Ο Άγιος Όσιος Επίσκοπος Κορδούης της Ισπανίας

Έζησε στα χρόνια του Μεγάλου Κωνσταντίνου και  διακρίθηκε για την αρετή  και  τη  γενναία συμμετοχή του  στους αγώνες υπέρ της Ορθοδοξίας.

Πήρε μέρος  στην Α’  Οικουμενική  Σύνοδο,  που  έγινε  στη  Νίκαια,  καθώς και  σ’ αυτή  της Σαρδικής το  έτος 347.

Επίσης  συνέπραξε  στο  να  αθωωθεί  ο  Μέγας  Αθανάσιος από  τις εναντίον του κατηγορίες εκ μέρους των Αρειανών. Αλλά  επειδή  ο αυτοκράτορας Κωνστάντιος καταδίωκε  αμείλικτα  τον  Αθανάσιο,  το  ίδιο έκανε και  στον Ιεράρχη της Κορδούης Όσιο, που  υπέβαλε σε πολλές εξορίες και κακοπάθειες.   
Ο Όσιος όμως, κράτησε όρθιο  το  ορθόδοξο φρόνημά του μέχρι  τέλους. Δίκαια λοιπόν τον εγκωμιάζει γι’ αυτά ο Θεοδώρητος, ο  δε Μέγας Αθανάσιος  τον  τιτλοφορεί  πατέρα  των  επισκόπων.

Απολυτίκιον. Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχονΛόγον.        
Αρετών ταις ακτίσικαταλαμπόμενος,  θεοειδής  Ιεράρχης  της  Εκκλησίας Χριστού,  ανεδείχθης αληθώς  Όσιε ένδοξε, και του Αρείου καθελών, αίρεσιν  την  δυσσεβή,  αξίως  εστεφανώθης, παρά  του  πάντων Δεσπότου· όν εκδυσώπει  υπέρ πάντων  ημών.

Κοντάκιον. Ήχος β’. Τοις των αιμάτων σου.          
Εν Ιεράρχαις περίβλεπτος πέφηνας, και της Κορδούης ποιμήν ώφθης ένθεος,σοφίᾳ  τη  θεία  κοσμούμενος,  και  αρετών  τω  φωτί Πάτερ  Όσιε· διο  οι  πιστοί  ευφημούμενσε.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις των  ποιμένων η  καλλονή,  και  αρχιερέων, εγκαλλώπισμα ιερόν· χαίροις ευσεβείας, ο  θείος υποφήτης, Όσιε Ιεράρχα, Πάτερ θεόσοφε.