Ο Άγιος Προκόπιος ο Μεγαλομάρτυρας

Ο  Άγιος  Προκόπιος,  έζησε  και  μεγάλωσε  τα  χρόνια  που  αυτοκράτορας  των Ρωμαίων ήταν ο Διοκλητιανός. Ο πατέρας του, ο Χριστοφόρος, ήταν ευσεβής άνθρωπος, σε αντίθεση με την μητέρα του που πίστευε στα είδωλα. Μετά τον θάνατο του πατέρα του, η μητέρα του τον πήγε στον αυτοκράτορα,  ο  οποίος  τον  έκανε  ηγεμόνα της πόλης των  Αλεξανδρέων  και του  έδωσε  εντολή  να  καταδιώκει  και  να  βασανίζει  τους  χριστιανούς.

Έτσι  ο  Προκόπιος ξεκίνησε για την Ἀλεξάνδρεια. Κατά την πορεία του όμως, ξαφνικά άρχισαν να πέφτουν αστραπές και βροντές  και  ταυτόχρονα άκουσε φωνή να τον καλεί με το όνομά του,  που  τον  απειλούσε  με  θάνατο επειδή θα κατεδίωκε τους χριστιανούς και ταυτόχρονα και τον Αληθινό Θεό.  Μετά  από  αυτό το γεγονός ο Προκόπιος παρακάλεσε  Εκείνον  που  του μιλάει να του φανερωθεί περισσότερο για να δει ποιος είναι. Τότε εμφανίστηκε  μπροστὰ του  ένας  Σταυρός  από  κρύσταλλο  και  ακούστηκε μία  φωνή  να  του  λέει:  «Εγώ  είμαι  ο  Εσταυρωμένος Υιός του  Θεού».  Μετά  απὸ αυτό  το  θαύμα  πίστευσε  και  έγινε  χριστιανός.

Λίγο αργότερα επιστρέφοντας από νικηφόρα αποστολή κατά των  Σαρακηνών, η μητέρα του προσπάθησε να τον πείσει να θυσιάσει στα  είδωλα.      Κατάλαβε όμως ότι είχε γίνει  χριστιανός  και  τον  πρόδωσε  στον  αυτοκράτορα. Εκείνος  διέταξε  τον  ηγεμόνα  της  Καισαρείας  Ούλκιο  να  τον  ανακρίνει. Αυτός τον χτύπησε πολύ μέχρι λιποθυμίας και μετά τον έκλεισε στην φυλακή. Με την χάρη του Κυρίου όμως οι πληγές επουλώθηκαν και απελευθερώθηκε  από  τα  δεσμά.

Στην συνέχεια οδηγήθηκε στο ναό των ειδώλων όπου  με την  προσευχή  του κατάφερε  και  συνέτριψε  τα  είδωλα.  Το  θαύμα  αυτό  είχε  ως  αποτέλεσμα  να πιστεύσουν σε αυτόν πολλοί, ανάμεσά τους και η μητέρα του. Αμέσως δόθηκε  εντολή  να  αποκεφαλιστούν  όλοι  όσοι  είχαν  πιστεύσει.  Μετά  από αυτό, δόθηκε εντολή να γίνουν φρικτά βασανιστήρια στον Προκόπιο. Ο Άγιος υπέμενε με πάρα πολύ μεγάλη καρτερία όλα αυτά και μάλιστα κατάφερνε να τα ξεπερνάει με την βοήθεια του Θεού.
Τέλος δόθηκε εντολή να τον αποκεφαλίσουν και έτσι παρέλαβε το          στεφάνι  της  αιωνίου  ζωής.

Απολυτίκιον. Ήχος  πλ. α’. Τον  συνάναρχον  Λόγον.
Αγρευθείς  ουρανόθεν  προς  την  ευσέβειαν,  κατηκολούθησας  χαίρων ώσπερ  ο  Παύλος  Χριστώ,  των  Μαρτύρων καλλονή  Μάρτυς  Προκόπιε· όθεν δυνάμει  του  Σταυρού,  αριστεύσας  ευκλεώς,  κατῄσχυνας  τον  Βελίαρ·  ού της  κακίας  ατρώτους,  σώζε  τους  πόθω  σε  γεραίροντας.

Κοντάκιον  Ήχος β’. Τα άνω ζητών.
Τω  ζήλω  Χριστού, τω  θείω  πυρπολούμενος,  και  τη  του  Σταυρού, ισχύϊ συμφραξάμενος,  των  εχθρών  το  φρύαγμα,  και  το  θράσος  καθείλες Προκόπιε,  και  την  Εκκλησίαν  ύψωσας,  τη  πίστει  προκόπτων  και  φωτίζων ημάς.

Μεγαλυνάριον.
Κλήσει  ουρανίω  ακολουθών,  φερωνύμως  Μάρτυς,  και  προκόπτων αθλητικώς, σύμμορφος  εδείχθης,  του  σοι  καθαροθέντος,  Προκόπιε θεόφρον,  αθλήσας  άριστα.