Οι Άγιοι 10 Μάρτυρες οι εν Κρήτη

Από  αυτούς,  οι μεν  Θεόδουλος, Σατορνίνος, Εύπορος,  Γελάσιος  και   Ευνικιανός, ήταν από τη Γορτυνία της Κρήτης. Ο Ζωτικός, από την Κνωσό.  Ο Αγαθόπους  από  το   λιμένα Πανούρμου. Ο Βασιλειάδης (ή Βασιλείδης) από την Κυδωνία. Ο Ευάρεστος και  ο  Μόβιος (ή  Πόμπιος, ή  Πόντιος)  από  το   Ηράκλειο.

Όλοι  μαρτύρησαν  τον 3^ο  αιώνα μ.Χ.,  όταν  αυτοκράτορας  ήταν ο  Δέκιος.  Και  οι  δέκα  με πολύ  ζήλο  εργάζονταν για τη  διάδοση  του  Ευαγγελίου  στο  νησί.  Καταγγέλθηκαν  στον έπαρχο Κρήτης, που ήταν συνώνυμος του αυτοκράτορα, ονομαζόταν δηλαδή  και   αυτός Δέκιος. Ο έπαρχος, όταν είδε την ανθηρή νεότητά τους και το αρρενωπό τους παράστημα, προσπάθησε να τους παρασύρει με πολλές υποσχέσεις εγκόσμιων απολαύσεων και ηδονών. Αλλά όταν είδε ότι τίποτα δεν πετύχαινε, διέταξε να τους μαστιγώσουν,  και  κατόπιν  τους  λιθοβόλησαν.

Οι γενναίοι μάρτυρες του  Χριστού  υπέμειναν ηρωικά τα βασανιστήρια, ενθυμούμενοι τα λόγια του ψαλμωδού:  «Ανδρίζεσθε και κραταιούσθω η καρδίᾳ υμών, πάντες οι ελπίζοντες  επί  Κύριον». Δηλαδή,  να  έχετε γενναίο  και  ανδρείο  φρόνημα, και η καρδιά σας άς γίνεται κραταιά και ατρόμητη, όλοι εσείς που ελπίζετε στον Κύριο.
Κατόπιν, με διαταγή του επάρχου, οι στρατιώτες έκοψαν με τα ξίφη τους τις τίμιες κεφαλές  των  δέκα  χριστιανών  Αγίων.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.       
Κρήτης τὰ εὔοσμα, ἄνθη τιμήσωμεν, τὰ διαπνέοντα, ὀσμὴν τὴν ἔνθεον, Θεόδουλον καὶ Ζωτικόν, Γελάσιον Σατορνῖνον, Εὔπορον Εὐάρεστον, Ἀγαθόποδα Πόμπιον, Εὐνικιανὸν ὁμοῦ, Βασιλείδην τε ἔνδοξον, βοῶντες πρὸς αὐτοὺς ὁμοφρόνως· χαῖρε Δεκὰς ἡ τῶν Μαρτύρων.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.   
Ἑωσφόρος ἔλαμψεν ἡ τῶν Μαρτύρων, σεβασμία ἄθλησις, προκαταυγάζουσα ἡμῖν, τὸν ἐν Σπηλαίῳ τικτόμενον, ὃν ἡ Παρθένος ἀσπόρως ἐκύησεν.

Μεγαλυνάριον.
Ὅμιλος θεόλεκτος καὶ σεπτός, πίστει συνημμένος, καὶ ἀγάπῃ εἰλικρινεῖ, ὤφθησαν ἐν Κρήτῃ, οἱ Δέκα Ἀθλοφόροι, ἐχθρῶν τὰς μυριάδας καταπαλαίσαντες.