Η Αγία Χαριτίνη

Έζησε  στα   χρόνια  του  Διοκλητιανού  (284 – 305).

Ήταν  χριστιανή  και  δούλη  ενός  πλουσίου  Ρωμαίου,  του  Κλαυδίου.  Όταν  ο  κόμης  Δομέτιος  έμαθε  την  πίστη  της  Χαριτίνης  ζήτησε   από  τον  Κλαύδιο  να  του  την  στείλει  για  να  την  εξετάσει  ο   ίδιος.  Η  Αγία παρουσιάστηκε  στον κόμη  και  χωρίς  να  δειλιάσει  ομολόγησε  την αληθινή πίστη του Ιησού  Χριστού.  Ο  Δομέτιος  εξοργισμένος   από   την ομολογία  πίστεως  της   Χαριτίνης   διέταξε  τον   βασανισμό  της  και  στην  συνέχεια   ζήτησε  να  την   ρίξουν  στη   θάλασσα  δένοντάς   της μία   πέτρα  στο  λαιμό.

Όμως  με  την βοήθεια  της  Θείας Χάρης η  Αγία επέζησε και παρουσιάστηκε μπροστά στον Δομέτιο για να του αποδείξει την παντοδυναμία του Κυρίου. Παρά  ταύτα  ο  Δομέτιος  δεν  πείστηκε   και απαίτησε   τον   βασανισμό  της   ξανά.        
Με  αυτό  τον  τρόπο  η  Αγία  Χαριτίνη  παρέδωσε  το  πνεύμά  της  εις  τον   Κύριο.

Απολυτίκιον.  Ήχος   γ’.  Θείας   πίστεως.    
Θεία  χάριτι,  κραταιωθείσα, κράτος  ήσχυνας, της   δυσσεβείας,   Χαριτίνη υπέρ   φύσιν αθλήσασα·  όθεν χαρίτων  πηγήν  αδαπάνητον,  ως  γλυκασμόν  αναβλύζεις  τοις  κράζουσι. Μάρτυς  ένδοξε, Χριστόν   τον  Θεόν   ικέτευε,  δωρήσασθαι  ημίν   το  μέγα  έλεος.

Κοντάκιον.  Ήχος   δ’.  Επεφάνης   σήμερον.          
Μαρτυρίου αίμασι  πεφοινιγμένη, ουρανίοις  κάλλεσι, καθωραΐσθης ευπρεπώς,  ω Χαριτίνη  κραυγάζουσα· Συ των Μαρτύρων Χριστέ αγαλλίαμα.

Μεγαλυνάριον.
Χάριτος  τρυφήσασα   θεϊκής, χάριτος Μαρτύρων, απεδρέψω την καλλονήν·  όθεν  Χαριτίνη, των  οικτιρμών  του   Λόγου,  επόμβρησον   την χάριν,   τοις   σε   γεραίρουσι.