Ο Άγιος Θαδδαίος ο Απόστολος

Εβραίος  από  την  Έδεσσα  ο   Θαδδαίος  και  πολύ  μορφωμένος  στις  θείες  Γραφές,  είχε  ανεβεί  στην  Ιερουσαλήμ  για  προσκύνημα την εποχή   του  Ιωάννου  του  Βαπτιστού.  Όταν   άκουσε  το  κήρυγμά  του και  είδε την αγγελική του ζωή, τόσο πολύ  εντυπωσιάστηκε, ώστε επεδίωξε και  βαπτίστηκε  απ’ αυτόν. Μετά  όμως, όταν  άκουσε  την διδασκαλία  και  είδε τα  θαύματα του  Κυρίου μας  Ιησού  Χριστού, τον ακολούθησε  μέχρι  το  σωτήριο  Πάθος.

Μετά  την  Ανάληψη  του  Κυρίου, επέστρεψε στην πατρίδα του, την Έδεσσα.   Εκεί  καθάρισε από  τη  λέπρα τον τοπάρχη  Αύγαρο  και  κατόπιν  τον  βάπτισε  χριστιανό.  Αφού  δίδαξε  και   φώτισε  με  τον  λόγο  της   αληθείας  πολλούς   και   ίδρυσε  πολλές  εκκλησίες  στις πόλεις  της  Συρίας, έφθασε  στην Βηρυτό.  Ο  Θαδδαίος  και  εκεί  με  τη  χάρη του  Θεού  δίδαξε  το   Ευαγγέλιο  και   βάπτισε πολλούς. Τελικά, εκεί  παρέδωσε ειρηνικά  το  πνεύμα  του,  αφού  στην   ζωή  του  εφάρμοσε  πλήρως  την   εντολή  που έδωσε  ο  Κύριος  στους   μαθητές Του:  «Πορευθέντες  μαθητεύσατε  πάντα  τα   έθνη,   βαπτίζοντας   αυτούς  εις  το  όνομα  του  Πατρός  και  του  Υιού και  του  Αγίου Πνεύματος».   Πηγαίνετε,  δηλαδή,   και  κάνετε μαθητές  σας  όλα  τα  έθνη,  βαπτίζοντας   αυτούς στο  όνομα  του  Πατρός  και  του  Υιού  και του  Αγίου  Πνεύματος. 
Ο  Μ.  Γαλανός, για  τον Απόστολο  αυτόν  αναφέρει:  «Μερικοί  υποθέτουν, ότι πρόκειται  για  έναν  από  τους 70  αποστόλους, που  καταγόταν  από την  Έδεσσα,  ήταν  όμως  Ιουδαίος. Άλλος  βέβαια  μπορεί   να   θεωρήσει, ότι  ο  Απόστολος  Θαδδαίος  είναι  ο  υπό  το  όνομα  αυτό  φερόμενος μεταξύ  των   Δώδεκα. Ονομαζόταν  δε  αλλιώς και  Λεββαίος και  ήταν αδελφός του Ιακώβου του  μικρού. Σε αυτόν  ανήκει  και  η  επιστολή  Ιούδα στο  Ευαγγέλιο. Διότι  καθ’  αυτό   Ιούδας ονομαζόταν, τα δε  άλλα  δυο  ονόματα   ήταν  πρόσθετα,   όπως συμβαίνει πάντοτε  στους  Ιουδαίους μέχρι  και  σήμερα.  Ο  Θαδδαίος κήρυξε  το  Ευαγγέλιο   στην   Μεσοποταμία,  όπου  και  έλαβε  μαρτυρικό   θάνατο».

Απολυτίκιο.  Ήχος   δ’.  Ταχύ   προκατάλαβε.        
Θεού   του   εν  σώματι,  επιφανέντος  ημίν,  αυτόπτης  γενόμενος,  και ιερός μαθητής,  Θαδδαίε  Απόστολε, έλαμψας τοις  εν σκότει,  την σωτήριον  χάριν· ώφθης  των  εν  Εδέσση,  ιατήρ  λαμπαδούχος·  διο  τους προσιόντας  σοι,  σκέπε  εκάστοτε.

Κοντάκιον.  Ήχος   γ’.  Η   Παρθένος   σήμερον.    
Εορτή  χαρμόσυνος, του  Αποστόλου  επέστη·  ευφροσύνως  σήμερον, επιτελέσωμεν  ταύτην· νέμει  γαρ, τοις  αυτόν πίστει  αεί  τιμώσι, λύτρωσιν,   αμαρτημάτων  και  ρώσιν  θείαν·  και  γαρ  έχει  παρρησίαν,  ως  θείος  μύστης  Χριστού  της  χάριτος.

Μεγαλυνάριον.
Αίγλη  του   Σωτήρος  καταυγασθείς,  τούτω  προσπελάσας,  ω  Θαδδαίε  ως  μαθητής·  ένθεν   εν  Εδέσση,  ως  ήλιος  επέστης, φωτίζων και στηρίζων,  τους  προσιόντας  σοι.