Ο Άγιος Εύπλος ο Μεγαλομάρτυρας ο Διάκονος

Έζησε στα τέλη του 3^ου αιώνα μ.Χ., όταν αυτοκράτορας ήταν ο  Διοκλητιανός.

Γεννήθηκε  στην  Κατάνη  της  Σικελίας,  όπου  ήταν  και  διάκονος  της εκεί Εκκλησίας. Θερμός  κήρυκας του  Ευαγγελίου  ο  Εύπλος,  προσπαθούσε  να στερεώσει  την πίστη  των  διωκόμενων  χριστιανών  και  τους   προέτρεπε να προτιμούν τα πιο φρικτά μαρτύρια παρά να αρνηθούν το Χριστό. Διότι  «ει υπομένομεν, και συμβασιλεύσομεν ει αρνούμεθα. Κακείνος αρνήσεται ημάς». Εάν, δηλαδή,  δείχνουμε υπομονή, τότε  και  θα  βασιλεύσουμε  μαζί μ’ Αυτόν  (τον Χριστό).  Εάν,  όμως,  Τον αρνούμαστε,  και   Εκείνος  θα  μας  αρνηθεί.

Οι  ειδωλολάτρες, βλέποντας  αυτή  την  δραστηριότητα του   Εύπλου,    τον   κατήγγειλαν  στον  Έπαρχο  Καλβισιανό.  Αυτός   προσπάθησε  με συζήτηση  να  πείσει  τον   Εύπλο  ότι  ήταν   μωρία  να πιστεύει   στον Τριαδικό Θεό  και  έπρεπε το   συντομότερο να Τον αρνηθεί. Ο  Εύπλος ακαταμάχητος   συζητητής,   διέλυσε  ένα  προς  ένα   όλα τα  επιχειρήματα  του  επάρχου.           
Ο Καλβισιανός,  αφού  είδε  ότι  δεν  τα  έβγαζε πέρα  με  τον Εύπλο, διέταξε και  του  έσχισαν τις σάρκες με σιδερένια νύχια.  Κατόπιν  του έσπασαν τις  κνήμες με σφυριά  και  στο  τέλος   τον   αποκεφάλισαν.  Ενώ  ο Εύπλος εξακολουθούσε  να μην αρνείται  το  Χριστό, μέχρι και  την τελευταία  του  πνοή.

Απολυτίκιο.  Ήχος  δ’. Ταχύ  προκατάβαλε.           
Ως  θείος   διάκονος,  της  Εκκλησίας  Χριστού,  οσίως   διήγαγες,  τα  προς Θεόν  και  πιστώς,  και  ήθλησας  άριστα·  συ  γαρ  εν  τω  πελάγει,  των ποικίλων  αγώνων,  εύπλοος   ανεδείχθης, παμμακάριστε  Εύπλε.   Και  νυν  ημάς  προς  λιμένα,  θείον  κυβέρνησον.

Κοντάκιον. Ήχος  α’.  Χορός  Αγγελικός.     
Τους νόμους του  Χριστού, ταις  χερσί περιφέρων,  επέστης  εκβοών,  τοις εχθροίς εν σταδίω· Αυτόκλητος πάρειμι,  εναθλήσων   στερρότατα·  όθεν κλίνας σου, περιχαρώς τον αυχένα, υποδέδεξαι, την εκτομήν την του ξίφους, τελέσας  τον δρόμον  σου.

Μεγαλυνάριον.
Άθλους διανύσας μαρτυρικούς, και  λύθροις  αιμάτων,  πορφυρώσας  την σην στολήν, τω Χριστώ παρέστης, ως  Μάρτυς τροπαιούχος, ω Εύπλε Διακόνων,  το  εγκαλλώπισμα.