Η Αγία Φεβρωνία η Οσιομάρτυς η πολύαθλος

Η  Οσιομάρτυς  Φεβρωνία  μόναζε  σε  κάποιο  μοναστήρι  της  πόλεως Νισίβεως της  Μεσοποταμίας  μαζί  με  τη  θεία  της  Βρυαίνη  και  την αδελφή  Θωμαΐδα, διότι  ὅλες  οι  άλλες  μοναχές,  αφού πληροφορήθηκαν  ότι  έρχονταν  στη  μονή  προς  σύλληψή  τους στρατιώτες  του  ηγεμόνος  Σελήνου (288 μ.Χ.), κατά  τους  διωγμούς του  Διοκλητιανού  (284 305 μ.Χ.), ζήτησαν  σωτηρία  δια  της  φυγής. Προσελθόντες  δε  οι  στρατιώτες  τις  απήγαγαν  προς  τον  Σελήνο,  ο οποίος  και  επέβαλε  την  Οσία  Φεβρωνία  σε  φρικότατα βασανιστήρια, αφού  αρνήθηκε  να  θυσιάσει  στα  είδωλα  και  να δεχθεί  ως  σύζυγό  της  τον  Λυσίμαχο,  ανεψιό  του  ηγεμόνος.  Με προσευχές  και

πνευματική  ανδρεία,  επιθυμούσα  να  γίνει  «της μελλούσης  δόξης  κοινωνός»  δέχθηκε  το  μαρτυρικό  δι’ αποκεφαλισμού  τέλος  αυτής, το  304 μ.Χ.           
Η  Σύναξις  αυτής  ετελετο  στο  ναό  του  Αγίου  Ιωάννου  του Βαπτιστού  που  ευρισκόταν  στην  Οξεία.

Ἀπολυτίκιον.Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.        
Ὡς τῆς ἀσκήσεως, ῥόδον ἡδύπνευστον, ὀσμὴν ἀθλήσεως, τῷ κόσμῳ ἔμπνευσας, εἰς ὀσμὴν μύρων τοῦ Χριστοῦ, δραμοῦσα ἀσχέτῳ, πόθῳ· ὅθεν ὡς παρθένον σε, καὶ Ὁσίαν καὶ Μάρτυρα, θαυμαστῶς ἐδόξασε, Φεβρωνία ὁ Κύριος· ᾧ πρέσβευε ὑπὲρ τῶν βοώντων· χαῖρε σεμνὴ Ὁσιομάρτυς.

Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.           
Παρθενίας χάρισι, καῖ μαρτυρίου τῷ κάλλει, κοσμηθεῖσα ἔνδοξε, ὡς πανακήρατος νύμφη, ἔδραμες, λαμπαδηφόρος τῷ σῷ Νημφίῳ, ἔστεψαι, τῆς ἀφθαρσίας τῇ εὐπρεπείᾳ, καὶ πρεσβεύεις Φεβρωνία, ὑπὲρ τῶν πίστει ὑμνολογούντων σε.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις Φεβρωνία πανευκλεής, Ὁσίων ἡ δόξα, καὶ Μαρτύρων ἡ καλλονή· ἐν γὰρ ἀμφοτέροις, ἀθλήσασα νομίμως, εἰκότως καὶ βραβείων, διπλῶν ἠξίωσαι.