Ο Όσιος Μάρκελλος

Πέτυχε στην ζωή του διότι με την χάρη του Θεού κατάλαβε, ότι οι κοσμικές λαμπρότητες  φαίνονται  και  αφανίζονται  όπως τα  άνθη. Και  είχε την πεποίθεση  ότι  ζωή αληθινή και κερδισμένη είναι μόνο εκείνη, που αφιερώνεται στην  υπηρεσία  του  καλού, επάνω  στον  δρόμο  του  Ιησού  Χριστού.

Ο Μάρκελλος έζησε τον 5^ο αιώνα, επί πατριαρχείας Γενναδίου του Α’ (458 – 471) και βασιλέως του Λέοντα Α’ του Μακέλλη. Η  καταγωγή του Μάρκελλου ήταν από τη  Συρία και η οικογένειά του ήταν αρκετά πλούσια. Επειδή οι γονείς του αγαπούσαν τα γράμματα, στόλισαν τον γιο τους με πολλή παιδεία. Αλλά η καρδιά του  νέου, είχε  μέσα της ζωηρή και ακοίμητη την φλόγα της ευσεβείας. Τα κοσμικά αξιώματα δεν  τον ενδιέφεραν.

Με τέτοιες  διαθέσεις  πήγε  στην  Έφεσο, όπου μπήκε  σε μοναστήρι  και  έγινε μοναχός. Από εκεί πήγε στην Κωνσταντινούπολη,  στη  Μονή  Ακοιμήτων,  όπου  ηγούμενος  ήταν  ο Αλέξανδρος.  Εκεί, γρήγορα διακρίθηκε για τις  αρετές του και αγαπήθηκε πολύ  από τους αδελφούς της Μονής, για την ταπεινοφροσύνη που  διατηρούσε, άν και  ήταν άνθρωπος  μελέτης  και  μεγάλης  διανοητικής  αξίας.

Αφού πέθανε ο ηγούμενος  Αλέξανδρος και ύστερα ο διάδοχός του  Ιάκωβος, η αγάπη και η εκτίμηση των αδελφών, ανέδειξε  ηγούμενο  τον  Μάρκελλο. Η  διοίκησή  του  ήταν άριστη. Σύμφωνα με άλλη γνώμη, την μονή Ακοιμήτων, είχε κτίσει αυτός ο Όσιος Μάρκελλος, πιθανών στη θέση του σημερινού Τσιμπουκλί.          
Έτσι με αυτή την θεία και  Οσία ζωή του, κοιμήθηκε  και  αναπαύτηκε  ο  Μάρκελλος  στη Μονή  του.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.          
Ὕμνον ἄληκτον, Θεῷ προσφέρων, νοῦν ἀκοίμητον, προσφόρως ἔσχες, πρὸς ἐκπλήρωσιν τῶν θείων προστάξεων· ὅθεν κανὼν ἀρετῆς ἐχρημάτισας, καὶ Μοναστῶν ποδηγέτης θεόσοφος. Πάτερ Μάρκελλε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον. Ἦχος πλ. β’. Τὴν ὑπὲρ ἡμῶν.    
Τὴν ἀγγελικήν, ἀσίγητον ὑμνῳδίαν, σώματι θνητῷ, μιμούμενος θεοφόρε, ποιμὴν ἄγρυπνος ὤφθης, σαφῶς καὶ ἀρχέτυπον, τοῖς ἐκ πόθου ἑπομένοις σοι, εὐσεβείᾳ καὶ σεμνότητι, καὶ βοῶσι Πάτερ Μάρκελλε· χαίροις θεράπον Χριστοῦ, καὶ Ὁσίων κρηπίς.

Μεγαλυνάριον.
Αἴνεσιν ἀκοίμητον τῷ Θεῷ, Μάρκελλε προσφέρων, κατεκοίμησας τῶν παθῶν, τὰς ἐπαναστάσεις, καὶ ἄγρυπνος προστάτης, ὑπνώσας πανοσίως, ἡμῖν γεγένησαι.