Οι Άγιοι Μηνάς, Ερμογένης και Εύγραφος

Ο  Μηνάς ήταν Αθηναίος και από την οικογένειά του ειδωλολάτρης. Όταν όμως εκπαιδεύτηκε και μορφώθηκε αρκετά, διαπίστωσε ότι η  πολυθεΐα  ήταν μάλλον  ψέμα και  πλάνη.  Στην  μελέτη  των  φιλοσόφων επίσης, δεν μπόρεσε να βρει κάτι το αληθινό. Τότε προχώρησε στην μελέτη χριστιανικών συγγραμμάτων. Έπειτα του Ευαγγελίου, όπου και βρήκε αυτό  που  τον γέμιζε ψυχικά, δηλαδή το φως και  την αλήθεια.  Έτσι,  ο  Μηνάς  έγινε  χριστιανός.

Αργότερα,  ο  βασιλιάς  Μαξιμίνος (311 – 313), μη  γνωρίζοντας  ότι  είναι  χριστιανός, τον έκανε έπαρχο  Αλεξανδρείας.  Αλλά  όταν  ο  βασιλιάς  αυτός  διέταξε  διωγμούς στην πόλη  αυτή,  ο  Μηνάς  όχι  μόνο  δεν  εξετέλεσε  την  διαταγή, αλλά  και συνετέλεσε  να  πληθυνθούν  οι  χριστιανικές  τάξεις.

Τότε  ο  Μαξιμίνος  έστειλε  νέο  έπαρχο, τον Αθηναίο λόγιο  Ερμογένη. Αυτός, τηρώντας το γράμμα του νόμου, βασάνισε σκληρά τον Μηνά και  τον έκλεισε στη φυλακή, για να πεθάνει εκεί μέσα από τις πληγές του. Μετά από καιρό, όταν ο Ερμογένης  έστειλε  να  διαπιστώσουν  άν  και  πότε  πέθανε  ο  Μηνάς,  διαπίστωσαν ότι  όχι  μόνο  δεν είχε πεθάνει, αλλά  και  οι  πληγές του  θεραπεύθηκαν.  Τότε  δημόσια τον ρώτησε πως έγινε αυτό. Ο Μηνάς απάντησε ότι θεραπεύθηκε την ώρα που πεσμένος στο έδαφος  ἐψαλλε:  «Εάν πορευθώ  εν μέσω  σκιάς  θανάτου,  ου  φοβηθήσομαι κακά, ότι συ μετ’ εμού  εί  Κύριε». Εάν  δηλαδή  αντικρίσω  τον  θάνατο, δε  θα  φοβηθώ μήπως πάθω κακό, διότι συ είσαι μαζί μου, Κύριε.   
Η  απάντηση είχε σαν αποτέλεσμα να γίνει χριστιανός ο Ερμογένης και  κάποιος διακεκριμένος  πολίτης,  ο  Εύγραφος.  Αργότερα,  όλους  μαζί  τους  αποκεφάλισαν.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.       
Ἡ καλλικέλαδος, θεόφρον γλῶσσά σου, λαμπρῶς κηρύξασα, Χριστοῦ τὴν σάρκωσιν, συναθλητάς σοι εὐκλεεῖς, εἱλκύσατο ἐν σταδίῳ, Μηνᾶ παμμακάριστε, Ἑρμογένην τὸν ἔνδοξον, καὶ τὸν θεῖον Εὔγραφον, μεθ’ ὧν χαίρων ἠγώνισαι. Καὶ νῦν τὴν Παναγίαν Τριάδα, ὑπὲρ ἡμῶν ἐκδυσωπεῖτε.

Κοντάκιον. Ἦχος α’. Χορὸς Ἀγγελικός.       
Μηνᾶν τὸν θαυμαστόν, Ἑρμογένην τὸν θεῖον, καὶ Εὔγραφον ὁμοῦ, ἱεραῖς μελῳδίαις, τιμήσωμεν ἅπαντες, ὡς τιμήσαντας Κύριον, καὶ ἀθλήσαντας, ὑπὲρ αὐτοῦ καὶ χορείαν, τὴν ἀσώματον, ἐν οὐρανοῖς πεφθακότας, καὶ θαύματα βλύζοντας.

Μεγαλυνάριον.
Ὤσπερ λιγυρόφθογγος ἀηδών, Μηνᾶ τὸν τῶν ὅλων, διαγγείλας Δημιουργόν, Εὔγραφον τὸν θεῖον, ὁμοῦ σὺν Ἑρμογένει, συμφύτους ἐπεσπάσῳ, τῷ θείῳ σκάμματι.