Ο Προφήτης Αββακούμ

Ο  Αββακούμ, που το  όνομά  του  σημαίνει  «θερμός  εναγκαλισμός», ήταν  από τη  φυλή του  Συμεών  και  γιος του  Σαφάτ.  Ο χρόνος που  ἐδρασε τίθεται  μεταξύ  650  και  672  π.Χ.

Στο προφητικό του βιβλίο, που διακρίνεται για την αξιόλογη λογοτεχνική του χάρη, ελέγχει τον ιουδαϊκό λαό, επειδή παρεξέκλινε από την αληθινή θρησκεία στην ειδωλολατρία.

Να τι  συγκεκριμένα  αναφέρει, σχετικά  με το  πως  πρέπει  κανείς  να  πιστεύει  στό  Θεό:

«Εάν υποστείληται, ουκ ευδοκεί η ψυχή μου εν αυτώ· ο δε δίκαιος εκ  πίστεώς  μου  ζήσεται. Εγώ  δε  εν  τω  Κυρίω  αγαλλιάσομαι,  χαρίσομαι  επί  τω  Θεώ  τω  σωτήρι  μου».

Που σημαίνει, άν κανείς λιποψυχήσει και αδημονήσει στις διάφορες δοκιμασίες, άς μάθει, λέει ο Κύριος, ότι δεν επαναπαύεται η ψυχή μου  σ’ αυτόν. Ο  δίκαιος που πιστεύει σ’ εμένα και τηρεί το Νόμο  μου,  θα  σωθεί  και  θα  ζήσει. Εγώ  όμως,  λέει  ο  Προφήτης, θα αγάλλομαι  ελπίζοντας  στον Κύριο. Θα  γεμίσει  χαρά η καρδιά μου  για  τον  σωτήρα  μου Θεό.            
Ο  προφήτης  Αββακούμ  πέθανε  ειρηνικά  και  τάφηκε  στον  τόπο  των  πατέρων  του.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.           
Ὡς ὄρος προέγραψας, τὴν Θεοτόκον Ἁγνὴν, ἐξ ἧς ἡμῖν ἔλαμψεν, ὁ τῶν ἁπάντων Θεός, σαρκὸς ὁμοιώματι. Ὅθεν σε ὡς Προφήτην, θεηγόρον τιμῶντες, χάριτος οὐρανίου, μετασχεῖν δυσωποῦμεν, πρεσβείαις σου θεοδέκτοις, Ἀββακοὺμ ἔνδοξε.

Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.

Τῆς προφητείας τὴν κιθάραν τὴν θεόφθογγον

Τὴν προηχήσασαν Χριστοῦ τὴν συγκατάβασιν

Ἀββακοὺμ ἀνευφημήσωμεν τὸν Θεόπτην.

Ἐμπνευσθεῖς γὰρ τῇ ἐλλάμψει τοῦ Θεοῦ ἡμῶν

Ἐμφανῶς προδιετύπωσε τὰ μέλλοντα,           
Τούτῳ λέγοντες, χαῖρε σκεῦος τοῦ Πνεύματος.

Μεγαλυνάριον.
Τὸ φῶς ὡς προεῖπας τὸ Πατρικόν, ἐν ναῷ οἰκείῳ, καθωράθη σωματικῶς· ὅθεν οἱ τὴν αἴγλην, αὐτοῦ εἰσδεδεγμένοι, ἐν ὕμνοις Ἀββακούμ σε, φαιδροῖς δοξάζομεν.