Ο Άγιος Διονύσιος ο Θαυματουργός ο εκ Ζακύνθου, Αρχιεπίσκοπος Αιγίνης

Γόνος ευσεβέστατης και αρχοντικής οικογένειας της Ζακύνθου (πατρός Μωκίου Σηκούρου και Παυλίνας), ανατράφηκε απ’ αυτήν με τα διδάγματα του  Ευαγγελίου.  Έτσι  γρήγορα  διακρίθηκε  στα  γράμματα  και  την  αρετή.

Νωρίς, μόλις ενηλικιώθηκε, ασχολήθηκε με την διδασκαλία του θείου λόγου, φροντίζοντας συγχρόνως να  συντρέχει  στην  ανακούφιση  των  φτωχών. Κατόπιν  έγινε μοναχός  στην  βασιλική  Μονή  των  Στροφάδων, όπου  ασκήθηκε στην  αγρυπνία, την εγκράτεια  και  την  μελέτη  των  Γραφών.

Έπειτα πήγε στην Αθήνα, για να βρει καράβι προκειμένου να ταξιδέψει στα Ιεροσόλυμα. Αλλά ο τότε  αρχιερέας  των  Αθηνών,  άκουσε  κάποια  Κυριακή το λαμπρό του κήρυγμα  και  μετά   από  πολλές  παρακλήσεις  τον  έκανε  επίσκοπο  Αιγίνης, με την επίσημη κατόπιν έγκριση της  Εκκλησίας  Κωνσταντινουπόλεως. Τα ποιμαντικά του καθήκοντα, επιτέλεσε άγρυπνα και  άοκνα. Αναδείχτηκε διδάσκαλος, πατέρας και παιδαγωγός του ποιμνίου του. Η  φήμη του είχε διαδοθεί παντού, αλλά  αυτός  παρέμενε απλός  και  ταπεινός.  Ασθένησε  όμως  από  τους  πολλούς  κόπους  και  παραιτήθηκε.

Γύρισε στην Ζάκυνθο, όπου μέχρι το 1579 ήταν προσωρινός επίσκοπος. Μετά αποσύρθηκε στη Μονή της  Θεοτόκου  της  Αναφωνητρίας, όπου  ασκήτευε  και  με αγάπη κήρυττε και  βοηθούσε τους  κατοίκους  του  νησιού. Ήταν  τόση  η  αγάπη  που  είχε,  ώστε προστάτεψε ακόμα και τον φονιά του αδελφού του.   
Ο Διονύσιος πέθανε σε βαθιά γεράματα, 17 Δεκεμβρίου 1624. Τάφηκε στη Μονή Στροφάδων  και  κατά  την  εκταφή το λείψανό  του  βγήκε  ευωδιαστό  και  αδιάφθορο.  Έτσι παραμένει μέχρι σήμερα και η Ζάκυνθος τιμά και πανηγυρίζει τον  Άγιο,  σαν  προστάτη και  πολιούχο  της.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος.         
Τῆς Ζακύνθου τὸν γόνον καὶ Αἰγίνης τὸν πρόεδρον, τὸν φρουρὸν Μονῆς τῶν Στροφάδων, Διονύσιον ἅπαντες, τιμήσωμεν συμφώνως οἱ πιστοί, βοῶντες πρὸς αὐτὸν εἰλικρινῶς· σαῖς λιταῖς τοὺς τὴν σὴν μνήμην ἐπιτελοῦντας, σῶσον καὶ βοῶντάς σοι· δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ δωρησαμένῳ σε ἡμῖν, πρέσβυν ἀκοίμητον.

Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.           
Ἑορτάζει σήμερον, τῶν Ζακυνθίων ἡ νῆσος, ἑορτὴν χαρμόσυvοv, σὺν τῇ Μοvῇ τῶv Στροφάδωv, Αἴγιναν, τὴν ἐv Κυκλάσι προσκαλουμένη, ᾄσμασιv, ἀξιοχρέως συνευφημῆσαι, καὶ φαιδρῶς πανηγυρίσαι, τὸ κοινὸν κλέος, νῦv Διονύσιον.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις τῆς Ζακύνθου γόνος λαμπρός, πρόεδρος Αἰγίνης, καὶ Στροφάδων μέγας φρουρός· χαίροις Ἐκκλησίας, νέος φωστὴρ τρισμάκαρ, Ἀρχιερέων δόξα, ὦ Διονύσιε.