Ο Άγιος Αλέξανδρος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως

Ήταν, όπως λέγουν, «αποστολικοίς  χαρίσμασι  λαμπρυνόμενος». Σαν πρεσβύτερος  ακόμα,  διακρινόταν  για  τη  μεγάλη του  ευσέβεια,  την  αρετή και   την   αγαθότητά  του.

Στην  Α’ Οικουμενική  σύνοδο,  που έγινε  στη  Νίκαια  της Βιθυνίας, ο τότε  Πατριάρχης τον εξέλεξε  αντιπρόσωπό  του.  Και  όταν  στην  Σύνοδο αυτή  καταδικάστηκε  ο Άρειος, ο Αλέξανδρος, άν και γέροντας 70 χρονών,  δέχθηκε  να  περιοδεύσει  στην   Θρᾴκη,  Μακεδονία,  Θεσσαλία και  στην  υπόλοιπη  Ελλάδα, για να διδάξει  και  να  γνωστοποιήσει  τα  ορθά  δόγματα των αποφάσεων της Συνόδου της Νικαίας. Αλλά ενώ βρισκόταν στην περιοδεία αυτή, ο πατριάρχης Μητροφάνης απεβίωσε. Όρισε  όμως  διάδοχό  του τον Αλέξανδρο, διότι, παρά το γήρας του,  είχε τα κατάλληλα εφόδια για  τη διακυβέρνηση  της  αρχιεπισκοπής  της πρωτευούσης.

Πράγματι, σαν Πατριάρχης ο Αλέξανδρος ανταποκρίθηκε σωστά στις δύσκολες περιστάσεις των καιρών. Τότε ο Άρειος είχε εξαπατήσει το βασιλιά  Κωνσταντίνο  ότι  δήθεν πιστεύει  ορθά.  Και  ο  βασιλιάς  διέταξε  τον Αλέξανδρο να αφήσει τον Άρειο να  μετέχει  της  Θείας  Κοινωνίας.  Ο Αλέξανδρος, λυπημένος,  προσευχήθηκε  στον  Θεό  και  ζήτησε την βοήθειά Του. Η δέηση του Ιεράρχη εισακούσθηκε. Και το πρωί που ο  Άρειος με πομπή θα πήγαινε στην εκκλησία, βρέθηκε το σώμα του σχισμένο και σκωληκόβρωτο!         
Ο   Άγιος  Αλέξανδρος  απεβίωσε  ειρηνικά  το  340  μ.Χ.

Απολυτίκιον.  Ήχος  γ’. Την ωραιότητα.     
Μύσται  ουράνιοι  αποδεικνύμενοι,  θείοι  εκφάντορες  τω  κόσμω  ώφθητε, την  Εκκλησίαν  του  Χριστού,  ποιμάναντες  θεαρέστως, ιερέ  Αλέξανδρε, της Τριάδος ο πρόμαχος, Ιωάννη  ένδοξε,  ο  της  χάριτος  τρόφιμος,  και  Παύλε  Ιερέων  ακρότης· όθεν  υμάς  ανευφημούμεν.

Κοντάκιον.  Ήχος  γ’. Η  Παρθένος   σήμερον.       
Την τριάδα σήμερον,  Ιεραρχών  των  Οσίων, ιεροίς  εν  άσμασιν, εγκωμιάσωμεν πάντες· ούτοι γαρ, ως  οικονόμοι  των  απορρήτων, νέμουσι, χάριν  αέναον  τοις  βοώσιν, ω Αλέξανδρε  παμμάκαρ,  και  Ιωάννη,  συν  Παύλω  χαίρετε.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις  των  Πατέρων  τριάς   σεπτή,   Αλέξανδρε  μάκαρ,  συν  τω  Παύλω  τω ευκλεεί,  και  τω  Ιωάννη,  η  τρίφωτος  λυχνία,  η  πάσαν  Eκκλησίαν   καταπυρσεύουσα.