Ο Προφήτης Δανιήλ και τα τρία παιδιά Ανανίας, Αζαρίας και Μισαήλ

Ο   Προφήτης  Δανιήλ  είναι  ένας  από τους τέσσερις μεγάλους προφήτες και  έζησε στα τέλη του 7^ου με τις αρχές 6^ου π.Χ. αιώνα. Ανήκε στη  φυλή  του  Ιούδα, ήταν  από  βασιλικό γένος  και  γεννήθηκε  στην  Άνω  Βηθαρά.

Νήπιο  ακόμα,  οδηγήθηκε  μαζί με τους  γονείς του  αιχμάλωτος  στην  Βαβυλώνα. Με  την πρόνοια του Ναβουχοδονόσορα, ο Δανιήλ (που ο αθτοκράτορας  μετονόμασε  Βαλτάσαρ) με τους τρεις Εβραίους νεαρούς, Ανανία, Αζαρία και Μισαήλ, σπούδασαν στην αυτοκρατορική αυλή. Επειδή η απόδοσή τους στις σπουδές ήταν άριστη, όταν ενηλικιώθηκαν ο  βασιλιάς τους  έδωσε μεγάλη θέση στο  κράτος. Μάλιστα ο  Δανιήλ  είχε το χάρισα να  ερμηνεύει  όνειρα και  αργότερα  προφήτευσε και  τον  ερχομό  του  Υιού  του Ανθρώπου. Κάποτε όμως ο Ναβουχοδονόσωρ,  έκανε δική του χρυσή εικόνα και  απαίτησε  απ’ όλους  τους  αξιωματούχους  και  τον  λαό  να  την  προσκυνήσουν.

Ο  Δανιήλ  έλειπε  σε  αποστολή. Ήταν  όμως  οι  τρεις  παίδες, που  δεν  προσκύνησαν  την εικόνα. Αμέσως  καταγγέλθηκαν στο βασιλιά. Αυτός τους είπε ότι, άν πράγματι  δεν προσκύνησαν,  τους  περιμένει  το καμίνι της  φωτιάς. Τότε οι τρεις  παίδες  απάντησαν: «Άκου  βασιλιά· ο  ουράνιος  Θεός,  τον  οποίο  εμείς  λατρεύουμε, είναι  τόσο  δυνατός, που μπορεί να  μας  βγάλει σώους και  αβλαβείς  από το καμίνι της  φωτιάς  και  να  μας  σώσει από τα χέρια σου. Αλλά και άν ακόμα  δεν το κάνει, να ξέρεις  ότι τους θεούς σου  δε λατρεύουμε  και  την  εικόνα  σου  δεν  προσκυνάμε».

Πράγματι,  όταν  τους  έριξαν  στην  φωτιά, οι τρεις παίδες  βγήκαν  σώοι  και  αβλαβείς. Το ίδιο συνέβη αργότερα και με τον Δανιήλ, όταν ο Δαρείος τον έριξε στο λάκκο των λεόντων, επειδή έκανε την προσευχή  του,  ενώ  ο  βασιλιάς  είχε  διατάξει  για 30  ημέρες  να μην  κάνει  κανείς  ιδιαίτερη  προσευχή.         
Βλέποντας το θαύμα ο Δαρείος, κράτησε τον Δανιήλ στην αυλή του, όπου  παρέμεινε  και πέθανε σε  βαθιά γεράματα, πιθανότατα, στα  Σούσα.

Ἀπολυτίκιο. Ἦχος β’.      
Μεγάλα τὰ τῆς πίστεως κατορθώματα! ἐν τῇ πηγῇ τῆς φλογός, ὡς ἐπὶ ὕδατος ἀναπαύσεως, οἱ ἅγιοι Τρεῖς Παῖδες ἠγάλλοντο, καὶ ὁ Προφήτης Δανιήλ, λεόντων ποιμήν, ὡς προβάτων ἐδείκνυτο. Ταῖς αὐτῶν ἱκεσίαις Χριστὲ ὁ Θεός, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.

Καθαρθεῖσα Πνεύματι, ἡ καθαρά σου καρδία, προφητείας γέγονε, φαεινοτάτης δοχεῖον· βλέπεις γὰρ, ὡς ἐνεστῶτα τὰ μακρὰν ὄντα· λέοντας, ἀποφιμοῖς δὲ βληθεὶς ἐν λάκκῳ· διὰ τοῦτό σε τιμῶμεν, Προφῆτα μάκαρ Δανιὴλ ἔνδοξε.

Ἕτερον Κοντάκιον. Ἦχος πλ. β’. Αὐτόμελον.         
Χειρόγραφον εἰκόνα μὴ σεβασθέντες, ἀλλ’ ἀγράφῳ οὐσίᾳ θωρακισθέντες, τρισμακάριοι ἐν τῷ σκάμματι τοῦ πυρὸς ἐδοξάσθητε· ἐν μέσῳ δὲ φλογός, ἀνυποστάτου ἱστάμενοι, Θεὸν ἐπεκαλεῖσθε· Τάχυνον ὦ Οἰκτίρμον, καὶ σπεῦσον ὡς ἐλεήμων, εἰς τὴν βοήθειαν ἡμῶν, ὅτι δύνασαι βουλόμενος.

Μεγαλυνάριον.

Τόκον τῆς Παρθένου προκατιδών, Δανιὴλ Προφῆτα, ὡς τῆς χάριτος ὀφθαλμός, πίστει τῶν λεόντων, ἐνέφραξας τὸ στόμα· ἔνθεν τὴν ἀρετήν σου, πάντες ᾐδέσθησαν.

Ἕτερον Μεγαλυνάριον. 
Θάλαμον οἱ Παῖδες πνευματικόν, δρόσῳ τῆς Τριάδος, ἀπειργάσαντο ἐμφανῶς, τὴν ἑπταπλασίως, κάμινον ἐκκαφθεῖσαν, ἐν ᾗ χοροβατοῦντες, Θεὸν δοξάζουσι.