Η Αγία Ανυσία η Οσιομάρτυς

Η Αγία Ανυσία, έζησε στα χρόνια του  αυτοκράτορος  Διοκλητιανού (298 μ.Χ.).  Καταγόταν από  την  Θεσσαλονίκη και  ήταν θυγατέρα γονέων ευσεβών  και πολύ  πλουσίων.  Όταν πέθαναν οι γονείς της, η  Ανυσία στάθηκε  κυρία  του  εαυτού της.  Ούτε τα πλούτη που κληρονόμησε την μέθυσαν, ούτε η ορφάνια της την παρέσυρε. Αλλά με φρόνηση  και εγκράτεια, προσπαθούσε πάντα να μαθαίνει «τι εστίν ευάρεστον τω  Κυρίω». Τι  δηλαδή, είναι  ευχάριστο  και  ευπρόσδεκτο  στον  Κύριο.

Η ευσέβειά της αυτή, την έκανε γνωστή στους ειδωλολάτρες. Μια φορά λοιπόν, ενώ πήγαινε στην εκκλησία,  την  συνάντησε  κάποιος  ειδωλολάτρης  στρατιώτης. Αφού  την έπιασε  βίαια,  την  έσυρε  στους  βωμούς  των ειδώλων  και την πίεζε να θυσιάσει  στους Θεούς. Η  Ανυσία ομολόγησε ότι πιστεύει στον ένα και  αληθινό  Θεό, τον  Ιησού  Χριστό, και Αυτόν αγωνίζεται  να  ευχαριστεί  κάθε  μέρα.  Ο  στρατιώτης  εξαγριωμένος,  άρχισε  να βλασφημεί το Θεό και τότε η Ανυσία τον έφτυσε στο πρόσωπο.
Ντροπιασμένος αυτός,  έσυρε το σπαθί του και διαπέρασε τα πλευρά της. Έτσι η  Ανυσία, πήρε  το  αμαράντινο  στεφάνι  του  μαρτυρίου.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.       
Χριστὸν ποθήσασα, ἀπὸ νεότητος, αὐτοῦ τοῖς ἴχνεσι, κατηκολούθησας, ἐν ἀρεταῖς ἀσκητικαῖς ἐκλάμπουσα Ἀνυσία· ὅθεν καὶ ἀθλήσασα, πρὸς νυμφῶνα οὐράνιον, χαίρουσα ἀνέδραμες, ὡς παρθένος θεόληπτος, πρεσβεύουσα ὑπὲρ τῶν βοώντων· χαῖρε σεμνὴ Ὁσιομάρτυς.

Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.           
Παρθενίας χάρισι, κεκοσμημένη Ὁσία, μαρτυρίου ἤνυσας, γνώμῃ ἀνδρείᾳ τὸ σκάμμα· ὅθεν σε, διπλοῖς στεφάνοις ὁ σὸς Νυμφίος ἔστεψεν, ὁ κατ’ ἀξίαν νέμων τὰ γερά· ὃν δυσώπει Ἀνυσία, ὑπὲρ τῶν πίστει ἀνευφημούντων σε.

Μεγαλυνάριον.
Τῆς Θεσσαλονίκης θεῖος βλαστός, καὶ ἄμωμος νύμφη, τοῦ Παντάνακτος Ἰησοῦ, ὤφθης Ἀνυσία, ἀσκήσει καὶ ἀθλήσει, ἐχθρὸν καταβαλοῦσα, τὸν πολυμήχανον.