Ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος ο Απόστολος και Ευαγγελιστής

Ο  Ευαγγελιστής  Ιωάννης,  ο αγαπημένος μαθητής του Κυρίου, «ο επιπεσών  επί το στήθος του  Ιησού»,  είναι  εκείνος που  έγραψε το  κατά Ιωάννην  Ευαγγέλιον,  αλλά και τις τρεις Καθολικές  Επιστολές, που φέρουν  το  όνομά  του.

Η  μνήμη του Αποστόλου Ιωάννου εορτάζεται στις 26 Σεπτεμβρίου. Η σημερινή  εορτή συνδέεται με την ανάδυση θαυματουργικής κόνεως (σκόνης) από  τον τάφο του Ευαγγελιστού, μέσῳ της θαυματουργικής επενέργειας του Αγίου Πνεύματος, που οι ντόπιοι την αποκαλούσαν  «επίγειο  μάνα».

Ο  Ευαγγελιστής  Ιωάννης,  αφού,  ύστερα  από  θείο  φωτισμό,  προέβλεψε ότι επρόκειτο να μεταστεί από την παρούσα ζωή στην αιώνια και ατελεύτητη, παρέλαβε τους μαθητές του και  βγήκε  έξω  από  την  Έφεσο. Εκεί  σε  ένα  σημείο  υπέδειξε  να  ανοιγεί  τάφος.  Μόλις  έγινε  αυτό,  μπήκε  μέσα ζωντανός  και  κοιμήθηκε με ειρήνη.  Ο  τάφος  αυτός  εφεξής έγινε πηγή ιαμάτων.      
Η  Σύναξη  του Αγίου Αποστόλου  και  Ευαγγελιστού  Ιωάννου,  ετελείτο στον  περιφανή  ναό  του,  ο  οποίος  βρισκόταν  στον  τόπο  που  ονομάζεται Έβδομον,  στο  σημερινό Μακροχώρι  Κωνσταντινουπόλεως.  Για  το  ναό αυτό  στον Έβδομον, που υπήρχε κατά τα τέλη του  4^ου αιώνος μ.Χ., γνωρίζουμε  σχετικά  από  τον  Σωκράτη τον Σχολαστικό. Κατά τον 9^ο αιώνα  μ.Χ.  ο  ναός  του  Θεολόγου  ήταν  καταβεβλημένος,  ίσως   εξαιτίας σεισμών  ή καιρικών επηρειών και γι’ αυτό  ανήγειρε αυτόν εκ βάθρων  ο  αυτοκράτορας  Βασίλειος  ο Μακεδών.

Απολυτίκιον. Ήχος β’.    
Απόστολε Χριστώ τω Θεώ ηγαπημένε, επιτάχυνον ρύσαι λαόν αναπολόγητον· δέχεταί σε προσπίπτοντα, ο επιπεσόντα τω στήθει καταδεξάμενος. Όν ικέτευε Θεολόγε, και επίμονον νέφος εθνών διασκεδάσαι,  αιτούμενος  ημίν  ειρήνην,  και  το  μέγα  έλεος.

Κοντάκιον αυτόμελον. Ήχος β’.          
Τα μεγαλεία σου Παρθένε τις διηγήσεται; βρύεις γαρ θαύματα, και πηγάζεις  ιάματα,  και  πρεσβεύεις  υπέρ  των ψυχών ημών,  ως  θεολόγος και  φίλος  Χριστού.

Μεγαλυνάριον.
Πέτρα  ως  η  πάλαι  τω  Ισραήλ,  ώφθη  Θεολόγε,  ο  σος  τάφος  ο  ευαγής· βρύει  γαρ  τω  κόσμω,  ως  μάννα  ψυχοτρόφον,  τρυφής  επουρανίου,  κόνιν θεόσδοτον.