Ο Άγιος Τρύφων ο Μάρτυρας

Ο   Άγιος  Τρύφων    καταγόταν    από   τη   Λάμψακο    της    επαρχίας Φρυγίας   και   έζησε   στα   χρόνια   των   αυτοκρατόρων   Γορδιανού   Γ’ (238 – 244 μ.Χ.),  Φιλίππου (244 – 249 μ.Χ.) και   Δεκίου (249 – 251 μ.Χ.). Προερχόταν   από   πτωχή   οικογένεια   και   στην   παιδική   του   ηλικία, έβοσκε   χήνες  για   να   ζήσει.  Συγχρόνως   όμως   μελετούσε   με   ζήλο την   Αγία   Γραφή  και   ήταν   πολύ   φιλακόλουθος.    Έτσι,    σιγά – σιγά  ο  Άγιος,  με  την  ευσεβή  φιλομάθειά  του,   κατόρθωσε  όχι   μόνο    να  διδαχθεί  ο  ίδιος,  αλλά  και  να διδάσκει  τις  αιώνιες αλήθειες  της πίστεώς   μας.   Γρήγορα  η   ευσεβὴς    ψυχή    του    δέχθηκε    την   χάρη του    Αγίου    Πνεύματος  και  ο  Θεός  τον   αξίωσε   να    θαυματουργεί. Όμως    ο   Άγιος   θεράπευε   όχι   μόνο   κάθε ασθένεια αλλά και   ελευθέρωνε   τις   μολυσμένες    από    τα   δαιμόνια   ψυχές.

Όταν ο αυτοκράτορας Γορδιανός  πληροφορήθηκε  για  τις θαυματουργικές   ικανότητες του Τρύφωνος, τον αναζήτησε για  να  θεραπεύσει  την άρρωστη   θυγατέρα    του    που    έπασχε   από    δαιμόνιο.    Οι στρατιώτες   τον   βρήκαν   στην    κωμόπολη   της    Σαμψάκου   να    φροντίζει   τις  χήνες  στην    παρακείμενη    λίμνη    και    αμέσως    τον    πήραν   μαζί   τους.   Το μαρτύριο   του    Αγίου   αναφέρει   ότι   μόλις   ο    Άγιος   πλησίαζε   στην   Ρώμη   το δαιμόνιο   που   είχε   η   θυγατέρα   του   Γορδιανού,    κραύγαζε   ότι   δεν   μπορεί  πια  να  κατοικεί   μέσα   της.   Οι    έπαρχοι   Πομπιανός   και   Πρετεξτάτος    τον  οδήγησαν    ενώπιον    του    αυτοκράτορα    και   εκείνος   παρακάλεσε   τον   Άγιο για   τη   θεραπεία   της   θυγατέρας   του.   Και   πράγματι,   με   την   προσευχή   του Αγίου,   η   θυγατέρα   του   ηγεμόνος    απηλλάγη   από   το  δαιμόνιο.   Ο   Άγιος   μετά από   έξι   ημέρες    προσευχής   αποκάλυψε  τα    κακά   έργα    του   διαβόλου   και  πολλοί  από    τους    Έλληνες    που   ήσαν   παρόντες   δόξασαν    τον    Θεό    και  πίστεψαν    σε    Αυτόν.

Ο   αυτοκράτορας   προσπάθησε   να   εκφράσει   την  ευγνωμοσύνη  του, προσφέροντας   στον   Άγιο   αξιώματα   και   χρήματα, τα οποία  όμως  ο  Τρύφων   ευγενικά    αρνήθηκε.

Όταν   αυτοκράτορας    έγινε   ο   Δέκιος,   εξαπέλυσε   άγριο   διωγμό    κατά   των Χριστιανών. Ο  Άγιος, επειδή  δεν  λάτρευε  τους  θεούς  της  ειδωλολατρικής θρησκείας  και  ήταν Χριστιανός, συνελήφθη  από  κάποιον  στρατιωτικό  που ονομαζόταν  Φρόντων  (ή Φόρτων)   και  οδηγήθηκε   ενώπιον  των    επάρχων  της  Ανατολής,  Τιβέριου   Γράγχου    και Κλαυδίου   Ακυλίνου   στη   Νίκαια    της   Βιθυνίας.   Ο    μάντης    Πομπηϊανός   τον  παρουσίασε    στους    ηγεμόνες.   Ο    Άγιος    Τρύφων   ομολόγησε   με   θάρρος    την πίστη  του. Τότε  υποβλήθηκε  σε φρικτά βασανιστήρια.  Του  κατατρύπησαν   με  σπαθιά  όλο  του  το  σώμα,    έπειτα    τον   έδεσαν   από   τα πόδια  σε  άλογα  και  τον  έσυραν,  σε  ώρες  φοβερού  ψύχους,  σε δύσβατες   και   πετρώδεις  τοποθεσίες. Εκείνος προσευχόταν και  έλεγε: «Κύριε,   μην   τους    καταλογίσεις    αυτή   την   αμαρτία».   Μετά    το   φρικτό μαρτύριο   τον   ρώτησαν   άν    σωφρονίσθηκε    και   ήθελε   να   θυσιάσει   στα  είδωλα.  Ο    Μάρτυρας  του   Χριστού   απάντησε  τότε  στον  έπαρχο   Ακυλίνο:   «Ανόσιε και  κακών  αρχηγέ,  είναι  δυνατόν  να  είσαι  σωφρονισμένος, όταν είσαι  μεθυσμένος  από  τον  διάβολο;  Εγώ   πάντοτε περνάω   τον   βίο   μου   με   σωφροσύνη,   γιατί    έχω    τον    Χριστό   βοηθό   της  ελπίδας    μου».    Ύστερα    από    αυτό    τον    έκλεισαν    στο    δεσμωτήριο   με  σκοπό  να  του  δώσουν  διορία,    για    να   απαλλαγεί    από    την   «άνοια»  αυτού    και    να   αρνηθεί    την  πίστη  του  στον   Χριστό.    Λίγες   ημέρες   μετά  ο  έπαρχος  κάλεσε  τον    Άγιο   και    τον    ρώτησε    εάν   το   διάστημα   του χρόνου    και   τα   βασανιστήρια   τον   έπεισαν    να   θυσιάσει   στους   θεούς.   Ο  Άγιος   και   πάλι   ομολόγησε   με   πνευματική   ανδρεία    το   Όνομα   του   Θεού. Τον έσυραν τότε γυμνό πάνω σε σιδερένια καρφιά, κατόπιν τον μαστίγωσαν   και   στη   συνέχεια   του   έκαψαν   με   λαμπάδες    τα   πλευρά.  Στο  τέλος,  μόλις  ο  Μάρτυρας  παρέδωσε  την  ψυχή  του  στον   Θεό   λέγοντας το   «Κύριε   Ιησού   Χριστέ,    δέξαι    το   πνεύμα   μου»,   απέκοψαν   την   τίμια  κεφαλή    αυτού.

Οι   Χριστιανοί   παρέλαβαν   το    τίμιο   λείψανο   του    Μάρτυρος   και   αφού   το έχρισαν με πολύτιμα   μύρα και   το   τύλιξαν   σε   σινδόνα,   το    κατέθεσαν  σε λάρνακα   και   το   απέστειλαν  στην  πόλη  της    Σαμψάκου    κατά   την  επιθυμία   του.

Η  Σύναξη  του    Αγίου    Μάρτυρος    Τρύφωνος    ετελείτο  στο    Μαρτύριό    του, το   οποίο   βρισκόταν   μέσα  στο  σεπτό  Αποστολείο  του  Ιωάννου   του  Θεολόγου,   πλησίον    της   Μεγάλης   Εκκλησίας.  
Ναό  αφιερωμένο  στον  Άγιο    Τρύφωνα    έκτισε    ο   μέγας   Ιουστινιανός   (527 – 565 μ.Χ.) στην  τοποθεσία  του    Πελαργού    Κωνσταντινουπόλεως.    Μονή  του   Αγίου   Τρύφωνος    αναφέρεται   και   μετά   τα    μέσα   του   9^ου   αιώνος  μ.Χ., παρακείμενη  στη   Μητρόπολη Χαλκηδόνος,  στην  οποία    εκάρη    μοναχός  ο   μετέπειτα  Πατριάρχης  Νικόλαος  ο  Μυστικός (901 – 907, 912 – 925   μ.Χ.).

Απολυτίκιον.  Ήχος  δ’. Ταχύ  προκατάλαβε.

Τρυφήν    την    ακήρατον,  ιχνηλατών  εκ   παιδός,   βασάνους   υπήνεγκας,  υπέρ   Χριστού   του   Θεού,   και   ήθλησας  άριστα·    όθεν   την   των   θαυμάτων, κομισάμενος   χάριν,   λύτρωσαι    πάσης    βλάβης,   και   παντοίας   ανάγκης, Τρύφων    Μεγαλομάρτυς,    τους    σε   μακαρίζοντας.

Έτερον   Απολυτίκιον.   Ήχος   δ’.       
Ο   Μάρτυς   σου   Κύριε    εν    τη    αθλήσει    αυτού,    το    στέφος   εκομίσατο   της αφθαρσίας,   εκ   σου   του   Θεού   ημών,   έχων   γαρ   την ισχύν σου, τους τυράννους καθείλεν, έθραυσε και δαιμόνων, τα ανίσχυρα    θράση.   Αυτού ταις    ικεσίαις   Χριστέ    ο    Θεός,    σώσον    τας    ψυχάς    ημών.

Κοντάκιον.   Ήχος    πλ. δ’.   Ως   απαρχάς   της   φύσεως.         
Τριαδική    στερρότητι,   πολυθείαν   έλυσας,   εκ   των    περάτων    αοίδιμε   τίμιος, εν   Κυρίω   γενόμενος·   και   νικήσας   τυράννους   εν  Χριστώ,  τω  Σωτήρι,  το   στέφος   είληφας     της    μαρτυρίας    σου,   και  χαρίσματα  θείων  ιάσεων,  ως  αήττητος.

Μεγαλυνάριον.
Ίχνεσι   επόμενος   ακλινώς, Τρύφων  Αθλοφόρε, του    γνωσθέντος   επί    της  γης,   των   αυτού   χαρίτων,   δοχείον   ανεδείχθης,   και   ιεροίς   αγώσι  Μάρτυς διέπρεψας.

Saint Tryphon the Witness

Saint Tryphon came from Lampsacus in the province of Phrygia and lived in the years of Emperors Gordian III (238 - 244 AD), Philip (244 - 249 AD) and Decius (249 - 251 AD). . He came from a poor family and in his childhood, grazed geese to live. At the same time, however, he was zealously studying the Bible and was a very philosopher. So, slowly, with his pious philanthropy, the Saint succeeded not only in teaching himself, but also in teaching the eternal truths of our faith. Soon his pious soul accepted the grace of the Holy Spirit and God claimed him to perform miracles. But the Saint not only cured every sickness but also freed the infected souls from demons.

When Emperor Gordianos became aware of Tryphon's miraculous abilities, he sought him out to cure his ill daughter who had a demon. The soldiers found him in the town of Samsun, taking care of the geese in the nearby lake, and immediately took him with them. The martyrdom of the Saint states that as soon as the Saint approached Rome with the daemon possessed by Gordian's daughter, she cried out that she could no longer dwell in it. The priests Pompianos and Pretextatos led him before the emperor and he begged the saint to heal his daughter. And indeed, in the prayer of the Saint, his daughter's daughter was delivered from the demon. The Saint after six days of prayer revealed the evil deeds of the devil, and many of the Greeks who were present praised God and believed in Him.

The emperor tried to express his gratitude by offering the saint office and money, but Tryphon politely refused.

When Emperor Dekius became emperor, he launched a brutal persecution against Christians. The Saint, because he did not worship the gods of pagan religion and was a Christian, was arrested by a military man named Fronton (or Forton) and led before the heirs of the East, Tiberius Lancos and Claudius II of Aquilino. The sorcerer Pompianos introduced him to the rulers. Saint Tryphon boldly confessed his faith. He was then subjected to horrific torture. His sword was shattered all over his body, then bound to his feet by horses and dragged, in hours of frigid cold, in rough and stony places. He was praying and saying, "Lord, do not blame them for this sin." After the horrible torture, they asked him if he was imprisoned and wanted to sacrifice to the idols. Christ's Witness then replied to the governor of Aquilino: "You foolish and evil leader, can you be correct when you are drunk by the devil? I always spend my life with pride because I have Christ as my helper of hope. " After that, they locked him up in captivity in order to give him a command to get rid of his "dementia" and to deny his faith in Christ. A few days later the governor summoned the Saint and asked him if the interval of time and the torture persuaded him to sacrifice to the gods. The Saint once again confessed with the Spirit of God the Name of God. They then dragged him naked on iron nails, then whipped him and then burned him with candles. In the end, as soon as the Witness surrendered his soul to God by saying, "Lord Jesus Christ, receive my spirit," they cut off his honest head.

The Christians received the Honorable Relic of the Martyr and after they had smeared it with precious ointment and wrapped it in a shroud, they deposited it in a shrine and sent it to the city of Samsun at his will.

The Synagogue of St. Martyr Tryphon was in his Witness, who was in the sepulcher of John the Theologian, near the Great Church.

A church dedicated to Saint Tryphon was built by the great Justinian (527 - 565 AD) on the site of Stork Constantinople. The monastery of Saint Tryphon is also mentioned after the middle of the 9th century AD, adjacent to the Cathedral of Chalcedon, where the monk was later congratulated by the later Patriarch Nicholas the Mystery (901 - 907, 912 - 925 AD).

Absolutely. Sound d. Fast forward.

They feed the incorruptible, childlike pursuers, drowsy torments, in favor of Christ the God, and I have performed excellently;

Other Apolitical. Sound d.

Your Witness Lord in this sport, the crown of impurity, from you, our God, who has given you strength, the tyrants all over, and the demons, the powerless snake. In this prayers Christ God save our souls.

It's close. Sound d. As the beginning of nature.

Triennial sterility, multiplying solitude, perfectly honest, born in the Lord; and defeated tyrants in Christ, Sotirius, the crown of your testimony, and gifts of divine healing, as invincible.

Magnificent.

Tracing next, Tryphon Athlete, of the well-known on earth, of the same gifts, the pot of inestimable, and the sacred martyrdom of Martyr I was distinguished.