(Το πρώτον Αποστολικόν κήρυγμα στην Πάφο Πράξ. ιγ. 6-12)
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ (Α΄ Οικουμενικής Συνόδου)
Απόστολος: Πράξ. κ΄ 16 – 18, 28 – 36
Ευαγγέλιο: Ιωάν. ιζ΄ 1 – 13
5 Ιουνίου 2011
«Πάτερ άγιε, τήρησον αυτούς εν τω ονόματί σου ω δέδωκάς μοι, ίνα ώσιν εν καθώς και ημείς» (Ιωάν. ιζ΄ 11).
Δυο σοβαρούς κινδύνους αντιμετωπίζει η Χριστιανική θρησκεία δια μέσου των αιώνων. Πρώτον, τον κίνδυνο του πολέμου από τους εχθρούς της και δεύτερον, τον κίνδυνο του εσωτερικού διχασμού, είτε λόγω του εγωισμού, είτε λόγω της αλλοίωσης ή της παραχάραξης του περιεχομένου της διδασκαλίας της.
Τον πρώτο κίνδυνο, εκείνον του πολέμου και των διωγμών, τον αντιμετώπισε με επιτυχία μέσα από τη δύναμη της πίστεως, καθώς και το μαρτύριο του αίματος και τη μαρτυρία της ζωής των εκατομμυρίων μαρτύρων. Το δεύτερο κίνδυνο, εκείνο του διχασμού και της διαίρεσης, που είναι και ο σοβαρότερος, τον αντιμετώπισε μέσα από τις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων, που ερμήνευσαν σωστά τη διδασκαλία του Κυρίου.
Οι Πατέρες της Εκκλησίας, ως εντολοδόχοι του Αγίου Πνεύματος, αλλά και με το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, διατήρησαν αναλλοίωτη την πίστη, αντιμετωπίζοντας αποτελεσματικά τις κατά καιρούς αιρετικές διδασκαλίες. Όμως, παρά τη διαφύλαξη της πίστεως, δυστυχώς, δε διαφυλάχθηκε η ενότητα της Εκκλησίας. Η Εκκλησία εξακολουθεί να είναι διασπασμένη σε Ορθόδοξη, Ρωμαιοκαθολική και Προτεσταντική. Αυτή η διάσπαση δεν είχε επιπτώσεις μόνο στο περιεχόμενο της πίστεως, αλλά αλλοίωσε το ήθος, δηλαδή τον τρόπο ζωής και συμπεριφοράς των χριστιανών.
Είναι για τούτο που σήμερα και στις δύο περικοπές, της Αποστολικής και της Ευαγγελικής, δεσπόζει η διαφύλαξη της ενότητας των Χριστιανών, μέσα από τη διαφύλαξη της ενότητας της Πίστεως. Κατά τον Απόστολο Παύλο, ο κίνδυνος της διάσπασης δε θα προερχόταν μόνο από έξω, αλλά και μέσα από την Εκκλησία και μάλιστα από σημαντικά ηγετικά στελέχη. «Εγώ το ξέρω, είπε στους πρεσβυτέρους και τους επισκόπους της Εκκλησίας της Μικράς Ασίας, ότι μετά την αναχώρησή μου θα εισβάλουν σ’ εσάς λύκοι άγριοι, που δε θα λυπηθούν το ποίμνιο. Ακόμα και από ανάμεσά σας θα βγουν πρόσωπα που θα διδάσκουν πλάνες, για να παρασύρουν τους πιστούς με το μέρος τους».
Ο κίνδυνος της διάσπασης της ενότητας της πίστεως και των πιστών είναι όχι μόνο ορατός αλλά και εξαιρετικά κρίσιμος. Για τούτο θα χρειαστεί η άμεση παρέμβαση του Θεού. Έτσι, βλέπουμε τον ίδιο τον Ιησού να ζητά την παρέμβαση του θεού Πατέρα για να διαφυλάξει αυτή την ενότητα των μαθητών του, μέσα από τον καθαγιασμό, την καθιέρωση και το φωτισμό που δημιουργεί στις ψυχές των ανθρώπων η αναγεννητική δύναμη και η αλήθεια του λόγου του Θεού. «Αγίασον αυτούς εν τη αληθεία σου· ο λόγος ο σος αλήθεια εστι». Αλλά και ο Απόστολος Παύλος, μπροστά στον κίνδυνο της καταστροφής της ενότητας της Εκκλησίας και των πιστών, υποδεικνύει σαν μέσο διεξόδου από την κρίση, την καταφυγή στο Θεό, μέσα από την προσευχή. Όπως ακούσαμε: «Θεις τα γόνατα αυτού συν πάσι αυτοίς προσηύξατο».
Εναγώνια η προσευχή του Ιησού για τη διαφύλαξη της ενότητας των μαθητών και κατ’ επέκταση των πιστών και της Εκκλησίας. Εναγώνια και η προσευχή του Αποστόλου Παύλου και των πρεσβυτέρων της Εκκλησίας. Εναγώνια, τέλος, παραμένει στη λατρεία της Εκκλησίας από τα πρώτα χρόνια η προσευχή για τη διαφύλαξη και τώρα για την επίτευξη αυτής της ενότητας. Είναι δε παράδοξο το γεγονός να παρατηρούμε ακόμα και στην εποχή μας να εκδηλώνεται αντίδραση στις προσπάθειες «υπέρ της των πάντων ενώσεως» από πρόσωπα που και εκ καθήκοντος εκφωνούν αυτή την προσευχή. Προβάλλουν τον υπερασπιστή των αληθειών της πίστεως και διδάσκουν πλάνες, δυστυχώς, και μέσα από έντυπα μοναστηριακής κοινότητας, στα οποία ο πιστός μπορεί να διακρίνει μίσος και όχι αγάπη. Μια τέτοια στάση όμως τους φέρνει ή και μας φέρνει, σε αντίθεση με τη διδασκαλία του Ιησού ότι «κύριο γνώρισμα των μαθητών του θα είναι η αγάπη». «Εν τούτω γνώσονται πάντες ότι εμοί μαθηταί εστε, εάν αγάπην έχητε εν αλλήλοις» (Ιωάν. ιγ΄ 35).
Είναι ιδιαίτερα σημαντική η υπόδειξη του Αποστόλου Παύλου προς τα πρόσωπα που ασκούν ποιμαντικό έργο, ότι πρέπει να προσέχουν τόσο τον εαυτό τους, όσο και το ποίμνιό τους. γιατί το ποιμαντικό έργο στο χώρο της Εκκλησίας, έχει ανατεθεί σ’ αυτούς από το Άγιο Πνεύμα. Για τούτο προτρέπει, αλλά και υπενθυμίζει ότι την Εκκλησία του Θεού ο Ιησούς την έκανε δική του με το αίμα του. «Προσέχετε, λοιπόν, τον εαυτό σας και όλο το ποίμνιο, στο οποίο το Πνεύμα το Άγιο σας έθεσε επισκόπους για να ποιμαίνετε την Εκκλησία του Κυρίου και Θεού, που την έκανε δική του με το αίμα του» (Πράξ. κ΄ 28).
Οι ποιμένες, λοιπόν, παίρνοντας την εντολή από το Άγιο Πνεύμα, φέρουν ευθύνη, τόσο απέναντι στον εαυτό τους, όσο και απέναντι στο ποίμνιό τους. Φέρουν ευθύνη να γνωρίσουν το Θεό, αλλά να αναγνωρίσουν οι άνθρωποι τον αληθινό Θεό, καθώς και εκείνον που έστειλε, τον Ιησού Χριστό. Και αυτή η αληθινή θεογνωσία, κατά τον Κύριο, ταυτίζεται με την αιώνια ζωή.
Ο Κύριος, μέσα από την αρχιερατική προσευχή, μας αποκαλύπτει σήμερα ότι ο Χριστός είναι «ομοούσιος» με τον Πατέρα, αφού, όπως είπε: «τα εμά πάντα σα εστι και τα σα εμά, και δεδόξασμαι εν αυτοίς». Αυτή την αλήθεια υπερασπίστηκαν οι 318 Πατέρες της πρώτης Οικουμενικής Συνόδου, καταπολεμώντας την αίρεση του Αρείου και διατυπώνοντας τα επτά πρώτα άρθρα του συμβόλου της Πίστεως και από τα οποία τα έξι αναφέρονται στο δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος. Ο Ιησούς Χριστός είναι Υιός του Θεού, Θεός αληθινός εκ Θεού αληθινού, γεννηθέντα ου ποιηθέντα, ομοούσιος με τον πατέρα και δημιουργός του κόσμου. Έγινε άνθρωπος εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου. Σταυρώθηκε, έπαθε, ετάφη και αναστήθηκε την Τρίτη ημέρα. Ανελήφθη στους ουρανούς, ενώ αναμένεται «και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς».
Αδελφοί μου, ο Ιησούς μάς αποκαλύπτει το περιεχόμενο της αιώνιας ζωής, το οποίο αποτελεί και την αληθινή θεογνωσία. Γνώση του πατέρα, αλλά και γνώση του Υιού, τον οποίο απέστειλε για τη σωτηρία του κόσμου. Αυτή την αληθινή θεογνωσία ας αποκτήσουμε κι εμείς, μέσω της γνώσεως του Υιού, όπως έκαναν και οι Πατέρες της πρώτης Οικουμενικής Συνόδου που τιμούμε σήμερα. Αμήν.
Θεόδωρος Αντωνιάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου