Οι Άγιοι Μανουήλ, Σαβέλ και Ισμαήλ οι Μάρτυρες

Οι Άγιοι Μάρτυρες Μανουήλ, Σαβέλ και Ισμαήλ κατάγονταν από την Περσία, ήσαν  αδελφοί  και άθλησαν κατά τους χρόνους του αυτοκράτορος  Ιουλιανού  του  Παραβάτου (361 – 363 μ.Χ.). Ο πατέρας τους ήταν πυρολάτρης, όπως όλοι οι Πέρσες. Η μητέρα του όμως, ευσεβέστατη Χριστιανή, εμπιστεύθηκε αυτούς στον ευλαβή πρεσβύτερο Εύνικο, για τη χριστιανική αυτών αγωγή  και  μόρφωση. Στρατιωτικοί  το επάγγελμα, απεστάλησαν υπό  του  βασιλέως των Περσών Βαλτάνου στην Κωνσταντινούπολη ως πρεσβευτές ειρήνης. Αφιχθέντες στη Χαλκηδόνα είδαν τον αυτοκράτορα Ιουλιανό να προσφέρει θυσία στα είδωλα, με την  παρουσία πλήθους κόσμου, κατοίκων της πόλεως, οι οποίοι ακολουθούσαν την ειδωλολατρική πλάνη.  Τούτο τους ελύπησε   πολύ  και οικτείρησαν το κράτος, ο αρχηγός του οποίου έγινε ένοχος τέτοιας  ασέβειας. Ένεκα  τούτου καταγγέλθηκαν υπό του κουβικουλάριου  Ινδικού  προς τον Ιουλιανό, προσαχθέντες δε ενώπιον του  αυτοκράτορος  και  μη  πεισθέντες να θυσιάσουν στα είδωλα, αφού τους εχτύπησαν σκληρά, διεπέρασαν τους αστραγάλους με περόνες, έκαψαν τις μασχάλες με αναμμένες λαμπάδες και τους βασάνισαν ποικιλότροπα, τους  μετέφεραν, το 363 μ.Χ., στο  τείχος  του  Κωνσταντίνου κοντά στη Θράκη, σε γκρεμώδες μέρος και τους αποκεφάλισαν. Τα τίμια λείψανά τους, περισυλλεγέντα υπό πιστών Χριστιανών, ενταφιάσθηκαν με τιμή  και  ευλάβεια.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.       
Ὡς ἐννεάριθμον, τοῦ Λόγου σύνταγμα, ἐχθρῶν τὰς φάλαγγας, κατετροπώσαντο, Ἴσαυρος Φῆλιξ σὺν αὐτοῖς, Ἑρμείας καὶ Περεγρῖνος, ἅμα Ἰννοκέντιος, Μανουὴλ καὶ Βασίλειος, Ἰσμαὴλ ὁ ἔνδοξος, καὶ Σαβὲλ ὁ μακάριος· διὸ καὶ τὰ βραβεῖα τῆς νίκης, εὗρον ὡς Μάρτυρες Κυρίου.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.   
Ὡς χορὸς θεόπλοκος κατηρτισμένοι, Ἀθληταὶ ἐννάριθμοι, ἀνδραγαθεῖτε εὐκλεῶς, ἐν ὁμονοίᾳ κραυγάζοντες· Σὺ τῶν Μαρτύρων Χριστὲ τὸ κραταίωμα.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις Ἀθλοφόρων παρεμβολή, Ἴσαυρε παμμάκαρ, καὶ οἱ σύναθλοι οἱ κλεινοί· Χαίρετε γενναῖοι, ὁπλῖται τοῦ Κυρίου, Ἀγγέλων συμπολῖται, καὶ ἰσοστάσιοι.