ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΓΝΩΜΕΣ

Ὁμιλία  στὴν   Κυριακὴ   τῆς   Ἀπόκρεω

«Ὅταν   ἔλθη    ὁ    υἱὸς   τοῦ   ἀνθρώπου   ἐν   τῇ   δόξῃ αὐτοῦ,  καὶ  πάντες    οἱ   ἅγιοι   ἄγγελοι   μετ’αὐτοῦ,   τότε   καθίσει   ἐπὶ   θρόνου  δόξης   αὐτοῦ»   (Ματθ. 25,31)

            Στὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα  τῆς  σημερινῆς Κυριακῆς γίνεται  λόγος, ἀδελφοί μου,  γιὰ  τὴν      Δικαία  Κρίση    τοῦ    Θεοῦ, ἡ ὁποία  θὰ    γίνει   κατὰ  τὴ  Δευτέρα  Παρουσία  τοῦ Κυρίου  μας.     Γιατὶ  τὸ εὐαγγέλιο  αὐτὸ   μᾶς   ἀναφέρει  περὶ  τῆς  σωτηρίας  προετοιμάζει  τῶν  ψυχῶν   μας   διὰ    μετανοίᾳς,  βάζοντάς  τες    μεταξὺ    τῶν    δικαίων   καὶ   τῶν ἁγίων.

            Ἡ πραγματικὴ καὶ ἀληθινὴ  δικαιοσύνη  τοῦ  Χριστοῦ  φαίνεται ἐξάλλου ἀπὸ  τὴν  μεγάλη  του      ἀγάπη  πρὸς    τὰ  πλάσματά Του, τοὺς  ἀνθρώπους.    Γιατὶ ὁ Χριστός,  ἐρχόμενος  ἐκ  δευτέρου ὁ   Χριστὸς   ἐδῶ,      στὴ   γῆ  μας,    δὲν   θὰ  καταδικάσει  ἄνευ λόγου  καὶ    αἰτίας  τὸν  ἄνθρωπο.   Θὰ  κρίνει  βέβαια  καὶ  θὰ   ἐλέγξει  τὸν   ἄνθρωπο, ἀλλὰ  θὰ  τὸν  καταδικάσει  μόνο    γιὰ  τὶς     ἁμαρτίες  ποὺ   διέπραξε, ἐνῶ  ἀντίθετα  θὰ   τὸν  βάλει  στὴ  βασιλεία  τῶν  οὐρανῶν    ἄν  τὸν    βρεῖ   νὰ  ζεῖ  κατὰ  τὸ θέλημά   Του.   

Ὁ  Χριστός, ἄλλωστε,  δὲν   θὰ   ἔρθει   πάλι     στὴ γῆ  μας  ὡς    ἄσημος   ἄνθρωπος·  δὲν  θὰ  γεννηθεῖ  δηλαδὴ  πάλι  ὁ   Χριστός  μας, ὅπως πρῶτα,    σὲ  κανένα  σταῦλο τῆς  Βηθλεέμ, ἀλλὰ  θὰ ἔρθει  μὲ συνοδία   ἀγγέλων   καὶ   ἀρχαγγέλων    ὡς  δικαστὴς    τῶν  ἀνθρώπων, καὶ   ὡς    Δίκαιος    Κριτής. 

          Καὶ  κατὰ   τὴ  δικαία   Κρίση  τοῦ  Χριστοῦ  μας  θὰ    τοποθετηθοῦν  οἱ   μὲν   δίκαιοι  στὰ     δεξιὰ   τοῦ    Θεοῦ,  ἀφοῦ   ἔζησαν    μιὰ  ἄκακη  καὶ   ἐνάρετη  ζωὴ    ὡς  ἄκακα  ἀρνάκια.    Ἀλλὰ    ὁ  λόγος   κατὰ   τὸν  ὁποῖο   ὁ  Θεός  μας   θὰ βάλει       τοὺς    δικαίους  ἀνθρώπους  στὴ  βασιλεία  τῶν  οὐρανῶν      εἶναι  γιατὶ   οἱ ἄνθρωποι  αὐτοὶ  ἐπέδειξαν ἀληθινὴ  ἀγάπη  στοὺς  συνανθρώπους  τους. Ἐπείνασα,  λέει,  καὶ   μοῦ  δώσατε  νὰ  φάω· δίψασα καὶ μοῦ  δώσατε  νερό· ἀσθενὴς  ἦμουν  καὶ φυλακισμένος  καὶ  ἤρθατε  νὰ   μὲ  ἐπισκεφθεῖτε.  Ὅλοι   ὅμως    αὐτοὶ  οἱ   δίκαιοι, ἐπειδὴ  ἀκριβῶς  εἶναι  πραγματικὰ  δίκαιοι καὶ εὐλαβεῖς,     θὰ  ποῦν:   πότε,   Κύριε,     σὲ  εἴδαμε  νὰ  πεινᾶς   ἤ   νὰ  διψᾶς   ἤ  νὰ  βρίσκεσαι  ἀσθενὴς  σὲ   νοσοκομεῖο  ἤ  νὰ  εἶσαι    φυλακισμένος    καὶ  σὲ  διακωνήσαμε;   Ἡ  ἀπάντηση  τότε  τοῦ  Κυρίου   μας    θὰ    εἶναι:   «ἐφ’ὅσον    ἐποιήσατε  ἐνὶ τούτων  τῶν  ἀδελφῶν  μου  τῶν ἐλαχίστων,  ἐμοὶ ἐποιήσατε». (Ματθ.  25,40) Ὅ,τι  δηλαδὴ προσφέρετε  σὲ  ἕναν ἀπὸ  τοὺς  ἀναξιοπαθοῦντες  συνανθρώπους  σας  τὸ κάνετε οὐσιαστικὰ  σὲ μένα  τὸν  ἴδιο.  Γι’ αὐτὸ καὶ   μεῖς   πρέπει  νὰ   καταλάβουμε    ὅτι   ὅταν   τὴν   ὥρα   ποὺ  κάνουμε  τὸ   καλὸ  στοὺς  συνανθρώπους  μας  διακονοῦμε  Αὐτόν,  τὸν Χριστό μας. Ἀφοῦ    στὸ   πρόσωπο  τῶν  ἐνδεῶν  συνανθρώπων μας  εἶναι  Αὐτός,   ὁ   Χριστός  μας.

          Δὲν   ἦρθε   βέβαια  ὁ    Χριστός  μας   γιὰ    νὰ  κρίνει    τὸν   κόσμο,  οὔτε  μᾶς  βάζει  ποτὲ   στὴν κόλαση  Αὐτός, ὁ Χριστός  μας, ἀφοῦ  ὁ Χριστὸς  δὲν  εἶναι  τιμωρὸς  Θεός.  Ἀφοῦ   ὁ   Χριστὸς    ἦρθε    στὸν  κόσμο   μας  προκειμένου    νὰ  μᾶς  σώσει  ἀπὸ  τὴν  ἁμαρτία  ἀνεβαίνοντας  στὸ  ξύλο  τοῦ  σταυροῦ· γι’ αὐτὸ  καὶ     μπαίνουμε  στὴν  κόλαση ἐξαιτίας  τῶν  ἄνομων    ἔργων   μας.    Ἄν    τὰ    ἔργα  μας    εἶναι  ἔργα  ἀγάπης  ποτὲ  δὲν  μπαίνουμε  στὴν κόλαση, ἀλλὰ   στὴ   Βασιλεία  τῶν   Οὐρανῶν. Οἱ    λόγοι    τοῦ  Δίκαιου   Κριτοῦ  εἶναι  πολὺ  διδακτικοὶ γιὰ  ὅλους   μας: «δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ  Πατρός μου,  κληρονομήσατε  τὴν   ἠτοιμασμένην   ὑμῖν   Βασιλείαν ἀπὸ   καταβολῆς   κόσμου».  (Ματθ. 25,34)

Ἐκτὸς  ὅμως ἀπὸ  τοὺς  δικαίους    ἀνθρώπους  ἔχουμε,  δυστυχῶς,   καὶ  τοὺς    ἀδίκους· ἔχουμε         καὶ  τοὺς  ἀνθρώπους  ἐκείνους   ποὺ    θὰ   μποῦν,  ὡς  ἀτίθασα  κατσίκια,  στὰ  ἀριστερὰ  τοῦ   Θεοῦ.   Εἶναι  αὐτοὶ  οἱ ὁποῖοι    θὰ  ἀκούσουν    τὸ  Δίκαιο   Κριτή  νὰ  τοὺς   λέει:    «πορεύεσθε  ἀπ’ ἐμοῦ   οἱ   κατηραμένοι   εἰς τὸ   πῦρ   τὸ   αἰώνιον   τὸ   ἠτοιμασμένον   τῷ   διαβόλῳ καὶ   τοῖς   ἀγγέλοις   αὐτοῦ».  (Ματθ. 25,41) Ἀλλὰ  ὁ Θεὸς    δὲν  τιμωρεῖ  ποτὲ     τὸν    ἄνθρωπο,   ἀφοῦ   ὁ ἄνθρωπος    αὐτοτιμωρεῖται  μὲ  τὰ    ἄνομα  ἔργα    του.  

          Ὅσοι  ὅμως   ἀγνοοῦν  τὸ   θέλημα  τοῦ   Χριστοῦ   μας  πράττουν  ἔργα  τὰ   ὁποῖα   κανείς  μας    δὲν  πρέπει  νὰ  πράττει, διότι   τὰ  ἔργα  αὐτὰ  μᾶς  ὁδηγοῦν  στὴ  Δικαία  καταδίκη  τοῦ    Θεοῦ   μας.    Γιὰ  παράδειγμα,  ὁ Θεὸς  μᾶς  ζητᾶ  νὰ    πηγαίνουμε  καὶ  νὰ  μεταδίδουμε  τὸ   λόγο τοῦ   Θεοῦ    στοὺς   ἰθαγενεῖς  τῆς  Ἀφρικῆς ἤ τῆς Ἀσίας ἤ ὅπου  ἀλλοῦ  (ἄν  μποροῦμε βέβαια), καὶ νὰ  μεταδίδουμε  ἔτσι    τὴν  ὀρθόδοξη  πίστη  μας.

Καὶ ὅσοι  δὲν  μποροῦν  νὰ  γίνουν  Ἱεραπόστολοι  μποροῦν τοὐλάχιστον    νὰ  δίδουν   ἀπὸ  τὸ   περίσσευμά   τους  εἴτε καὶ     ἀπὸ  τὸ  ὑστέρημά  τους λίγα  χρήματα,     προκειμένου  νὰ  ἐξοικονομηθοῦν     τὰ  φάρμακα  καὶ  τὰ    βιβλία   τῶν ἰθαγενῶν  ἀεδελφῶν  μας.   

            Γιατὶ  ὁ   Θεός,   ὁ   Χριστός  μας,   θὰ    μᾶς    κρίνει  μόνο  μὲ   ἕνα  κριτήριο·    τὸ  κριτήριο  τῆς  ἀγάπης.  Θὰ   δεῖ,   δηλαδή,   πόσο πολὺ    ἀγαποῦμε ἤ μὴ    τὸν πλησίον  μας.  «Βίβλοι  ἀνοίγονται καὶ τὰ κρυπτὰ  δημοσιεύονται»,  κατὰ τὴν ἡμέρα  τῆς  Κρίσεως, ὅπως  λέει καὶ ἡ ἱερὰ Ὑμνολογία τῆς Ἐκκλησίας   μας.  Γνωρίζοντας  ἄλλωστε   ὁ Χριστός, ὡς  Θεός,    τὶ  πράξαμε στὴ  ζωή μας   ἤ τί    θὰ  πράξουμε στὴ    ζωή θὰ   δώσει  σὲ  ὅλους  μας  αὐτὸ  ποὺ     μᾶς   ἀναλογεῖ.  Διότι   ἀπὸ    τοὺς  συνανθρώπους  μας   μποροῦμε   νὰ  κρυφτοῦμε,  ἀλλὰ  ἀπὸ   τὸ  Θεὸ   τίποτα    δὲν  μποροῦμε  νὰ    κρύψουμε.    Γι’ αὐτὸ  καὶ  οἱ   συνειδητοὶ χριστιανοὶ ὀφείλουμε,   ἄν θέλουμε  βέβαια,   νὰ ἀποβάλουμε   ἀπὸ  μέσα  μας    τὸν  κακὸ     ἑαυτό  μας, ζώντας   τὴν  ἐν  Χριστῷ  ζωή. Νὰ    ἀποβάλουμε  τὸν κακὸ   μας  ἑαυτό, προκειμένου      νὰ   μποῦμε  στὴ  Βασιλεία  τῶν  Οὐρανῶν  ἀπὸ  τὸν    Δίκαιο  Κριτή.  Ἀλλὰ  γιὰ  νὰ  γίνει  αὐτό,  ἀδελφοί  μου,    χρειάζεται νὰ  εἴμαστε    δίκαιοι· χρειάζεται   νὰ  εἴμαστε  δίκαιοι ἔναντι  τῶν  συνανθρώπων μας.  

Οἱ  σύγχρονοι   δικαστὲς  σήμερα   ἔχουν  ἀληθινὴ  δικαιοσύνη; Ἀντιθέτως  μὲ  τὸν   ἀληθινὸ   Θεό  μας,    τὶς   περισσότερες    φορές,   οἱ  σύγχρονοι  δικαστές   μας  προσωποληπτοῦν ἀσύστολα, καὶ   ἀθωώνουν      τοὺς  πλουσίους  φίλους  τους,   καταδικάζοντας  ὅμως   τοὺς  ἀθώους καὶ  ἀδυνάτους   τοῦ  κόσμου   τούτου.   Ἡ ἀγάπη   τοῦ    Θεοῦ, ὅμως, συγχωρεῖ  καὶ  τὴ  μεγαλύτερη ἁμαρτία  μας, ἐφ’ὅσον   βέβαια      ἐπιδείξουμε   ἀληθινὴ μετάνοια.  

          Ἀδελφοί μου καὶ ἀδελφές  μου!  Σὲ λίγες  μέρες    εἰσερχώμαστε   στὴ Μ.Τεσσαρακοστή. Γι’ αὐτὸ  ἔχουμε  χρέος  νὰ   ἀγωνιστοῦμε  μὲ μετάνοια γιὰ   νὰ  φθάσουμε  στὴν  ὥρα  ἐκείνη  ποὺ  ὁ  Κύριος     ἀνεβαίνει  ἐπὶ   τοῦ  σταυροῦ  γιὰ  νὰ  μᾶς   χαρίσει     τὴν   ἄφεση  τῶν  ἁμαρτιῶν  μας.  Ἄς    προσκυνήσουμε  τότε    τὸν   Ἐσταυρωμένο μὲ  εἰλικρινῆ   μετάνοια  γιὰ   νὰ  μᾶς   δώσει     ἡ  μετάνοια  αὐτή,  σὲ  συνδυασμὸ   καὶ         μὲ  τὴν  ἀπόλυτη  καὶ   σταθερὴ   πίστη  στὸ    Χριστό μας, ἀλλὰ  καὶ   μὲ τὴν   ἔμπρακτη  ἀγάπη μας    θὰ  μᾶς  ὁδηγήσει  στὴν  σωτηρία  μας  διὰ  τῆς   ἀγάπης  τοῦ  Χριστοῦ  μας.   Γιατὶ  ὅταν    λέει    ὁ Χριστὸς    στοὺς   μαθητές  Του,   ἀλλὰ   καὶ    στοὺς μαθητὲς   τῶν  μαθητῶν Του,  δηλαδὴ   πρὸς ὅλους ἐμᾶς,    πρέπει  νὰ   μᾶς    ὁδηγήσει    ὁ λόγος   αὐτὸς   νὰ   προετοιμάσουμε  τὶς  ψυχές μας,  ἐφαρμόζοντας  τὴν  ἐντολὴ   τῆς  ἀγάπης   στὴ   ζωή   μας.   Οὕτως ὥστε, νὰ  ὁδηγηθοῦμε  διὰ   πρεσβειῶν   τοῦ   ἀπ. Παύλου    στὴ  δόξα τῆς  Βασιλείας  τῶν Οὐρανῶν. Ἀμήν!