Ο Όσιος Ιωάννης ο Φιλόσοφος εκ Γεωργίας

Ο Όσιος Ιωάννης (Σκιαβτέλι) έζησε  μεταξύ του 12^ου και 13^ου αιώνα μ.Χ. στη  Γεωργία. Σπούδασε  Θεολογία, φιλοσοφία  και ιστορία στην ακαδημία του Γελατά (βόρεια Γεωργία). Έπειτα έγινε μοναχός και για πολλά χρόνια ασκήτεψε στο περίφημο μοναστήρι του Μπάρτζια (νότια Γεωργία), σε ένα απομονωμένο κελί. Εκεί  ο Όσιος Ιωάννης έζησε μία αυστηρή  ασκητική ζωή, συνεχώς αφιερωμένος σε θεολογικές αναζητήσεις  δια της  προσευχής  και  εντρύφησε  στην ερμηνεία της Αγίας Γραφής. Μετά από συνεχείς πνευματικές προσπάθειές του κατόρθωσε  να φθάσει σε  ένα  υψηλό  βαθμό  πνευματικής  τελειώσεως και  δέχθηκε το χάρισμα του λόγου, το οποίο  φανερώθηκε  στην  ποιητική του  δημιουργικότητα.

Στο μοναστήρι του  Μπάρτζια, κατά  τα  έτη 1210 – 1214, ο  Όσιος  Ιωάννης έγραψε μία αξιοσημείωτη ωδή, υπό τον τίτλο  «Δούλος Χριστού», στην οποία σκιαγραφείται η εικόνα του Χριστιανού, που είναι πιστός στους Κανόνες της Αγίας Ορθοδόξου Εκκλησίας. Στο έργο αυτό ο μοναχός αυτοαποκαλείται συχνά περιπλανώμενος και δούλος Χριστού. Μεγάλο μέρος της  ωδής  αφιερώνεται στον  Γεωργιανό  αυτοκράτορα  Άγιο  Δαβίδ Γ’, τον Αποκαταστάτη († 26 Ἰανουαρίου) και στην Γεωργιανή αυτοκράτειρα Ταμάρα τη Μεγάλη († 1 Μαΐου και Κυριακή των Μυροφόρων).

Η  θεολογική σημασία της ωδής  «Δούλος Χριστού», είναι  ειδικά  εμφανής σε εκείνους τους στίχους, όπου ο ποιητής αφιερώνει προσευχές στο Όνομα της Υπεραγίας Τριάδος για να ευχαριστήσει τη Θεία Παντοδυναμία και  τη Θεία Πρόνοια, που χάρισε στους ανθρώπους το Μυστήριο της Θείας Οικονομίας. Μιλώντας για την σειρά της  δημιουργίας του κόσμου από τον Θεό, ο Όσιος Ιωάννης γράφει, σε αντιστοιχία με τα έργα του  Αγίου Διονυσίου  του Αρεοπαγίτου, σχετικά με τις Θείες και Εκκλησιαστικές Ιεραρχίες.         
Ο  Όσιος  Ιωάννης  κοιμήθηκε  σε  βαθύ γήρας  με  ειρήνη.