Οι Άγιοι Φώτιος και Ανίκητος οι Μάρτυρες

Ο  Φώτιος  ήταν  ανεψιός του  Ανικήτου.  Κατάγονταν  και  οι   δυο   από τη  Νικομήδεια.  Όταν  ο  Διοκλητιανός θέλησε να  κινήσει  διωγμό  κατά  των χριστιανών, μίλησε μπροστά  στην  Σύγκλητο με τους πιο υβριστικούς  λόγους εναντίον τους. Εκεί  ήταν  παρών  και  ο  Ανίκητος,  που  όταν  άκουσε αυτά τα λόγια του βασιλιά,  όχι  μόνο  δεν  φοβήθηκε, αλλά  σηκώθηκε με θάρρος, δήλωσε ότι  είναι  χριστιανός  και  είπε   στο  Διοκλητιανό:   «Πλανάσαι,  βασιλιά,  αν  νομίζεις ότι με τα μέτρα κατά των Χριστιανών θα πετύχεις  τους ασεβείς σκοπούς σου. Μάθε ότι οι χριστιανοί αποτελούν σήμερα την υγιέστερη μερίδα της  ρωμαϊκής  αυτοκρατορίας.  Και θα  ήταν  ανόητοι  και αναίσθητοι  αν  πίστευαν  στα  είδωλα.  Γι’ αυτό,  όποια  μέτρα  και  άν  πάρεις εναντίον  τους,  στο   τέλος ζημιωμένος  θα  είσαι  εσύ,   ενώ   αυτοί  ένδοξοι  μάρτυρες».

Ο  Διοκλητιανός, προσβεβλημένος από την παρατήρηση του Ανίκητου, διέταξε  και  τον  έριξαν  τροφή σε ένα τρομερό λιοντάρι. Αλλά το λιοντάρι  σταμάτησε την άγρια  ορμή  του  και  ημέρεψε  σαν  πρόβατο. Τότε έγινε μεγάλος σεισμός και συνετρίβησαν πολλά ειδωλολατρικά αγάλματα.
Κατόπιν  τον  έβαλαν  σε τροχό  με  αναμμένη  φωτιά  από  κάτω.  Αλλά  ω  του  θαύματος, ο  τροχός  σταμάτησε  και  η  φωτιά  έσβησε. Τότε  έτρεξε  και  τον αγκάλιασε ο ανεψιός του  Φώτιος. Μόλις είδαν  αυτό  οι ειδωλολάτρες,  έδεσαν  και  τους δυο  μέσα  στο  λεγόμενο  λουτρό  του  Αντωνίου.  Και  αφού υπερθέρμαναν  το  νερό, παρέδωσαν  και  οι  δυο  ένδοξα  το  πνεύμα  τους.

Απολυτίκιο.  Ήχος  γ’. Θείας  πίστεως.         
Θείας  πίστεως,  τη  συμφωνία,  την   οικείωσιν,  της  συγγενείας,  δι’ αγώνων  ιερών   ελαμπρύνατε,  θεομακάριστε   Μάρτυς  Ανίκητε,  συν  τω  Φωτίω   φωτός  τω   θεράποντι.  Αλλ’ αιτήσασθε,  δοθήναι   πταισμάτων  άφεσιν,  τοις    μέλπουσιν   υμών  την  θείαν  άθλησιν.

Κοντάκιον. Ήχος  γ’. Η  Παρθένος  σήμερον.         
Εν   σταδίω βλέψας  σε,  ανδραγαθούντα  νομίμως,  Αθλητά  Ανίκητε,  ο Φώτιος  ο  θεόφρων,  σύναθλος,  στερρός  σοι  ώφθη  τη  εκμιμήσει,  άπασαν,   συν   σοι   βασάνων  πείρα  ενέγκας·  μεθ’  ού πρέσβευε   Κυρίω,  παντός   κινδύνου  ημάς   λυτρώσασθε.

Μεγαλυνάριον.
Ανίκητος  ώφθης  και  αρραγής,  Ανίκητε  μάκαρ,  εν  αγώσιν  αθλητικοίς· πλήρης  δε  αΰλου,  φωτός  Φώτιε  Μάρτυς,  διο  και  επαξίως,  εθαυμαστώθητε.