ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΓΝΩΜΕΣ

Ὁ  Ἅγιος   Νέστωρ   ὡς  ὑπόδειγμα   ταπεινοφροσύνης

            Ἡ  ἑορτὴ  τοῦ  Ἁγίου  Νέστορος, ἡ  ἑορτὴ  τοῦ  Ἁγίου  ὁ   ὁποῖος  ἦταν ἕνας ἐκ τῶν μαθητῶν τοῦ μεγαλομάρτυρος  Ἁγίου  Δημητρίου,  τοῦ προστάτου, δηλαδή,  τῆς  Θεσσαλονίκης,  μᾶς  δίνει  ἀφορμὴ νὰ  μιλήσουμε  γιὰ τὴν ἀρετὴ τῆς   ταπεινοφροσύνης.  

            Ὁ  Ἅγιος  Νέστωρ  ἦταν  βέβαια  πρηκισμένος καὶ μὲ ὅλες τὶς ὑπόλοιπες ἀρετὲς τοῦ Χριστιανισμοῦ.  Διδάχτηκε  ὁ Ἅγιος αὐτὸς ὅλα ὅσα ἔπρεπε νὰ  πιστεύει ὡς  χριστιανὸς ἀπὸ  τὸν  ὁμολογητὴ καὶ  στρατιώτη  τοῦ  Χριστοῦ Ἅγιο Δημήτριο.

            Καὶ ἔδειξε ὁ   Ἅγιος   Νέστωρ αὐτή του τὴν πίστη, ἐφάρμοσε τὸ Εὐαγγέλιο, ὅταν   ζήτησε  ὁ  Διοκλητιανὸς ἀπὸ τοὺς χριστιανοὺς νὰ ἀναμετρηθοῦν  μὲ  τὸν  γίγαντα  Λυαῖο τὸν ὁποῖο  εἶχε   φέρει    ὁ Διοκλητιανὸς     ἀπὸ   τὴν   Σκυθία.

            Πότε  ὅμως  κάλεσε  ὁ Διοκλητιανὸς τοὺς χριστιανοὺς  σ’ αὐτὴ τὴν  πάλη, καὶ  ποῦ ἔγινε  ἡ μάχη αὐτή,    ἀδελφοί μου; Ὅπως  ξέρουμε  κατὰ τὴν ἐποχὴ τοῦ Διοκλητιανοῦ γινόταν  τὸ  λεγόμενο  πένταθλο, ὅπως  λέγαμε καὶ χθές, ποὺ ἑορτάζαμε τὴν   μνήμη  τοῦ   Ἁγίου  Δημητρίου.  Τὸ  πένταθλο  αὐτὸ  εἶχε καὶ τὸ ἀγώνισμα  τῆς  πάλης.  Τὸ  ἀγώνισμα αὐτὸ ὅμως  γινόταν  μόνο  μετὰ ἀπὸ νίκες  τῶν  εἰδωλολατρῶν  βασιλέων κατὰ τὶς  μάχες   καὶ νίκες  τους  ἐναντίον τῶν  ἐχθρῶν  τῆς  Ρωμαϊκῆς  αὐτοκρατορίας. 

            Ὁ  Ἅγιος Νέστωρ ὅμως    ξεπέρασε στὴν  ἀνδρεία  ἀκόμη  καὶ   τὸν  βασιλέα  Δαβίδ,  ὁ  ὁποῖος    σκότωσε  τὸν  γίγαντα  Γολιάθ.  Γιατὶ  ὁ  Δαβὶδ  νίκησε  μὲν    τὸν   Γολιάθ, ἀλλὰ    μὲ  κάποιο πολεμικὸ  τέχνασμα, ἐνῶ  ὁ  Νέστωρ  νίκησε  τὸν  Λυαῖο  μὲ τὴν δύναμη τοῦ  Χριστοῦ  μας  καὶ  τὴν  εὐχὴ  τοῦ  Ἁγίου  Δημητρίου.

            Ἡ  δύναμη  ὅμως  τοῦ  Χριστοῦ  μας  δὲν βρίσκεται  στὴ  σωματική ρώμη  τοῦ  Ἁγίου  Νέστορος,  οὔτε  στὰ  πολεμικὰ ὄπλα,    ἀλλὰ  βρίσκεται  μόνο  στὸ  ταπεινό    φρόνημα  τοῦ Ἁγίου Νέστορος.  Γι’ αὐτὸ  καὶ ὁ  Ἅγιος      νίκησε  τὴν  σατανικὴ  οἴηση  τοῦ  Λυαίου.  Ὁ  Ἅγιος Ἰωάννης  ὁ Χρυσόστομος  μᾶς  λέει  ὅτι ἡ  ἀρετὴ τῆς  ταπεινοφροσύνης  δίδει  σὲ  ὅλους μας  ἀφορμὴ  μιμήσεως  τῆς  ἄκρας   ταπεινωφροσύνης    τοῦ Χριστοῦ  μας,  ἡ  ὁποία  ταπεινοφροσύνη  μᾶς   ἀνεβάζει        μέχρι  τοῦ  οὐρανοῦ.

            Γι’ αὐτὸ εὔχομε νὰ  μιμούμαστε  καὶ μεῖς τὸ  παράδειγμα  αὐτὸ    τῆς  ταπεινοφροσύνης  καὶ ὁμολογίας  τῶν  ὀπαδῶν  τοῦ  Χριστοῦ    γιὰ νὰ κερδίσουμε  τὴ  δόξα    τῆς   βασιλείας  τῶν   οὐρανῶν.

            Ἀδελφοί  μου!   Ὁ Ἅγιος   Νέστωρ,  βέβαια,   δὲν  θὰ  γινόταν  ὅ,τι  ἔγινε ἄν δὲν διδασκόταν  τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ  Χριστοῦ  μας  ἀπὸ τὸν Ἅγιο Δημήτριο.   Γι’ αὐτὸ τὸ λόγο  οἱ δάσκαλοι  τῆς ἐποχῆς  μας-ἄν  πιστεύουν βέβαια  στὸ Χριστὸ πραγματικά- ὀφείλουν  μαζὶ  μὲ  τοὺς    χριστιανοὺς  γονεῖς  νὰ  ὁμιλοῦν στὰ  παιδιά τους  (μαθητὲς  ἤ μὴ) γιὰ τὸν Χριστὸ   προκειμένου  νὰ  εἶναι  τὰ  παιδιά μας  (ἀγόρια  καὶ κορίτσια)  παιδιὰ τοῦ Χριστοῦ  μας.  Ἀμὴν!