Ο Άγιος Δωρόθεος ο Ιερομάρτυρας Επίσκοπος Τύρου

Είναι άγνωστο από που καταγόταν ο Άγιος Ιερομάρτυς Δωρόθεος. Άθλησε  κατά  τους  χρόνους του αυτοκράτορος  Ιουλιανού του Παραβάτου (360 – 362 μ.Χ.). Σοφώτατος και εγκρατέστατος Ιεράρχης, διακρινόταν για τη βαθιά θεολογική του μόρφωση και  την  πλήρη  γνώση των Γραφών. Κατά τους επί Μαξιμιανού  και  Λικινίου (286 – 323 μ.Χ.) εναντίον των Χριστιανών  κινηθέντες  διωγμούς, μετά από παράκληση του ποιμνίου του, αναγκάσθηκε να καταφύγει στη Δυσσόπολη της Θράκης, όπου παρέμεινε ιδιωτεύων μέχρι του θανάτου αυτών. Αφού επανήλθε στην  Επισκοπή του, εξακολούθησε  να κυβερνά το  ποίμνιό του με πατρική φροντίδα, διδάσκοντας,  στηρίζοντας και ενισχύοντας αυτό. Παρευρέθηκε στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο, που συνήλθε στη Νίκαια τῆς Βιθυνίας, το 325 μ.Χ., η  δε ζωή  και  η  δράση  του  παρατάθηκε  καθ’ όλη τη βασιλεία του αυτοκράτορος Κωνσταντίνου του Μεγάλου. Ανακινηθέντων των διωγμών επί αυτοκράτορος Ιουλιανού του Παραβάτου (361 – 363 μ.Χ.), κατέφυγε και πάλι στη Θράκη, αλλά, συλληφθείς υπό των ειδωλολατρών, εβασανίσθηκε σκληρά και ετελειώθηκε μαρτυρικά στη Δυσσόπολη (κατ’ άλλους στην Έδεσσα), το 362 μ.Χ., σε  ηλικία  εκατόν  επτά  ετών.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.           
Ὡς δώρημα τέλειον, ἐκ τοῦ τῶν φώτων Πατρὸς, σοφίας τὴν ἔλλαμψιν, ὡς Ἱεράρχης σοφός, ἐδέξω Δωρόθεε· ὅθεν καὶ πλεονάσας, τὸν σὸν τάλαντον μάκαρ, ἤθλησας ὑπὲρ φύσιν, βαθυτάτῳ ἐν γήρᾳ, πρεσβεύων Ἱερομάρτυς, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.           
Ὀρθοδόξοις δόγμασιν, Ἱερομάρτυς κηρύξας, δῶρον θεῖον ἅγιον, σαυτὸν προσῆξας τῷ Κτίστῃ, πρότερον, ἐν τῇ ἀσκήσει ἐνδιαπρέψας, ὕστερον, τῷ μαρτυρίῳ στερρῶς ἀθλήσας, καὶ νομίμως ὑπεδέξω, βραβεῖον νίκης, παρὰ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις τῆς σοφίας μυσταγωγός, καὶ τῆς Ἐκκλησίας, θεοφάντωρ ὁ ἱερός· χαίροις ὁ Μαρτύρων, τῆς δωρεᾶς τρυφήσας, ὡς θεῖος Ἱεράρχης, Πάτερ Δωρόθεε.