Ο Όσιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός

Διαπρεπέστατος θεολόγος και ποιητής του  8^ου αιώνα  και  μέγας  πατήρ  της  Εκκλησίας.

Γεννήθηκε στην Δαμασκό στα τέλη του 7^ου αιώνα και  έτυχε  επιμελημένης  αγωγής  από τον πατέρα  του  Σέργιο, που  ήταν  υπουργός  οικονομικών  του  άραβα  χαλίφη  Αβδούλ Μελίκ  του Α’. Δάσκαλός  του  ήταν  κάποιος  πολυμαθής  και  ευσεβέστατος  μοναχός, που ονομαζόταν Κοσμάς και ήταν από τη Σικελία. Ο Σικελός μοναχός πράγματι, εκπαίδευσε τον Ιωάννη και τον θετό του  αδελφό  Κοσμά  τον  Μελῳδό,  άριστα  σ’ όλους τους  κλάδους  της  γνώσης.

Όταν πέθανε ο Σέργιος, ο γιος του Ιωάννης, διορίστηκε χωρίς να το θέλει, πρωτοσύμβουλος του  χαλίφη  Βελιδά (705 – 715).  Αργότερα,  όταν  ο  χαλίφης  Ομάρ  ο  Β’ εξήγειρε διωγμό κατά  των  χριστιανών, ο Ιωάννης μαζί  με  τον  θετό  του  αδελφό  Κοσμά (τον έπειτα επίσκοπο Μαϊουμά), έφυγαν από την Δαμασκό και πήγαν στην  Ιερουσαλήμ.  Εκεί  ο  Ιωάννης  έγινε  μοναχός  στην  περίφημη  Μονή του  Αγίου  Σάββα, όπου  έμεινε  σ’ όλη  του  την  ζωή,  μελετώντας  και  συγγράφοντας.

Στο διωγμό κατά των αγίων εικόνων, επί Λέοντος του  Ισαύρου (726), πήρε ενεργό   μέρος. Και  εξαπέλυσε  κατά του  ασεβούς αυτοκράτορα, τους τρεις  γνωστούς  λόγους  υπέρ  των αγίων εικόνων, πράγμα που θορύβησε τον Λέοντα.
Ο  Ιωάννης  κατανάλωσε  όλη  του  την  ζωή  για τη δόξα της  Εκκλησίας  και  άφησε  σε  μας θησαυρούς  ανυπολόγιστης  αξίας. Έζησε με οσιότητα πάνω  από εκατό χρόνια  και κοιμήθηκε  ειρηνικά  το  749.  Τάφηκε  στη  Μονή  του  Αγίου  Σάββα.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.          
Θεῖον ὄργανον, τῆς Ἐκκλησίας, λύρα εὔσημος, τῆς εὐσεβείας, ἀνεδείχθης Ἰωάννη πανεύφημε· ὅθεν πυρσεύεις τοῦ κόσμου τὰ πέρατα, ταῖς τῶν σοφῶν σου δογμάτων ἐλλάμψεσι. Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.    
Τὸν ὑμνογράφον καὶ σοφὸν Ἰωάννην, τῆς Ἐκκλησίας παιδευτὴν καὶ φωστῆρα, καὶ τῶν ἐχθρῶν ἀντίπαλον ὑμνήσωμεν πιστοί· ὅπλον γὰρ ἀράμενος, τὸν Σταυρὸν τοῦ Κυρίου, πᾶσαν ἀπεκρούσατο, τῶν αἱρέσεων πλάνην· καὶ ὡς θερμὸς προστάτης εἰς Θεόν, πᾶσι παρέχει, πταισμάτων συγχώρησιν.

Μεγαλυνάριον.
Ὑψηλῶν δογμάτων ἐρμηναυτά, ἱερῶν ᾀσμάτων, θεορρῆμον ὑφηγητά, χαίροις Ἰωάννη, ὁ πάντας διεγείρων, τοῖς μελιχροῖς σου ὕμνοις, πρὸς θείαν αἴνεσιν.