Ο Άγιος Λαυρέντιος ο αρχιδιάκονος και οι συν αυτώ Ξυστός και Ιππόλυτος

Οι  Άγιοι Λαυρέντιος ο αρχιδιάκονος, Ξυστός πάπας της Ρώμης και Ιππόλυτος,  μαρτύρησαν   το   53  μ.Χ.

Όταν  έγινε  ο  διωγμός  κατά  των  χριστιανών,  ο  πάπας της Ρώμης Ξυστός,  ομολόγησε  πρώτος  την  πίστη  του  στον  Κύριο,  με  αποτέλεσμα  να   θανατωθεί   με  αποκεφαλισμό.

Κατόπιν  συνέλαβαν   τον   Άγιο Λαυρέντιο,  ο  οποίος  έχριζε διαχειριστής  της  Εκκλησιαστικής  περιουσίας.  Του ζητήθηκε να παραδώσει τους θησαυρούς της Εκκλησίας. Ο Λαυρέντιος τότε, τους παρουσίασε τους φτωχούς, τα ορφανά και όσους είχαν ανάγκη την συνδρομή  της  Εκκλησίας  και τους είπε  ότι  αυτοί  ήταν   οι  θησαυροί της. Για  αυτό  το  τόλμημά του,  οι ειδωλολάτρες  τον βασάνισαν, ψήνοντάς  τον  ζωντανό.                   
Το  λείψανο  του  Αγίου  Λαυρεντίου  το  παρέλαβε  ο  Άγιος  Ιππόλυτος.  Μόλις όμως μαθεύτηκε αυτή του η πράξη, η ηγεμόνας διέταξε τον βασανισμό   του.  Έτσι   μαρτύρησε  και  ο  Άγιος  Ιππόλυτος.

Απολυτίκιο. Ήχος  γ’.  Την  ωραιότητα.       
Τω   θείω  Πνεύματι,  καταυγαζόμενος,   ως  άνθραξ  έφλεξας,  πλάνης  την   άκανθαν,  Αρχιδιάκονε  Χριστού,   Λαυρέντιε   Αθλοφόρε·  όθεν  ως θυμίαμα,   λογικόν   ωλοκαύτωσαι,  τω  σε  μεγαλύναντι,  τω  πυρί τελειούμενος·  διο   τους   σε  τιμώντας   θεόφρον,  σκέπε  εκ   πάσης επηρείας.

Κοντάκιον.  Ήχος  β’. Τα  άνω  ζητών.          
Πυρί  θεϊκώ, φλεχθείς την καρδίαν  σου, το πυρ των παθών, εις  τέλος εναπέσβεσας,  Αθλητών  εδραίωμα,  θεοφόρε  Μάρτυς  Λαυρέντιε·  και  εν άθλοις  εβόας πιστώς·  Ουδέν  με  χωρίσει,  της  αγάπης   Χριστού.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις  ο  Διάκονος του  Χριστού,  ο  διακονήσας,  εν  τη  χάριτι  ευσεβώς· χαίροις ο τελέσας, δια πυρός ανδρείως, τον ένθεον αγώνα, Μάρτυς Λαυρέντιε.