  μ.Χ.

Απολυτίκιον.  Ήχος  γ’. Την  ωραιότητα.

Έργω την κλήσιν σου, σφραγίζων Όσιε, λόγοις και πράξεσι, τω κόσμω  έφανας, της υπέρ νουν Ανατολής, την έλλαμψιν Ιεράρχα· συ γαρ Ανατόλιε, τον Χριστόν ανεκήρυξας, διπλούν ταις θελήσεσιν, ασυγχύτως και  φύσεσιν, υπόστασιν δε  φέροντα μίαν, προς σωτηρίαν  των  ψυχών  ημών.

Κοντάκιον. Ήχος  πλ. β’. Την  υπέρ  ημών.

Την ανατολήν, της θείας φωτοφανείας, φέρων εν ψυχή, ως λύχνον Ορθοδοξίας, διαλύεις την νύκτα, των αιρέσεων  Όσιε, και προς όρθρον θείας  πίστεως, κατευθύνεις Ανατόλιε, τους εκ πόθου εκβοώντας   σοι· Αυτός  ημών  φωτισμός,  ώφθης  μύστα Χριστού.

Μεγαλυνάριον.
Τη  φωτοδοσία της  μυστικής,  εκλελαμπρυσμένος, Ιεράρχα  ανατολής, φως  τω  κόσμω  ώφθης,  και  τω  Πατρί  των  φώτων,  ημάς  αεί προσάγεις,  ω  Ανατόλιε.