Οι Άγιοι Θύρσος, Λεύκιος και Καλλίνικος

Οι  Άγιοι  Θύρσος, Λεύκιος και  Καλλίνικος  έζησαν  τον  3^ου  αιώνα μ.Χ.  Κατάγονταν  από την  Βιθυνία  και  κατοικούσαν  στην  Καισάρεια.  Ήταν  γόνοι  επιφανών  οικογενειών  και διήγαν  ευσεβή  και  ταπεινό  βίο.

Μαρτύρησαν, όταν ο αυτοκράτορας Δέκιος κήρυξε σκληρό διωγμό κατά των χριστιανών. Χωρίς να φοβηθεί τις απειλές των ειδωλολατρών, ο Λεύκιος  παρουσιάστηκε οικειοθελώς  στον  έπαρχο  Κουμβρίκιο,  στον  οποίο και  ομολόγησε  την  πίστη του. Δεν δίστασε να ελέγξει τον έπαρχο, που  προσπαθούσε με κάθε μέσο, να  περιορίσει  την διάδοση  του  χριστιανισμού.  Εξοργισθείς ο  Κουμβρίκιος  διέταξε  τον  βασανισμό  του Αγίου.  Αφού  υπέστη  φρικτά  βασανιστήρια, ο Λεύκιος  πέθανε  με  αποκεφαλισμό.

Η γενναία στάση του  Αγίου  οδήγησε  μπροστά  στον  ηγεμόνα  και  τον  Θύρσο,  ο  οποίος ομολόγησε με θάρρος ότι Κύριος και Θεός του είναι ο Ιησούς Χριστός.  Για  την  ομολογία του αυτή  υπέστη φοβερά βασανιστήρια, γεγονός  που  οδήγησε  στην  χριστιανική  πίστη τον ειδωλολάτρη ιερέα Καλλίνικο.   
Οι δυο άνδρες βρήκαν μαρτυρικό θάνατο. Ο Καλλίνικος αποκεφαλίστηκε, ενώ ο  Θύρσος θανατώθηκε  με  πριόνια  από τους  δήμιους.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.       
Τὴν ἑξαστέλεχον, Μαρτύρων φάλαγγα, ᾀσμάτων ἄνθεσιν ἀνευφημήσωμεν, ὡς καθαιρέτας τοῦ ἐχθροῦ, καὶ στύλους τῆς ευσεβείας, Θύρσον καὶ Φιλήμονα, καὶ στερρὸν Ἀπολλώνιον, Ἀρριανὸν Καλλίνικον, καὶ τὸν ἔνδοξον Λεύκιον· αὐτοὶ γὰρ οὐρανίων χαρίτων, κόσμῳ πυρσεύουσι τὴν αἴγλην.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.   
Τοὺς φωστῆρας ἅπαντες, τῆς Ἐκκλησίας, συνελθόντες σήμερον, ἐν ἐγκωμίοις ἱεροίς, ἀνευφημοῦντες ὑμνήσωμεν, ὡς Ἀθλοφόρους Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν.

Μεγαλυνάριον.
Δῆμος ἁγιόλεκτος καὶ σεπτός, πρόκειται εἰς αἶνον, Ἀθλοφόρων θεοστεφῶν, ὧν τὰς ἀριστείας, πνευματικῶς τιμῶντες, τὴν τούτων μυηθῶμεν, θείαν ἀνάβασιν.