ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΓΝΩΜΕΣ

Α΄Πέτρ. 4,1-11

4, 12 Ἀγαπητοί,  μὴ   ξενίζεσθε   τῇ   ἐν   ὑμῖν   πυρώσει   πρὸς πειρασμὸν   ὑμῖν   γινομένῃ,  ὡς   ξένου  ὑμῖν   συμβαίνοντος

13 ἀλλὰ   καθὸ   κοινωνεῖτε   τοῖς   τοῦ   Χριστοῦ  παθήμασι,  χαίρετε,   ἵνα καὶ   ἐν   τῇ  ἀποκαλύψει   τῆς  δόξης   αὐτοῦ  χαρῆτε   ἀγαλλιώμενοι.

14 Εἰ  ὀνειδίζεσθε  ἐν   ὀνόματι   Χριστοῦ,   μακάριοι,  ὅτι  τὸ   τῆς   δόξης καὶ   δυνάμεως   καὶ  τὸ   τοῦ  Θεοῦ   Πνεῦμα  ἐφ' ὑμᾶς   ἀναπαύεται· κατὰ   μὲν   αὐτοὺς   βλασφημεῖται,   κατὰ  δὲ   ὑμᾶς   δοξάζεται.

15 Μὴ   γάρ   τις   ὑμῶν  πασχέτω   ὡς φονεὺς  ἢ   κλέπτης   ἢ   κακοποιὸς   ἢ   ὡς  ἀλλοτριοεπίσκοπος·

16 εἰ   δὲ   ὡς   Χριστιανός,   μὴ   αἰσχυνέσθω,   δοξαζέτω   δὲ   τὸν   Θεὸν  ἐν τῷ    μέρει   τούτῳ.

17 Ὅτι   ὁ   καιρὸς   τοῦ   ἄρξασθαι   τὸ   κρῖμα   ἀπὸ   τοῦ   οἴκου   τοῦ   Θεοῦ·   εἰ   δὲ   πρῶτον   ἀφ'  ἡμῶν,   τί   τὸ   τέλος   τῶν   ἀπειθούντων τῷ   τοῦ   Θεοῦ   εὐαγγελίῳ;

18 Καὶ   εἰ  ὁ  δίκαιος  μόλις  σῴζεται   ὁ   ἀσεβὴς  καὶ  ἁμαρτωλὸς ποῦ  φανεῖται;
19 Ὥστε  καὶ  οἱ  πάσχοντες   κατὰ  τὸ   θέλημα  τοῦ   Θεοῦ,   ὡς πιστῷ   κτίστῃ   παρατιθέσθωσαν   τὰς   ψυχὰς   αὐτῶν   ἐν   ἀγαθοποιΐᾳ.

5, 1 Πρεσβυτέρους    τοὺς   ἐν  ὑμῖν   παρακαλῶ  ὁ   συμπρεσβύτερος καὶ   μάρτυς  τῶν   τοῦ   Χριστοῦ  παθημάτων,   ὁ   καὶ   τῆς μελλούσης     ἀποκαλύπτεσθαι     δόξης     κοινωνός,

2 ποιμάνατε   τὸ    ἐν   ὑμῖν   ποίμνιον   τοῦ   Θεοῦ,   ἐπισκοποῦντες μὴ     ἀναγκαστῶς,   ἀλλ'   ἑκουσίως,   μηδὲ   αἰσχροκερδῶς,   ἀλλὰ   προθύμως,

3 μηδ'  ὡς   κατακυριεύοντες   τῶν    κλήρων,   ἀλλὰ   τύποι   γινόμενοι τοῦ    ποιμνίου·

4 καὶ     φανερωθέντος     τοῦ   ἀρχιποίμενος  κομιεῖσθε   τὸν   ἀμαράντινον τῆς     δόξης   στέφανον.

5 Ὁμοίως   νεώτεροι   ὑποτάγητε   πρεσβυτέροις,   πάντες δὲ   ἀλλήλοις   ὑποτασσόμενοι   τὴν ταπεινοφροσύνην    ἐγκομβώσασθε·   ὅτι   ὁ   Θεὸς   ὑπερηφάνοις   ἀντιτάσσεται,   ταπεινοῖς   δὲ   δίδωσι   χάριν.

ΑΠΟΔΟΣΗ  ΣΤΗ  ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Α΄Πέτρ. 4,1-11

1 Αφού   λοιπόν   ο   Χριστός   έπαθε   σωματικώς   για   χάρι   μας,  να οπλισθήτε   και   σεις   με   το   ίδιο  φρόνημα   (διότι   εκείνος    που   έπαθε σωματικώς   έχει   παύσει   να   αμαρτάνει),

2 ώστε   το   υπόλοιπον   χρόνον  της   ζωής   σας   να  μη   ζήτε   πλέον σύμφωνα  με   ανθρώπινες  επιθυμίες  αλλά   σύμφωνα   με   το   θέλημα του   Θεού.

3 Αρκετός   είναι   ο   περασμένος  καιρός   του   βίου   σας,  κατά  τον οποίον   κάνατε   το  θέλημα   των    εθνικών,   ζώντας    σε   ασέλγειες, επιθυμίες,  οινοποσίες,    μέθη,    κραιπάλη   και   αθέμιτες   πράξεις ειδωλολατρείας.

4 Και   τώρα    που   δεν   τρέχετε   μαζί   τους   στο   ίδιο   ρεύμα   της ασωτίας,  παραξενεύονται   και   σας   δυσφημούν·

5 αλλά    θα   δώσουν  λόγο   σ’  εκείνον,  ο   οποίος    είναι    έτοιμος   να κρίνει   ζώντας    και   νεκρούς.

6 Αυτός   είναι   ο   λόγος    για   τον   οποίο  κηρύχθηκε   το   ευαγγέλιο    και    στους    νεκρούς,   ώστε,   ενώ  εκρίθησαν   σαν   άνθρωποι   ως   προς την   σάρκα,   να   ζουν   κατά  Θεόν   ως   προς   το   πνεύμα.

7 Όλα   πλησιάζουν   προς   το   τέλος   των.   Να   είσθε   λοιπόν   εγκρατείς   και   να  αγρυπνήτε   στις  προσευχές·

8 προ  πάντων   να  αγαπάτε   ο  ένας   τον   άλλον   με   όλη    σας   την καρδιά,   διότι   η  αγάπη  καλύπτει   πλήθος   αμαρτιών.

9 Να   είσθε  φιλόξενοι   μεταξύ   σας   χωρίς    γογγυσμούς·

10 ο   καθένας,   ανάλογα   με    το  χάρισμα   που   έλαβε,   άς   το χρησιμοποιεί   σε  αμοιβαία  αγάπη  σαν   καλοί  διαχειριστές  της ποικίλης   χάριτος   του   Θεού.

11 Όποιος  μιλά,  ας   είναι   όπως   αρμόζει   σε   όποιον    λέγει   λόγια Θεού·   εάν   προσφέρει  κανείς  υπηρεσία,  άς   είναι    σαν   τον υπηρετούντα   με   τη   δύναμι   που   του   παρέχει   ο   Θεός   για   να δοξάζεται  σε    όλα   ο   Θεός   για  του  Ιησού   Χριστού,    στον   οποίο ανήκει   η   δόξα   και   το   κράτος    στους   αιώνες    των   αιώνων.  Αμήν.

Μάρκ. 12, 28-38

28 Καὶ   προσελθὼν  εἷς   τῶν   γραμματέων  ἀκούσας   αὐτῶν συζητούντων,   ἰδὼν   ὅτι  καλῶς   αὐτοῖς  ἀπεκρίθη,  ἐπηρώτησεν    αὐτόν· ποία  ἐστὶ   πρώτη  πάντων  ἐντολή;

29  Ὁ   δὲ   Ἰησοῦς  ἀπεκρίθη   αὐτῷ   ὅτι  πρώτη πάντων 

  ἐντολή·   ἄκουε,  Ἰσραήλ,  Κύριος  ὁ    Θεὸς   ἡμῶν  Κ ύριος   εἷς   ἐστι·

30 καὶ   ἀγαπήσεις   Κύριον  τὸν   Θεόν   σου  ἐξ   ὅλης   τῆς   καρδίας   σου καὶ   ἐξ   ὅλης  τῆς   ψυχῆς   σου   καὶ   ἐξ  ὅλης  τῆς   διανοίας   σου καὶ   ἐξ   ὅλης   τῆς   ἰσχύος  σου.   Αὕτη  πρώτη  ἐ ντολή.

31 Καὶ  δευτέρα  ὁμοία,  αὕτη·  ἀγαπήσεις   τὸν   πλησίον   σου   ὡς   ἑαυτόν.   Μείζων  τούτων  ἄλλη  ἐντολὴ  οὐκ  ἔστι.

32 Καὶ    εἶπεν   αὐτῷ  ὁ   γραμματεύς·  καλῶς,  διδάσκαλε,  ἐπ᾿  ἀληθείας εἶπας   ὅτι  εἷς   ἐστι  καὶ     οὐκ    ἔστιν   ἄλλος   πλὴν   αὐτοῦ·

33 καὶ  τὸ   ἀγαπᾶν   αὐτὸν   ἐξ   ὅλης   τῆς   καρδίας   καὶ    ἐξ   ὅλης   τῆς συνέσεως   καὶ   ἐξ   ὅλης  τῆς   ψυχῆς   καὶ  ἐξ  ὅλης   τῆς   ἰσχύος, καὶ    τὸ   ἀγαπᾶν  τὸν  πλησίον  ὡς  ἑαυτὸν   πλεῖόν   ἐστι   πάντων τῶν   ὁλοκαυτωμάτων   καὶ   θυσιῶν.

34 Καὶ    ὁ    Ἰησοῦς   ἰδὼν   ὅτι   νουνεχῶς   ἀπεκρίθη,   εἶπεν  αὐτῷ· οὐ    μακρὰν  εἶ   ἀπὸ   τῆς   βασιλείας   τοῦ   Θεοῦ·   καὶ   οὐδεὶς   οὐκέτι   ἐτόλμα   αὐτὸν  ἐπερωτῆσαι.

Ο   Χριστός   υιός   του  Δαυίδ

35 Καὶ   ἀποκριθεὶς   ὁ   Ἰησοῦς   ἔλεγε   διδάσκων   ἐν   τῷ   ἱερῷ·   πῶς λέγουσιν   οἱ   γραμματεῖς   ὅτι  ὁ   Χριστὸς   υἱὸς   Δαυὶδ     ἐστι;

36 Αὐτὸς   γὰρ  Δαυὶδ   εἶπεν   ἐν   Πνεύματι  Ἁγίῳ·   λέγει   ὁ   Κύριος τῷ   Κυρίῳ   μου,   κάθου   ἐκ   δεξιῶν   μου   ἕως   ἂν   θῶ   τοὺς   ἐχθρούς σου    ὑποπόδιον   τῶν  ποδῶν   σου.

37 Αὐτὸς   οὖν   Δαυὶδ   λέγει   αὐτὸν   Κύριον·   καὶ   πόθεν  υἱὸς αὐτοῦ   ἐστι;   Καὶ   ὁ   πολὺς   ὄχλος  ἤκουεν  αὐτοῦ   ἡδέως.

Ποίοι   οι  γραμματείς

38 Καὶ   ἔ λεγεν   αὐτοῖς   ἐν   τῇ   διδαχῇ   αὐτοῦ·   βλέπετε   ἀπὸ   τῶν γραμματέων   τῶν   θελόντων   ἐν   στολαῖς    περιπατεῖν καὶ   ἀσπασμοὺς    ἐν   ταῖς   ἀγοραῖς

ΑΠΟΔΟΣΗ  ΣΤΗ  ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Μάρκ. 12, 28-38

28 Και    πλησίασε   ένας   από   τους   γραμματείς,   ο   οποίος   τους   άκουσε   να συζητούν    και   επειδή   κατάλαβε   ότι   καλά  απεκρίθη,   τον   ρώτησε,   «Ποια είναι   η  πρώτη    από   όλες    τις   εντολές;.

29 Ο   Ιησούς   του   απεκρίθη,   «Η   πρώτη   εντολή    είναι,   Άκουε,   Ισραήλ,  ο Κύριος     ο   Θεός  μας   είναι   ένας   Κύριος.

30 Και   να   αγαπάς   τον  Κύριο   τον  Θεό   σου   με   όλη   σου   την   καρδιά  και   με όλη    σου   την   ψυχή  και  με    όλη  σου   την   διάνοια    και   με   όλη   σου   την δύναμι.

31 Αυτή   είναι   η   πρώτη   εντολή.   Η     δεύτερη   είναι   αυτή,  Να   αγαπάς   τον πλησίο   σου   σαν  τον   εαυτό  σου.   Δεν   υπάρχει   εντολή   μεγαλύτερη    από αυτές».

32 Και   είπε   σ’    αυτόν   ο   γραμματεύς,   «Καλά,   Διδάκαλε.   Ορθά   είπες   ότι ένας   Θεός   υπάρχει   και    δεν   υπάρχει   άλλος   εκτός   από    αυτό,

33 και   το   να   αγαπάμε   αυτό    με   όλη    την   καρδιά   και   με    όλη    τη   διάνοια και   με    όλη    τη   ψυχή   και   το   να   αγαπάμε   τον   πλησίον    όπως   τον   εαυτό μας,   αξίζει    περισσότερο   από    όλα   τα   ολοκαυτώματα   και   τις   θυσίες».

34 Και   ο   Ιησούς,   επειδή   είδε   ότι   συνετά   απεκρίθη,   του   είπε,   «Δεν  είσαι μακρυά   από   την   βασιλεία   του    Θεού».   Και   κανείς   πλέον   δεν   τολμούσε   να τον   ερωτήσει.

Ο    Χριστός   υιός   του   Δαυΐδ

35 Και   έλεγε    ο  Ιησούς   κατά   την   διδασκαλία   του    στο   ναό,   «Πως λέγουν   οι   γραμματείς   ότι   ο   Χριστός   είναι   υιός   του  Δαυΐδ;

36 Διότι    ο   ίδιος   ο   Δαυΐδ   είπε,   εμπνευσθείς   από   το   Πνεύμα   το   Άγιο,   «Είπε ο    Κύριος   στον   Κύριό  μου,   Κάθησε    στα   δεξιά   μου   έως   ότου   κάνω   τους εχθρούς   σου   υποπόδιον   των   ποδιών   σου.

37 Ο   ίδιος   λοιπόν   ο   Δαυΐδ   τον   λέγει   Κύριο,   πως   λοιπόν  είναι   υιός   του;».

Ποίοι   οι   γραμματείς

38 Πολύς   λαός  τον   άκουε   ευχάριστα.   Και   κατά   την   διδασκαλία   του   έλεγε, «Προσέχετε   από   τους   γραμματείς,   στους   οποίους   αρέσει   να κυκλοφορούν   στολισμένοι   και   αγαπούν   τους   χαιρετισμούς    στις   αγορές

First Pet. 4.1-11

1 So, after Christ has physically fallen for our sake, be armed also with the same mind (for he who is physically fallen has ceased to sin),

2 so that the rest of your life may no longer be lived according to human desires but according to God's will.

3 Enough of the past time of your life, when you did the will of the nationals, living in cruelty, desires, drunkenness, drunkenness, cruelty and idolatry.

4 And now that you do not run with them in the same stream of immorality, they are confused and dishonored;

5 But they shall speak to him who is ready to judge the living and the dead.

6 This is why the gospel was preached also to the dead, that, while they were called men in the flesh, they should live according to God in spirit.

7 Everything is nearing its end. So be modest and watch your prayers;

8 Above all, love one another with all your heart, for love covers a multitude of sins.

9 Be hospitable to one another without blemishes;

10 Let each one, according to the gift received, let him use it in mutual love as good stewards of the varied grace of God.

11 He that speaketh, let him that speaketh the words of God suit him; if any man offer service, let him be as a minister by the power of God, that he may be glorified in all God for Jesus Christ, to whom belongs the glory, and the state for centuries. Amen.

Mark. 12, 28–38

28 And one of the scribes came, and hearing them talking, and perceiving that he was well, he asked him, Which is the first of all the commandments?

29 Jesus answered, "The first commandment is, Hear, Israel, the Lord our God is a Lord.

30 And to love the Lord your God with all your heart and with all your soul and with all your intellect and with all your might.

31 This is the first commandment. The second is, To love your neighbor as yourself. There is no greater command than these. "

32 And the secretary said to him, "Well, Teach. You have rightly said that there is one God and there is none other than that,

33 And to love this with all our heart and with all our intellect and with all our soul and to love our neighbor as ourselves is more than all Holocausts and sacrifices. "

34 And Jesus, seeing that he was judiciously answered, said unto him, Thou art not far from the kingdom of God. And no one else dared to question him.

Christ the son of David

35 And Jesus said in his teaching in the temple, How say the scribes that Christ is the son of David?

36 For David himself said, Inspired by the Holy Spirit, "The Lord said to my Lord, Sit at my right hand until I make your enemies a footstool for your feet.

37 And David himself saith unto the Lord, How is he then his son?

Who are the secretaries?

38 Many people heard him gladly. And when he was teaching, he said, "Watch out for the secretaries who love decorating and love the greetings in the markets.