Ο Όσιος Νικόλαος ο Ομολογητής ο Στουδίτης

Ο    Όσιος   Νικόλαος  ο  Ομολογητής   γεννήθηκε   στην   Κυδωνία   της Κρήτης   το   792   μ.Χ.   Σε   νεαρή    ηλικία   οι    γονείς   του  τον   έστειλαν   στην Κωνσταντινούπολη,   στον   θείο   του   Θεοφάνη,   που   ήταν   μοναχός   στην περιώνυμη    μονή   του   Στουδίου,    όπου  και έγινε  και  αυτός   μοναχός.    Στην ησυχία    της   Μονής,   ο   Νικόλαος    είχε   την   ευκαιρία   να   λάβει   μεγάλη θεολογική    και   φιλολογική   παιδεία,   να   διακριθεί   στους   ασκητικούς αγώνες   και   να   φθάσει   στα   ύψη   της   ηθικής   τελειότητος.   Ο   Όσιος αναδείχθηκε    και    στην   τέχνη    της    αντιγραφής    χειρογράφων.

Κατά  την περίοδο  της  εικονομαχίας, η  Μονή  Στουδίου    και    οι  μοναχοί της    υπέστησαν   μεγάλες   διώξεις   για   την   προσήλωσή   τους   στον   αγώνα υπέρ  των αγίων εικόνων. Ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Νικηφόρος   (806 – 815   μ.Χ.)   αντιστάθηκε,   ο   δε  αυτοκράτορας   Λέων ο   Ε’   (813 – 820  μ.Χ.)   συνεκάλεσε   Σύνοδο   η   οποία   κατεδίκασε   τον    Πατριάρχη    και  τον   εξόρισε   στην   Προικόννησο.   Διάδοχός   του   χειροτονήθηκε   ο   Θεόδοτος ο   Μελισσηνός   (815 – 821   μ.Χ.),   ο    οποίος   συγκρότησε   Σύνοδο,   για   να καταδικάσει τους  προμάχους  της  Εκκλησίας. Στη   Σύνοδο   προσεκάλεσε τον  ηγούμενο  της  Μονής Στουδίου Θεόδωρο, ο οποίος   ήταν   επικεφαλής της    αντιδράσεως    εναντίον   των   εικονομάχων.   Ο    Όσιος   Θεόδωρος   δεν προσήλθε   στη   Σύνοδο,   όχι   γιατί  φοβόταν, αλλά γιατί   ήθελε  να στιγματίσει δια της αποχής του την παράνομη  συγκρότηση  της    Συνόδου. Ο  Όσιος Νικόλαος εξορίσθηκε μαζί με τον ηγούμενο της Μονής  Θεόδωρο.  Λίγο   μετά   εφυλακίσθηκε   για   τρία   χρόνια,   παλεύοντας   με τη   δίψα   και    την   πείνα,   και    στη   συνέχεια    εξορίσθηκε   στη    Σμύρνη.   Και  εκεί    τον    έριξαν    στη   φυλακή.

Ο   διάδοχος   του   Λέοντος   του   Ε’,   Μιχαήλ   Β’   ο  Τραυλός  (820 – 829   μ.Χ.), επέτρεψε  την  επάνοδο  σε  όλους  τους  εξορισθέντες    υπό    του  Λέοντος  Ε’.   Κατά   την   επιστροφή   του   ο   Όσιος   επισκέφθηκε   στην   Χαλκηδόνα   τον Πατριάρχη   και   συναγωνιστή  του  Νικηφόρο.  Ακολούθως  έμεινε   για  λίγο   χρόνο   στον   Αστακηνό   Κόλπο,   και   τέλος   επανήλθε   στη   Μονή   του Στουδίου.   Αλλά   για   λίγο   μόνο,   αφού   ο αυτοκράτορας αρνήθηκε  να αποδώσει  στους  Ορθοδόξους τις  αφαιρεθείσες    από    αυτούς    εκκλησίες  και   να  επιτρέψει την ανάρτηση εικόνων σε αυτές. Ακολουθεί  τον αυτοεξόριστο  Γέροντά του,  Όσιο  Θεόδωρο,  στη  νήσο  Πρίγκηπο.   Ο  Όσιος   Νικόλαος,   με   την   λήξη   της   εικονομαχίας   και   μετά   τον   θάνατο   του εικονομάχου  αυτοκράτορος Θεοφίλου (829 – 842 μ.Χ.), επέστρεψε στη Μονή του   Στουδίου και εξελέγη ηγούμενος αυτής. Λίγο αργότερα παραιτείται,  προτείνοντας  ως  διάδοχό  του    τον   πρεσβύτερο   Σωφρόνιο.

Μετά   από   πολλές   διώξεις   και   αυτοεξορία   σε   μετόχι   της  Μονής   του Στουδίου,   στο   Πραίνετο   της   Νικομήδειας,   ιδρύει,   το   έτος   859   μ.Χ.,   το μοναστήρι   του   Κονορωβίου   βοηθούμενος από   κάποιον πλούσιο και   ευσεβή  που    ονομαζόταν    Σαμουήλ.   Αλλά    και    από   εδώ   τον   παρέσυραν   οι εκκλησιαστικές έριδες   μεταξύ   των   οπαδών   των  Πατριαρχών   Ιγνατίου  και   Φωτίου.   Μετέβη   λοιπόν, από εδώ στην  Προικόννησο,  μετά  στη  Μυτιλήνη   και   στη   συνέχεια   στο   Εξαμίλι   της   Θρακικής   Χερσονήσου,   απ’ όπου  οδηγήθηκε με συνοδεία  φρουράς,  το  έτος  866  μ.Χ.,  ως  αιχμάλωτος  κατά   κάποιο   τρόπο,   στη   Μονή   του   Στουδίου.  Το  επόμενο  έτος  ο  αυτοκράτορας   Βασίλειος   ο   Α’ (867 – 886   μ.Χ.)   και   ο    Πατριάρχης  Ιγνάτιος,   κατά   τη   δεύτερη   πατριαρχία του (867 – 877 μ.Χ.), προσέφεραν στον  πολυπαθή    Όσιο   την   ηγουμενία  της  Μονής   του   Στουδίου.   Εκείνος, λυπούμενος για την ακαταστασία της εποχής, αρνήθηκε.
Ο    Όσιος    Νικόλαος    κοιμήθηκε   με  ειρήνη  το  έτος  868  μ.Χ.   και   το   τίμιο λείψανό    του   κατατέθηκε   κοντά   στα   ιερά   σκηνώματα   των   ενδόξων Στουδιτών   Ναυκρατίου    και   Θεοδώρου.

Απολυτίκιο.   Ήχος   γ’.   Θείας   πίστεως.    
Θείον βλάστημα, της Κυδωνίας, και   υπόδειγμα,   οσίου   βίου,   ανεδείχθης Στουδίτα   Νικόλαε· και   του    Χριστού   την   Εικόνα   σεβόμενος,   ομολογίας αγώσι   διέπρεψας.   Πάτερ   Όσιε,    Χριστόν   τον   Θεόν ικέτευε,  δωρήσασθε    ημίν το    μέγα    έλεος.

Κοντάκιο.  Ήχος    πλ. δ’.  Τη   υπερμάχω.

Εκ   Κυδωνίας    ως    φωστήρ    λαμπρός    ανέτειλας

Και    Εκκλησίας    καταυγάζεις  τα   πληρώματα

Τη   στερρά    ομολογία   σου   Θεοφόρε.

Της  Εικόνος  του   Χριστού    γαρ    την   προσκύνησιν

Τοις    αγώσί   σου   και   πόνοις  κατετράνωσας.      
Όθεν   κράζομεν,   χαίροις   Πάτερ   Νικόλαε.

Μεγαλυνάριο.
Χαίροις   Κυδωνίας θείος βλαστός,   και    Μονής   Στουδίου,   τύπος   έμπνους προς  αρετήν· της ομολογίας, το θείον χαίρε   στόμα,   Νικόλαε   παμμάκαρ, Κρητών   αγλάϊσμα.

St. Nicholas the Confessor the Studios

Saint Nicholas the Confessor was born in Kydonia, Crete in 792 AD. At a young age his parents sent him to Constantinople, to Theophanes' uncle, who was a monk in the eponymous monastery of Stoudios, where he also became a monk. In the quiet of the monastery, Nikolaos had the opportunity to receive great theological and literary education, to distinguish himself in ascetic struggles and to reach the heights of moral perfection. Saint also came up with the art of copying manuscripts.

During the iconoclastic period, the Monastery of Stoudios and its monks suffered great persecution for their commitment to the struggle for the sacred icons. Patriarch of Constantinople Nicephorus (806 - 815 AD) resisted, and Emperor Leo I (813 - 820 AD) convened a Synod that condemned the Patriarch and exiled him to Prokonnisos. His successor was consecrated by Theodotus Melissenos (815 - 821 AD), who formed a Synod to condemn the Church's bastions. At the meeting he invited the Abbot of the Monastery of Stoudios Theodoros, who was in charge of the reaction against the iconoclasts. Saint Theodore did not come to the Synod, not because he was afraid, but because he wanted to stigmatize the illegal assembly of the Synod through his abstention. Saint Nikolaos was banished with the abbot of Theodoros Monastery. Shortly afterwards he was imprisoned for three years, struggling with thirst and hunger, and then exiled to Izmir. And there they threw him into prison.

The successor of Leo E, Michael II Travlos (820 - 829 AD), allowed the return of all exiles under Leo E. On his return, Hosios visited the Patriarch and rival of Nicephorus in Chalkidona. He then stayed in the Astakinos Gulf for a while, and finally returned to the Monastery of Studios. But only for a while, after the Emperor refused to give the Orthodox Churches the churches removed from them and allow them to post pictures. He is followed by his self-appointed Elder, Saint Theodore, on the island of Prince. At the end of iconoclasm and after the death of the iconoclast Emperor Theophilos (829 - 842 AD), Saint Nicholas returned to the Monastery of Stoudios and was elected abbot of it. Shortly afterwards, he resigns, proposing as his successor the elder Sophrony.

After many persecutions and self-exile in a monastery of the Monastery of Studios, in the province of Nicomedia, in the year 859 AD, he founded the monastery of Konorobio, assisted by a rich and pious man named Samuel. But even here he was seduced by ecclesiastical disputes between the followers of the Patriarchs Ignatius and Fotios. He then went from here to Prikonissos, then to Mytilene and then to the Examili of the Thracian Peninsula, from where he was escorted by a guard in the year 866 AD, as a prisoner in some way to the Monastery of Studios. The following year, Emperor Basil I (867 - 886 AD) and Patriarch Ignatius, during his second patriarchy (867 - 877 AD), offered the beleaguered Saint the abbess of the Monastery of Studios. He, sorry for the clutter of the time, refused.

Saint Nicholas slept peacefully in the year 868 AD. and his honorable relic was deposited near the sacred scenes of the glorious Stoudites of Nauracati and Theodoros.

Introit. Sound c. Divine faith.

Divine branch, of Kydonia, and an exemplary, lifelong model, Stoudita Nicolae; and Christ's Image Respect, a confession of apostasy. Father Hosea, Christ begged God, you have been bestowed with great mercy.

Kidney. Sound d. I miss her.

Out of Kydonia as a brilliant illuminator

And in the Church, you freeze the crews

Your strong confession Theophore.

Icon of Christ for worship

Your pain and pain I suffered.

Everywhere we shout, happy Nicholas.

Magnificent.

Hariri Kydonias divine sprout, and Monastery of Stoudios, a type of adoration for virtue;