Η Αγία Αναστασία η Ρωμαία, η Οσιομάρτυς

Η  Οσία  Αναστασία  έζησε  στα  χρόνια  του  Διοκλητιανού και καταγόταν από την Ρώμη. Όταν πέθαναν οι πλούσιοι γονείς της, διαμοίρασε την περιουσία που κληρονόμησε στους φτωχούς και αποσύρθηκε  σε  μοναστήρι.

Όταν  την  συνέλαβε  ο  ηγεμόνας  Πρόβος,  υπενθύμισε  στην   Αναστασία  την  ανθηρή  νεότητά  της, για την οποία θα έπρεπε να αρνηθεί τον Χριστό. Τότε, δυναμική υπήρξε η απάντηση της Αναστασίας:  «Εγώ,  είπε,  μία ωραιότητα και νεότητα γνωρίζω, εκείνη που δίνει ο Χριστός στις πιστές και γενναίες ψυχές, που  προτιμούν γι’ Αυτόν τον θάνατο αντί άλλων εγκόσμιων αγαθών, όταν αυτά προτείνονται για την προδοσία του Θεού τους. Πλούτη είχα άφθονα. Δεν  τα  θέλησα.  Αλλά  τον Χριστό  μου  τον  θέλω  και  απ’  Αυτόν  καμία  δύναμη  δεν  θα  μπορέσει να με  χωρίσει.  Άν  αμφιβάλλεις,  δοκίμασε».

Εξαγριωμένος  από  την απάντηση ο Πρόβος, την μαστίγωσε στο πρόσωπο  και  την  άπλωσε  σε  αναμμένα κάρβουνα. Έπειτα, την κρέμασε  και  της έσκισε το σώμα. Μετά έκοψε τους μαστούς της, ξερίζωσε  τα  νύχια  της  και  τελικά  την  αποκεφάλισε.

Έτσι,  η  Αναστασία  πήρε  τον  αμαράντινο  στέφανο  του  μαρτυρίου.

Απολυτίκιον.  Ήχος  δ’. Ταχύ  προκατάλαβε.         
Ασκήσει  εκλάμψασα,  ώσπερ  παρθένος  σεμνή,  αθλήσεως  αίμασι,  την της αγνείας στολήν, ενθέως εφοίνιξας· όθεν Αναστασία, ως  Οσία  και Μάρτυς, χάριτας ιαμάτων, απαστράπτεις τω κόσμω, πρεσβεύουσα τω Σωτήρι,  υπέρ  των  ψυχών  ημών.

Κοvτάκιοv. Ήχος  γ’.  Η  Παρθένος  σήμερον.        
Παρθενίας νάμασι, καθηγνισμένη Οσία, μαρτυρίου αίμασι, Αvαστασία πλυθείσα,  παρέχεις, τοις εν ανάγκαις των νοσημάτων, ίασιν, και σωτηρίαν  τοις  προσιούσιν,  εκ  καρδίας· ισχύν  γαρ  νέμει,  Χριστός  ο   βρύων,  χάριν  αέναοv.

Μεγαλυνάριον.
Έφυς ωσπερ ῥόδον πανευθαλές,  εν  δικαιοσύνη  τοις  λειμώσιν ασκητικώς,  και  οσμήν  χαρίτων, αθλητικώς εκπέμπεις, σεμνή Αναστασία,  τοις  σε  γεραίρουσι.