Ο Άγιος Μεθόδιος ο Ιερομάρτυρας Επίσκοπος Ολύμπου

Είναι άγνωστο από που καταγόταν ο Άγιος Ιερομάρτυς Μεθόδιος, ο οποίος άθλησε  κατά  τους  χρόνους  του  αυτοκράτορος  Διοκλητιανού (284 – 305 μ.Χ.). Υπήρξε κατ’ αρχάς μεν Επίσκοπος  του  εν Λυκία Ολύμπου, έπειτα δε Επίσκοπος Τύρου (της Φοινίκης), κατ’ άλλους δε Επίσκοπος Φιλίππων της Μακεδονίας. Το αναφερόμενο ότι διετέλεσε Επίσκοπος Πατάρων είναι  αναληθές, προελθόν  εκ  του  περί Αναστάσεως  διαλόγου  του, ο οποίος έλαβε χώρα στα Πάταρα. Διαπρεπής  αρχιερεύς και  πλατωνικός φιλόσοφος, διακρινόταν για την εμμονή του στην πίστη και την παράδοση και κατατάσσεται στους κορυφαίους θεολόγους της εποχής του, αγωνισθείς σφοδρώς κατά του Ωριγένους και  των οπαδών αυτού. Κατά τον επί  Διοκλητιανού  εναντίον των Χριστιανών κηρυχθέντα διωγμό, συνελήφθη  και  υπέστη  μαρτυρικό θάνατο, το  311 μ.Χ., στη  «Χαλκίδα της Ελλάδος και  ουχί της Συρίας», κατά νεώτερες επιστημονικές έρευνες. Κατ’ άλλους, ασθενών, εφονεύθη δια μαχαίρας υπό υπηρέτου, τον οποίο οι Ωριγενιστές είχαν δώσει σε αυτόν. Ο  υμνογράφος Θεοφάνης στον εορταστικό Κανόνα της μνήμης του Αγίου (Ωδή Γ’, τροπ. 1) εκφράζεται ως εξής επί του προκειμένου  για τον Μεθόδιο: «Ἐπιπολάζουσαν ἰδών, τὴν Ὠριγένους ἀπάτην, ὡς ὑπάρχων ἄριστος ποιμήν,  τῷ θείῳ πυρὶ συντόμῳ ἔφλεξας, πᾶσαν ἐκείνου τὴν ἀχλύν, τὴν ἀπαστράπτουσαν αἴγλην, ἅψας τῆς σοφίας σου, θεόληπτε». Για το μαρτυρικό του θάνατο εκφράζεται (Ὠδὴ Α’, τροπ. 3) κατ’ αυτόν τον τρόπο:  «Στέφει τοῦ μαρτυρίου, ἱερωσύνης τε μύρῳ, παμμάκαρ κοσμούμενος, δι’ ἀμφοτέρων ἤστραψας, ὅθεν τῆς ἀληθεστάτης, καὶ θεοειδοῦς κληρουχίας τετύχηκας».

Ο Ιερομάρτυρας Επίσκοπος Πατάρων που τιμάται από την Εκκλησία εορτάζεται την 20^η  Ιουνίου, όταν τελείται  «ἡ μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Μεθοδίου ἐπισκόπου Πατάρων», πρόκειται δρ για τον Άγιο Μεθόδιο  Ολύμπου.

Το συγγραφικό έργο του Αγίου Μεθοδίου υπήρξε πλουσιώτατο, το σπουδαιότερο δε έργο του, το οποίο αναδεικνύει και  αξιόλογο ποιητή, είναι το ασκητικού και ηθικού περιεχομένου  «Συμπόσιον τῶν δέκα παρθένων ἢ περὶ ἁγνείας».    
Άλλα έργα είναι  «Περὶ τοῦ αὐτεξουσίου», «Περὶ ἀναστάσεως»  ἢ «Ἀγλαοφῶν». Αποσπάσματα από τα έργα του είναι:  «Περὶ τῶν γενητῶν», «Ἑρμηνευτικαὶ πραγματεῖαι», «Περὶ βίου», «Ἐκ τῶν κατὰ Πορφυρίου»  και  άλλα.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.          
Θείαν μέθοδον, τῆς εὐσεβείας, ἐθησαύρισας, τῇ Ἐκκλησίᾳ, ὡς Ἱεράρχης καὶ Μάρτυς Μεθόδιε· σὺ γὰρ σοφίας τὸν πλοῦτον δρεψάμενος, ἀθλητικῶς τὸ σὸν τάλαντον ηὔξησας· Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.   
Ὡς πυρσὸν κτησάμενος τὴν θείαν γνῶσιν, ἐν ἀθλήσει ἔφανας, μυσταγωγὲ τῶν ὑπὲρ νοῦν, καταφαιδρύνων τοὺς ψάλλοντας· χαίροις ἐκφάντωρ τοῦ Λόγου Μεθόδιε.

Μεγαλυνάριον.
Εὔσημος κιθάρα καὶ μελουργός, θείων διδαγμάτων, ἀνεδείχθης Ἱερουργέ· ὅθεν καὶ τῷ ξίφει, τμηθείς σου τὸν αὐχένα, ἀπέτεμες τὴν πλάνην, Πάτερ Μεθόδιε.