Ο
Όσιος και Θεοφόρος Πατέρας μας Παΐσιος καταγόταν από την Αίγυπτο, από γονείς
εύπορους, ενάρετους και ευσεβείς Χριστιανούς και άκμασε κατά το β’ ήμισυ
του 4ου αιώνος μ.Χ. Μετά
το θάνατο του πατρός του, νέος ακόμη στην ηλικία, υπό θείου ζήλου κινούμενος, εγκατέλειψε
τον κόσμο και κατέφυγε στην έρημο, όπου έγινε μαθητής του περιώνυμου ερημίτου ασκητού Παμβώ
(† 18 Ιουλίου), υπό την πνευματική καθοδήγηση του οποίου
προέκοψε σε όλες τις αρετές και τη
βαθιά γνώση της Αγίας
Γραφής. Μετά το θάνατο του διδασκάλου του, επιθυμών πλέον ήσυχη και ερημική
ζωή, για αυστηρότερη άσκηση, κατέφυγε στο εσωτερικό της ερήμου, όπου
εγνωρίσθηκε και συνδέθηκε δια στενοτάτης φιλίας μετά του επίσης μεγάλου ασκητού
Οσίου Παύλου († 15 Ιανουαρίου). Η φήμη της αγιότητός του άρχισε ταχέως να διαδίδεται, πολλοί δε
πιστοί προσέτρεχαν προς αυτόν, εξαιτούντες την ευλογία και τους σοφούς
παρηγορητικούς λόγους του. Γι’ αυτό και ονομάσθηκε Μέγας. Γέροντας πλέον, μετά
από παρακκλήσεις πολλών αδελφών, εγκατέλειψε
την έρημο και εγκατασταθείς πλησίον κατοικημένων τόπων δίδασκε και ενουθετούσε
τα προς αυτόν προσερχόμενα πλήθη των
πιστών.
Ο Όσιος Παΐσιος κοιμήθηκε με ειρήνη σε βαθύτατο
γήρας και ενταφιάσθηκε στην έρημο. Μετά ολίγα έτη, τα ιερά αυτού λείψανα,
ανακομισθέντα, μεταφέρθησαν στην Πισιδία και κατετέθησαν στην εκεί ευρισκόμενη
μονή.
Το Βίο του Οσίου Παϊσίου συνέγραψε ο συνασκητής του Όσιος Ιωάννης ο Κολοβός († 9 Νοεμβρίου), την δε Ακολουθία του εξεπόνησε ο Χριστόφορος Προδρομίτης.
Το Βίο του Οσίου Παϊσίου συνέγραψε ο συνασκητής του Όσιος Ιωάννης ο Κολοβός († 9 Νοεμβρίου), την δε Ακολουθία του εξεπόνησε ο Χριστόφορος Προδρομίτης.
Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ὁ ἔνσαρκος ἄγγελος, τῶν Μοναστῶν κορωνίς, ὁ ἄσαρκος ἄνθρωπος, τῶν οὐρανῶν οἰκιστής, ὁ θεῖος Παΐσιος, χαίρει τῇ αὐτοῦ μνήμῃ, σὺν ἡμῖν ἑορτάζων, νέμει τοῖς κοπιῶσι, δι’ αὐτὸν θείαν χάριν· διὸ ἐν προθυμίᾳ πολλῇ, τοῦτον τιμήσωμεν.
Ὁ ἔνσαρκος ἄγγελος, τῶν Μοναστῶν κορωνίς, ὁ ἄσαρκος ἄνθρωπος, τῶν οὐρανῶν οἰκιστής, ὁ θεῖος Παΐσιος, χαίρει τῇ αὐτοῦ μνήμῃ, σὺν ἡμῖν ἑορτάζων, νέμει τοῖς κοπιῶσι, δι’ αὐτὸν θείαν χάριν· διὸ ἐν προθυμίᾳ πολλῇ, τοῦτον τιμήσωμεν.
Κοντάκια.
Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.
Ὡς
τῆς ἐρήμου πολιοῦχον καὶ κοσμήτορα
Καὶ
τῶν Ὁσίων ἐγκαλλώπισμα καὶ σέμνωμα
Μακαρίζομέν
σε πάντες, Θεοῦ θεράπον·
Σὺ
γὰρ ὤφθης ἐκ παιδὸς ὅλος θεόληπτος
Καὶ
προσφόρως τῇ σῇ κλήσει πεπολίτευσαι.
Διὸ κράζομεν, χαίροις Πάτερ Παΐσιε.
Διὸ κράζομεν, χαίροις Πάτερ Παΐσιε.
Μεγαλυνάριον.
Τῷ Χριστῷ ἐκ βρέφους ἀνατεθείς, ηὔξησαι εἰς μέτρον, ἡλικίας πνευματικῆς, καὶ τῶν ἐν ἐρήμῳ, στῦλος φωτὸς ἐφάνης, Παΐσιε παμμάκαρ, Αἰγύπτου βλάστημα.
Τῷ Χριστῷ ἐκ βρέφους ἀνατεθείς, ηὔξησαι εἰς μέτρον, ἡλικίας πνευματικῆς, καὶ τῶν ἐν ἐρήμῳ, στῦλος φωτὸς ἐφάνης, Παΐσιε παμμάκαρ, Αἰγύπτου βλάστημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου