Ο Άγιος Νεομάρτυς Νικήτας γεννήθηκε στη νήσο Νίσυρο, το 1716 ή
1717. Οι γονείς του ήσαν από τους προύχοντες της κωμοπόλεως Μανδράκι. Ο πατέρας
του, δημογέροντας του νησιού, αφού
περιέπεσε στη δυσμένεια των Τούρκων και προσάχθηκε σε δίκη στη Ρόδο,
αλλαξοπίστησε και ασπάσθηκε το Κοράνι.
Έτσι μετακόμισε με την οικογένειά του στη Ρόδο. Ο μικρότερος από τους υιούς του ονομάσθηκε Μεχμέτ και ανατρεφόμενος
με τα της μωαμεθανικής θρησκείας
έδειχνε ζήλο προς τη
θρησκεία αυτή, χωρίς να γνωρίσει ποτέ
τα περί της προγονικής πίστεώς του
και της καταγωγής του.
Μία
ημέρα μάλωσε με ένα Τουρκόπουλο και η μητέρα του έβρισε τον Νικήτα ονομάζοντάς τον γκιαούρη, δηλαδή άπιστο. Πικραμένος ο μικρός Νικήτας ζήτησε να μάθει από τη μητέρα του, γιατί η Τουρκάλα τον έβρισε έτσι. Τότε η μητέρα του
αναγκάσθηκε να του πει όλη την αλήθεια για τη Χριστιανική και
ελληνική καταγωγή τους και ότι
το Χριστιανικό του όνομα
ήταν Νικήτας.
Από
εκείνη τη στιγμή στον εσωτερικό κόσμο του Νικήτα άρχισε μία επανάσταση. Αυτό
που τον απασχολούσε συνέχεια ήταν
με ποιο τρόπο θα επέστρεφε στην πατρώα πίστη και ευσέβεια. Και ο Θεός άρχισε
να οικονομεί τα πράγματα. Ο Νικήτας έλαβε τις αποφάσεις
του. Μπήκε σε ένα καΐκι
και έφθασε στο Άγιον Ὄρος
και
κατ’ άλλους στη Χίο. Στο Άγιον Ὄρος ο δωδεκάχρονος νέος έμεινε επί μία
τετραετία και ωφελήθηκε πολύ από
τη συναναστροφή του με μοναχούς.
Στη
συνέχεια αναχώρησε για τη Χίο. Οδήγησε
τα βήματά του στη Νέα Μονή της Χίου και
εκεί ανέφερε στον ηγούμενο τι ακριβώς είχε συμβεί. Ο ηγούμενος
τον έστειλε τότε στον Άγιο Μακάριο τον Νοταρά, από τις μεγάλες μορφές των Κολλυβάδων,
και σ’ αυτόν ο Νικήτας εξομολογήθηκε και καθημερινά ωρίμαζε πνευματικά
προετοιμάζοντας τον εαυτό του για το μαρτύριο.
Έτσι,
κάποια στιγμή, όταν κατέβηκε στη
Χώρα και ευρέθηκε ἐνώπιον του
αγά, ομολόγησε με πνευματική ανδρεία
και γενναιότητα την πίστη του στον Χριστό. Αμέσως ακολούθησε η σύλληψή του, ο εγκλεισμός στη
φυλακή και τα φρικτά βασανιστήρια.
Τελικά, το μανιασμένο πλήθος τον οδήγησε στη θέση Κάτω
Αιγιαλός της Χίου, όπου ήταν μετόχι
της μονής Ιβήρων. Εκεί ένας Τούρκος που ονομαζόταν Κριμλής, απέκοψε με
μανία την τίμια κεφαλή του Νεομάρτυρος
Νικήτα, το 1792.
Οι Τούρκοι επέταξαν το ιερό λείψανο σε ακάθαρτο τόπο, αλλά το σκήνωμα του Νεομάρτυρος παρέμεινε καθαρό και λευκό. Τέλος, το έρριψαν στη θάλασσα και διασώθηκαν, χάρη στην ευλάβεια των Χριστιανών, τεμάχια από αυτό και η τίμια κάρα του Νεομάρτυρος Νικήτα που φυλάσσεται με ευλάβεια στην ιερά μονή Ιβήρων.
Οι Τούρκοι επέταξαν το ιερό λείψανο σε ακάθαρτο τόπο, αλλά το σκήνωμα του Νεομάρτυρος παρέμεινε καθαρό και λευκό. Τέλος, το έρριψαν στη θάλασσα και διασώθηκαν, χάρη στην ευλάβεια των Χριστιανών, τεμάχια από αυτό και η τίμια κάρα του Νεομάρτυρος Νικήτα που φυλάσσεται με ευλάβεια στην ιερά μονή Ιβήρων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου