Ο Όσιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης

Ο   Όσιος  Ισίδωρος  ο   Πηλουσιώτης   γεννήθηκε    στην    Αίγυπτο    περί    το  360 μ.Χ.    από   γονείς   θεοφιλείς   και   ήταν   συγγενής   των   Πατριαρχών Αλεξανδρείας,  Θεοφίλου   (385 – 412 μ.Χ.)    και    Κυρίλλου   Α’  (412 – 444   μ.Χ.). Σε νεαρή ηλικία έλαβε μεγάλη και  θαυμαστή  θεολογική  και   φιλοσοφική γνώση. Στην αρχή εργάσθηκε ως διδάσκαλος και κατηχητής της Εκκλησίας   της   Αλεξάνδρειας.   Επιζητώντας    όμως   την   ησυχία,   για   να δύναται  να  ασχοληθεί  με    το    έργο    της    ζωής   του,   τη   μελέτη    των    Αγίων Γραφών,    αποσύρθηκε   σε   κάποιο   μοναστήρι    στο  όρος   Πηλούσιο,   γι’ αυτό και έλαβε το  όνομα  Πηλουσιώτης.  Αργότερα χειροτονείται    πρεσβύτερος και    στη   συνέχεια    εκλέγεται    ηγούμενος    στο   μοναστήρι   του.

Το  ευγενές  και  υπέροχο  ήθος  του,  ο    υποδειγματικός    ασκητικός   βίος  και  η   τεράστια    θεολογική   κατάρτισή   του   συνετέλεσαν,   ώστε   ταχέως    να αποκτήσει μεγάλο κύρος και φήμη, να αναδειχθεί κόσμημα της Εκκλησίας του   Πηλουσίου, να   καταστεί   περίβλεπτος    και   να   θεωρείται μοναδικός   στις   ερμηνείες   χωρίων   της   Αγίας   Γραφής.   Κατά   την   Γ’ Οικουμενική   Σύνοδο,   που    συνήλθε   στην   Έφεσο   το   έτος   431 μ.Χ.   επί αυτοκράτορος   Θεοδοσίου   Β’  του Μικρού (408 – 450 μ.Χ.),  ο   Άγιος αναφαίνεται  με μεγάλη   υπόληψη   και   σπουδαίο   κύρος   στην   Εκκλησία. Έλεγχε   με   παρρησία   τους   αμαρτάνοντες, εφώτιζε τους πάντες  με  το    θείο του λόγο, ενουθετούσε τους    άρχοντες,   υποστήριζε   τους   κλονιζόμενους  και    ήταν   η   «μούσα    της   ημετέρας   αυλής»,   όπως    αποκαλούσε   αυτόν   ο   ιερός Φώτιος. Συνέγραψε δε  αρκετές  πραγματείες,  ως και  πλήθος    επιστολών, από   τις   οποίες   σώζονται   πολλές,  με  τις  οποίες    νουθετούσε, συμβούλευε   και   συγχρόνως    εξηγούσε   τις   θείες   και    σωτήριες   Γραφές.        
Ο    Όσιος    Ισίδωρος    κοιμήθηκε    ειρηνικά    το    έτος   440   μ.Χ.

Απολυτίκιο.   Ήχος   δ’.   Ταχύ   προκατάλαβε.      
Σοφία    κοσμούμενος,   παντοδαπεί  ευκλεώς,   τοις  λόγοις  εκόσμησας, την  Εκκλησίαν   Χριστού,   Ισίδωρε  Όσιε·   συ  γαρ   δι’  εγκρατείας,   σεαυτόν  εκκαθάρας,   πράξει   και  θεωρίᾳ,   διαλάμπεις   εν  κόσμω·  δι’   ών   μυσταγωγούμεθα,   Πάτερ   τα   κρείττονα.

Κοντάκιο.   Ήχος    δ’.   Επεφάνης    σήμερον.        
Εωσφόρον    άλλον   σε   η   Εκκλησία,   ευραμένη   ένδοξε,   ταις   των   σων   λόγων αστραπαίς,   λαμπρυνομένη   κραυγάζει   σοι·   χαίροις   παμμάκαρ   θεόφρον Ισίδωρε.

Μεγαλυνάριον.
Έρωτι   σοφίας   διαπρεπής, αποδεδειγμένος,  καταλάμπεις  πάσαν  την  γην,    εκ   του    Πηλουσίου,    των    λόγων    τας    ακτίνας,   ώσπερ   πυρσός  εκπέμπων,   Πάτερ   Ισίδωρε.

Saint Isidorus the pilgrim

Saint Isidorus Pilousiotis was born in Egypt around 360 AD. He was a relative of theophilic parents and was a relative of the Patriarchs of Alexandria, Theophilos (385 - 412 AD) and Cyril I (412 - 444 AD). At a young age he received great and wonderful theological and philosophical knowledge. At first he worked as a teacher and pastor of the Church of Alexandria. But in search of peace, in order to be able to deal with the work of his life, the study of the Holy Scriptures, he retired to a monastery on Mount Pelousios, so he took the name of Pilousiotis. He is later ordained a senior and then elected abbot in his monastery.

His noble and wonderful morals, exemplary ascetic life and his enormous theological training helped him to quickly gain a great reputation and become a jewel of the Church of Pelosi, to become renowned and to be considered unique in the interpretations of the villages. At the Third Ecumenical Council, which met in Ephesus in 431 AD under the emperor Theodosius II of Mikros (408 - 450 AD), the Saint appears with great respect and great authority in the Church. He boldly controlled the sinners, enlightened everyone with his divine speech, endorsed the lords, supported the shattered ones, and was the "muse of the court of the day", as this saint Fotios called him. He wrote several treatises, as well as numerous letters, many of which survived, with which he admonished, counseled, and at the same time explained the divine and saving Scriptures.

Saint Isidore slept peacefully in the year 440 AD.

Introit. Sound d. Fast forward.

Wisdom adorned, omnipresent, in the words I have adorned, the Church of Christ, Isidore Hosei; by means of temperance, in its purity, it has acted and theorized, I glorify it;

Kidney. Sound d. Impressive today.

Elsewhere in the Church, glorified, glorified in your words, glittering with shouting; joyful baptismal Theophron Isidore.

Magnificent.

Wisdom of wisdom emanating from the Pelusian land of the radius of reason, emperor emissary torpedo, Father Isidore.