Ὁ Ἅγιος Σεραφεὶμ ὁ Νέος Ἱερομάρτυρας

Γεννήθηκε στο χωριό Μπεζούλια της επαρχίας Αγράφων και ανατράφηκε κατά  Χριστόν από  τους  θεοσεβείς  γονείς  του,  Σωφρόνιο  και  Μαρία.

Αγάπησε την μοναχική ζωή και πήγε στη Μονή της Υπεραγίας Θεοτόκου, την επονομαζόμενη Κορώνα ή Κρύα Βρύση και επιδόθηκε στην άσκηση της αρετής. Διακρίθηκε για την άσκησή του και έγινε ηγούμενος της Μονής. Αργότερα χειροτονήθηκε  Αρχιεπίσκοπος  Φαναριού  και  Νεοχωρίου.

Κατηγορήθηκε ότι πήρε μέρος στην επανάσταση του Διονυσίου Φιλοσόφου,   συνελήφθη από  τους  Τούρκους, που  μάταια  προσπάθησαν  να  τον  εξισλαμίσουν. Εξαγριωμένοι  οι Τούρκοι  μπροστά  στη  σταθερότητα  της  πίστης  του  Ιερομάρτυρα,  υπέβαλαν  σ’ αυτόν φρικτά  βασανιστήρια, τα  οποία  μεγάλωναν, εφ’ όσον  ο  Σεραφείμ  διαρκώς  αρνιόταν  να προδώσει την ελληνοχριστιανική πίστη του. Αφού του έκοψαν την μύτη και επανειλημμένα τον παρουσίασαν στον κριτή, αρνούμενος να αλλαξοπιστήσει, τον εκτέλεσαν στις 4 Δεκεμβρίου 1601 με σουβλισμό και κατ’ άλλους με απαγχονισμό.
Η  τιμία  κεφαλή  του,  εναποτέθηκε  στη  Μονή  της  Κρύας  Βρύσης,  όπου  είχε  μονάσει  ο Άγιος.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.         
Τῶν Ἀγράφων τὸν γόνον, Φαναρίου τὸν πρόεδρον, καὶ Μονῆς Κορώνης τὸ κλέος, Σεραφεὶμ εὐφημήσωμεν· ἀθλήσας γὰρ λαμπρῶς ὑπὲρ Χριστοῦ, θαυμάτων ἐπομβρίζει δωρεάς, καὶ λυτροῦται νοσημάτων φθοροποιῶν, τοὺς πίστει ἀνακράζοντας· δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.

Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.

Τῆς Ἐκκλησίας τὸν ἀστέρα τὸν νεόφωτον

Καὶ Φαναρίου τὸν ποιμένα τὸν θεόκριτον

Ἀνυμνήσωμεν ἐν ᾄσμασι θεοφθόγγοις·

Ἀνατείλας γὰρ ἐσχάτως δι’ ἀθλήσεως

Καταυγάζει Ὀρθοδόξων τὰ πληρώματα,        
Χαίροις λέγοντα, Σεραφεὶμ ἀξιάγαστε.

Μεγαλυνάριον.
Χρίσματι ἁγίῳ τελειωθείς, θερμῶς ἀναδέχῃ, τὸ μαρτύριον τοῦ Χριστοῦ· οὑ γὰρ ἐπῃσχύνθης, τὸν εὐαγῆ ἀγῶνα, ὦ Σεραφεὶμ διό σε, Χριστὸς ἐδόξασε.