ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΓΝΩΜΕΣ

Ὁμιλία   στὴ   Μεγ. Παράκληση

«Ἐλέους  πηγὴ τοῦ κόσμου καταφύγιον…οὐ κρύπτω  σου  τὸν βυθὸν τοῦ  ἐλέους  σου…τὸν πλουσίαις  δωρεαῖς  δροσίσαντα…»

Ἕνα  ἀπὸ τὰ  πολλὰ  ὀνόματα   τὰ ὁποῖα  ἀναφέρονται  στὴ Χάρι  καὶ τὶς  πρεσβεῖες  τῆς  Θεοτόκου Μαριὰμ  εἶναι  καὶ  τἡ ἐπωνυμία  Παναγία ἡ ἐλεοῦσα. Καὶ ἡ ἐπωνυμία  αὐτὴ  εἶναι παρμένη  ἀπὸ  τὴν Ἀκολουθία  τῆς  Μικρᾶς  Παρακλήσεως  πρὸς τὴν Θεοτόκο, ὅπου  λέμε,  σὺν  τοῖς  ἄλλοις, πρὸς  τὴν Παναγία  μας:   «Ἐλέους  πηγή,   τοῦ  κόσμου καταφύγιον, οὐ κρύπτω  σου τὸν  βυθὸν  τοῦ ἐλέους, τὸν  πλουσίαις  δωρεαὶς  δροσίσαντα….».    

Ἄν  καὶ  κατ’ἐξοχὴν ἐλέους  πηγὴ  εἶναι ὁ Χριστός μας, ἐν  τούτοις, ὅπως ἄλλωστε  βλέπουμε  καὶ σὲ πολλὰ  τροπάρια  ταῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ πιστὸς λαὸς  θεωρεῖ   τὴν  Παναγία, ὅπως  εἶναι ἄλλωστε,  τὴν «τετοκυΐα,   ἡ ὁποία  ἔφερε  τὸ  φῶς  τοῦ κόσμου, τὸν  Χριστό,  στὸ κόσμο μας. Διότι ἡ Θεοτόκος Μαριὰμ  Φῶς  ὡς  μητέρα  τοῦ Θεοῦ μας.

Γι’ αὐτὸ ὅταν  ἀπευθυνώμαστε  πρὸς  τὴν  Θεοτόκο  λέγοντας  π.χ.  «σὲ, τὴν τοῦ θανάτου τὸ κράτος  ἐξαφανίσασαν»  δὲν  θέλουμε βέβαια  νὰ  ποῦμε  ὅτι καὶ ἡ Θεοτόκος  νικᾶ  ταὸ θάνατο, ἀφοῦ ὅπως  ξέρουμε  καὶ ἡ ἴδια  ὑπέστη  τὸ πικρὸ ποτήριο, ἀλλὰ  καὶ διότι ὁ  Νικητὴς  τοῦ θανάτου  εἶναι  μόνον  ὁ ἀναστὰς  ἐκ τῶν νεκρῶν Χριστός.    

Οἱ  προτεστάντες  βέβαια  μᾶς  κατηγοροῦν ὡς  Μαριολάτρεις  ὅταν τιμοῦμε  κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο  τὴν  Παναγία. Ἀλλὰ δὲν  πρόκειται  περὶ  αὐτοῦ, διότι ὅταν ὀνομάζουμε τὴν Θεοτόκο  μὲ ὀνόματα τὰ  ὁποῖα  ἁρμόζουν μόνο  στὸν Χριστὸ γίνεται γιὰ  δύο  λόγους·  πρῶτον, διότι στὸ  πρόσωπο τῆς Θεοτόκου ἀντανακλᾶται  ἡ αἴγλη καὶ ἡ  θεία  δόξα  τοῦ μονογενοῦ  Υἱοῦ  της.  Διότι ὅταν  δίδασκε καὶ θαυματουργοῦσε ὁ Κύριός μας ὅλα  αὐτὰ τὰ  θαυμάσια  ἔργα  του  τὰ  συνεσχέτιζαν  οἱ ἄνθρωποι  τοῦ Ἰσραὴλ μὲ  τὴν μητέρα τοῦ Σωτῆρος. Καὶ  ἔλεγαν  μαζὶ μὲ  τὴν ἄγνωστη ἐκείνη γυναίκα  τῆς  σημερινῆς  εὐαγγελικῆς περικοπῆς  τοῦ Μ. Παρακλητικοῦ Κανόνος, ἡ ὁποία ἔλεγε: «μακαρία  ἡ κοιλία  ἡ βαστάσασάσε, καὶ μαστοὶ  οὕς  ἐθήλασας».  Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ   Παναγία μας  εἶναι καὶ ἡ  κύρια  αἰτία  τῆς  σωτηρίας  μας.

   Ὑπάρχει  ὅμως  καὶ  ἕνας  ἀκόμη  λόγος  ὁ ὁποῖος ἐπιτρέπει  στοὺς ἱεροὺς ἡμῶν   Ὑμνογράφους  νὰ  ἐκφράζονται τοιοτοτρόπως  γιὰ  τὴ       μητέρα  τοῦ  Σωτῆρος. Διότι   ὅταν  ψάλλουν  οἱ  πιστοὶ     πρὸς τὴν Παναγία  τοὺς  ὕμνους: «ἀνυμνῶ, μεγαλύνω  τὴν ἄμετρόν σου συμπάθειαν…» δὲν  θεωροῦν τὴν Παναγία  ὡς  σωτῆρα τους.  Ὅπως  λέει, πάντως,  καὶ ὁ ἀπ. Παῦλος  ἕνας  εἶναι  μόνον ὁ ὁποῖος  δύναται  νὰ  δείξει  ἀληθινὴ  συμπάθεια στὸ ἀνθρώπινο  γένος, καὶ Αὐτὸς  εἶναι ὁ  Μέγας Ἀρχιερεύς, ὁ Χριστός, «ὁ δυνάμενος συμπαθῆσαι ταῖς  ἀσθενείαις  ἡμῶν». Πῶς λοιπὸν  ἡ Παναγία  μπορεῖ νὰ μᾶς  συμπαθήσει, ἀδελφοί μου; Μπορεῖ ἡ Παναγία  νὰ μᾶς  δείξει τὴν συμπάθειά της  ὡς μητέρα  τοῦ Χριστοῦ ἡ ὁποία  μᾶς  θεωρεῖ καὶ μᾶς  ὡς παιδιά της, ἀφοῦ εἴμαστε ἀδέρφια τοῦ υἱοῦ της.    Ὅταν  ἡ Θεοτόκος  πρεσβεύει ὑπὲρ ἡμῶν  καὶ  ἁπλώνει τὶς ἅγιες  φτεροῦγες της  καὶ μᾶς  σκεπάζει  μᾶς  γίνεται καὶ τεῖχος  ἀπροσμάχητον  σώζωντάς  μας  ἀπὸ τὶς ἐπιθέσεις  τοῦ διαβόλου.

Ὅταν  ἡ Παναγία μας  ποὺ   γέννησε  τὸν Αἴτιο  τῆς  σωτηρίας  μας  μᾶς παρέχει  τὸ θεῖον ἔλεος  λόγω  τῆς  μητρικῆς της  παρρησίας  λαμβάνουμε  ἀπὸ τὴ  θεία Χάρι  της  προστασία  καὶ σκέπη ἡ ὁποία  θὰ  μᾶς  σκεπάζει σὲ ὅλη  μας  τὴ ζωή, ἐφόσον βέβαια κι ἐμεῖς εἴμαστε  πιστοὶ  στὸν Χριστὸ καὶ   δὲν  φεύγουμε  ἀπὸ τὴν ὀρθόδοξο πίστη τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας.     

Ἀδελφοί μου!  Ἐπειδὴ ὅμως  ὁ  Χριστός μας δὲν εἶναι  μόνον ὁ ἀληθινὸς  Θεός, ἀλλὰ  εἶναι καὶ «ὑπογραμμός», εἶναι  δηλαδὴ καὶ  παράδειγμα  ὅλων μας,  οὐδεὶς ἐκ ταῶν  ἀνθρώπων  μπορεῖ  νὰ   τὸ  τὸ μιμηθεῖ σὲ τέλειο βαθμό· (οὔτε  ἡ  Παναγία, οὔτε  καὶ οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας).   Γι’ αὐτὸ ἄλλωστε  τιμοῦμε  τὴν Παναγία, καὶ γι’ αὐτὸ κάνουμε τὶς  Παρακλήσεις  αὐτές· γιὰ  νὰ ζητήσουμε  τὴ  βοήθειά  της, προκειμένου     νὰ λύσουμε      τὰ  ὅποια   προβλήματά μας, (ὑλικὰ ἤ πνευματικά). Γι’ αὐτὸ καὶ μεῖς, ἄν  ἀγαποῦμε  τὴν Θεοτόκο, ἄς μὴ λησμονοῦμε  τὸν ἐκκλησιασμὸ τῆς  Κυριακῆς, ἀλλὰ ἄς  ἐρχώμαστε  στὴν ἐκκλησία καὶ ἄς  κοινωνοῦμε μετὰ  ἀπὸ μετάνοια  καὶ ἱερὰ Ἐξομολόγηση  τὸ Σῶμα  καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Κυρίου μας.    Διότι τὸ παράδειγμα  ὅλων   τῶν   ἁγίων  καὶ    μαρτύρων   τῆς πίστεώς μας  διδάσκει ὅλους  μας  νὰ  ἔχουμε  τὶς  ψυχές  μας  στολισμένες  μὲ τὶς ἀρετὲς τοῦ  Χριστιανισμοῦ. Θέλημα  τῆς  Παναγίας, ἡ ὁποία  καὶ πρεσβεύει ὑπὲρ  ἡμῶν, εἶναι νὰ  ἔχουμε  ὅλοι μας         τὴ  χάρη    τῶν  ἁγίων  τῆς  Ἐκκλησίας  μας. Ἀμήν!