ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΓΝΩΜΕΣ

Ὁμιλία  στὴν  ΣΤ΄  Κυριακὴ  τοῦ  Λουκᾶ

«Ὑπόστρεφε  εἰς  τὸν  οἷκόν  σου καὶ  διηγοῦ  ὅσα  ἐποίησέ σοι  ὁ  Θεός» (Λουκ. 8,39)

            Ὁ  ἄνθρωπος,   ἀδελφοί  μου, ὡς     δημιούργημα τοῦ Θεοῦ    «κατ’ εἰκόνα  καὶ  καθ’ ὁμοίωσιν Αὐτοῦ»  ἔχει  καὶ  τὴν  ἱερὰ    ὑποχρέωση  νὰ   ἀγαπᾶ  μὲ  ὅλη  τὴ δύναμη  τῆς  καρδιᾶς    του τὸν Κύριο  καὶ    Θεό μας· ἔχει  δηλαδή  ὁ ἄνθρωπος  τὴν  ὑποχρέωση ὡς  χριστιανὸς  νὰ  ὑπακούει  ὁλοκληρωτικὰ     στὸ  θέλημα τοῦ  Θεοῦ  μας.  Διότι ἡ  ἀγάπη  αὐτὴ  τῶν  χριστιανῶν     βασίζεται  στὴν   της  ἀγάπη τοῦ  Χριστοῦ  πρὸς  τὸ  πρόσωπό μας, ἀλλὰ  καὶ    πρὸς  ἅπαντα     τὰ   πλάσματά Του.

Ἂγαποῦμε, ὅμως, ὅπως    πρέπει τὸ  Θεό μας,  ἀδελφοί μου; Ὀφείλουμε   νὰ  ὁμολογήσουμε  ὅτι  οἱ περισσότεροι ἀπὸ τοὺς  σύγχρονους  ἀνθρώπους   δὲν ἐφαρμόζουν  στὴ  ζωή τους  τὸ  θέλημα  τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ  πορεύονται σύμφωνα μὲ    τὸ  δικό τους   θέλημα.

            Διότι  οἱ  περισσότεροι  ἄνθρωποι  τῆς  ἐποχῆς  μας  ζοῦν   ὅπως    ζοῦσαν, περίπου,   καὶ οἱ  κάτοικοι τῆς  περιοχῆς τῶν  Γαδάρων.  Καὶ ἄν  οἱ κοσμικοὶ  χριστιανοὶ ταῆς  ἐποχῆς  ἀρνοῦνται  τοὺς  νόμους  ταῆς  Ἐκκλησίας  μας,  οἱ Γαδαρηνοὶ    καταστρατηγοῦσαν    τὴν ἐντολὴ τοῦ  Θεοῦ  ποὺ ἀπαγόρευε  στοὺς  ἑβραίους  νὰ  ἐμπορεύονται   χοιρινὸ  κρέας, οὔτε  καὶ νὰ    τὸ τρῶνε  αὐτό.  Τὸ   ἐμπόριο αὐτὸ  τῶν     χοίρων ἀπὸ  τοὺς  ἑβραίους  εἶχε  ἕνα  καὶ μόνο σκοπό· τὸ κέρδος   ποὺ προσέφερε   τὸ   ἐμπόριο  αὐτὸ στοὺς  Ἰουδαίους. 

Ἐρχόμενος  ὁ Κύριος ὡς  ἄνθρωπος  ἦρθε  γιὰ    νὰ  ἀφαιρέσει  ἀπὸ τὶς  ψυχές μας  τὸ μικρόβιο τῆς  πλεονεξίας  καὶ νὰ μᾶς  δείξει  τὴν μεγάλη Του ἀγάπη  κάνοντας  ἀμέτρητα  θαύματα  στὴν Παλαιστίνη. Τὰ θαύματά  του  δὲν ἦταν μόνο θεραπεῖες  ἀσθενῶν ἀπὸ  σωματικὲς  ἀσθένειες, ἀλλὰ  καὶ ἔβγαζε  χιλιάδες  δαιμόνια  ἀπὸ  δυστυχεῖς  ψυχές. Τρανὸ  παράδειγμα  ποὺ δείχνει τὴν ἐξουσία  τοῦ Χριστοῦ πάνω  στὰ  διαμόνια  εἶναι καὶ   ἡ θεραπεία  τοῦ δαιμονιζομένου τῶν  Γαδάρων. Ἐξ  ἀφορμῆς  τῆς  θεραπείας  αὐτῆς  δίδαξε  ὁ Χριστὸς  τοὺς  Γαδαρηνοὺς  πὼς  ἔπρεπε  νὰ  ἀπαλλαγοῦν  ἀπὸ τὴ μάστιγα τῆς πλεονεξίας.

            Ὁ     ἄνθρωπος   αὐτὸς   τῆς  εὐαγγελικῆς  μας  περικοπῆς   ὑπέφερε ἀπὸ τὴ δουλεία  τοῦ  σατανᾶ      ποικιλοτρόπως.   Διότι ὁ ἀρχηγὸς  τοῦ κακοῦ, ὁ  σατανᾶς, δὲν ἀγαπᾶ τὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ ἀντίθετα  τὸν   πολεμᾶ    μὲ  διάφορους    τρόπους.

Ὁ  διάβολος    βασάνιζε   τὸν Γαδαρηνὸ  τῆς  περικοπῆς μας    σπρώχνοντάς  τον  εἴτε     στὴ φωτιὰ γιὰ  νὰ καεῖ, εἴτε   στὴν   θάλασσα   γιὰ νὰ πνιγεῖ,   ἀλλὰ καὶ τὸν  κρατοῦσε   δεμένο  μὲ  ἁλυσίδες κάτω ἀπὸ  τὴν ἐπιροή του. Μὲ   αὐτὰ ποὺ ἔπραττε  ὁ διάβολος  στὸ δυστυχῆ  Γαδαρηνὸ μᾶς  κάνει γνωστὸ  ὅτι     τὰ  σατανικὰ πάθη  μᾶς  κάνουν καὶ μᾶς  δούλους  ὅπως  ἀκριβῶς  ὑποδουλώθηκε  καὶ ὁ Γαδαρηνὸς τοῦ Εὐαγγελίου. Ὁ Χριστός, ὅμως, ποὺ εἶναι  ἡ  Πηγὴ τοῦ Φωτὸς  μᾶς  ὁδηγεῖ στὴν  ἀληθινὴ   ζωὴ   ὅταν   ζοῦμε  κατὰ    τὸ   ἅγιο   θέλημά   Του.

 Ὀφείλουμε, ἀδελφοί μου, νὰ προβληματιστοῦμε ἀκόμα  καὶ  ἀπὸ τὰ βασανιστήρια  ποὺ ὑπέφερε ὑπὸ τοῦ  δαίμονος  ὁ  δαιμονισμένος  τοῦ εὐαγγελίου. Λέει  ἡ Γραφή ὅτι ὁ ἄνθρωπος  αὐτὸς  «ἠλαύνετο ὑπὸ τοῦ δαίμονος  εἰς τὰς  ἐρήμους». (Λουκ, 8,29)  Κάτω   ἀπὸ  τὴν ἐπήρεια  τῶν     δαιμόνων  ἄφηνε  ὁ δαιμονισμένος    τὸ σπίτι του  καὶ   κατοικοῦσε  σὲ   ἔρημους τόπους  καὶ    στὰ   μνήματα. Κατοικία  του ἦταν  τὰ  ἀκάθαρτα  καὶ  βρωμερὰ  μέρη,    ὅπως  ἀκριβῶς      καὶ  οἱ   ἐκκοσμικευμένοι  «χριστιανοὶ»  ξημεροβραδιάζονται  στὶς  χαρτοπαιχτικὲς λέσχες παίζοντας χαρτιὰ καὶ ρουλέτες.  

            Μόνον ὁ   Χριστὸς  μᾶς  ἀγαπᾶ  πραγματικά·  καὶ ἔδειξε  αὐτὴ τὴν  ἀγάπη Του ἐν πρώτοις  ἐλευθερώνοντας  τὸν  Γαδαρηνὸ  ἀπὸ  τὴν ἐπιρροὴ  τῶν  δαιμόνων  καὶ νικώντας  τὴ «δύναμη» τοῦ διαβόλου. Γιατὶ   μόλις  ὁ Χριστὸς      συναντήθηκε μὲ τὸν  δαιμονισμένο  Γαδαρηνὰ  τὰ  δαιμόνια  ἔφυγαν  ἀπὸ   τὸ  νέο  αὐτό.  Διότι  τὰ  δαιμόνια ποὺ ὑπῆρχαν  μέσα  στὴ ψυχὴ τοῦ δαιμονισμένου τῶν γαδαρηνῶν βασάνιζαν  τὸν ἄνθρωπο  αὐτὸ συνεχῶς.

Τὸ  φῶς ὅμως   τοῦ Χριστοῦ τὸ  ὁποῖο    εἶναι   πολὺ ἰσχυρώτερο ἀπὸ τὸ   σκοτάδι  τῆς  ἁμαρτίας  καὶ   τοῦ διαβόλου. Γι’ αὐτὸ καὶ     ὁ  Χριστὸς   συμβουλεύει  τοὺς  χριστιανοὺς  νὰ ἀποστρέφονται    τοὺς  δαίμονες  ποὺ     δίδουν ὅμως    κακὲς  «συμβουλές».  Ἐνῶ  ὁ  Χριστὸς  μᾶς  ὁδηγεῖ  στὴν  αἰώνια  Ζωή, καὶ    μᾶς  ὁδηγεῖ   στὴν αἰώνια  σωτηρία  μας.  

Τὸ  ὄνομα  ἄλλωστε  διάβολος  δὲν σημαίνει τίποτα ἄλλο  ἀπὸ  αὐτὸν  ποὺ  διαβάλλει  συνεχῶς  μὲ  ἀκάθαρτους καὶ πονηροὺς λογισμοὺς  τοὺς  ἀνθρώπους. Μᾶς  δοκιμάζει, ὁ διάβολος, ἀκόμα, βάζοντάς  μας  νὰ  βλέπουμε    ἀκάθαρτα  θεάματα στὴν    τηλεόραση   ἤ  στὸν  κινηματογράφο.

          Δὲν δημιουργήθηκε   ὅμως  ὁ   ἄνθρωπος   ἀπὸ   τὸ Θεὸ γιὰ  νὰ  ἁμαρτάνει ποικιλοτρόπως   ἀλλὰ  γιὰ  νὰ  ὑπακούει      στὸ  θέλημα  τοῦ  Θεοῦ.   Γι’ αὐτὸ καὶ μεῖς  ὀφείλουμε  νὰ  ὑπακοῦμε  στὸ Νέο Ἀδάμ, τὸ  Χριστό· ὀφείλουμε  νὰ  ὑπακοῦμε  στὸ Χριστὸ ποὺ      εἶναι  ὁ  Νικητὴς  τοῦ   διαβόλου  καὶ  τοῦ  θανάτου.  Ὀφείλουμε  λοιπὸν  νὰ  εἴμαστε  εὐγνώμονες      πρὸς  τὸν  Θεὸ  γιὰ  ὅλες   τὶς   δωρεές  Του.  

 Ἄν οἱ  γαδαρηνοὶ μετὰ  τὴν θεραπεία  τοῦ  δαιμονισμένου  ἔπεφταν  στὰ  γόνατα    καὶ   ζητοῦσαν  συγγνώμη ἀπὸ τὸ Χριστὸ  γιὰ  τὴν παράβαση   τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου ὁ ὁποῖος  ἀπαγόρευε  στοὺς  ἑβραίους  νὰ  ἐμπορεύονται καὶ νὰ τρῶνε  χοιρινὸ  κρέας   θὰ  λάμβαναν μαζὶ     καὶ  τὴν ἄφεση  τῆς ἁμαρτίας  τους αὐτῆς.   Αὐτοὶ ὅμως     ζήτησαν ἐπίμονα   ἀπὸ τὸ  Χριστὸ νὰ  φύγει ἀπὸ τὰ μέρη τους  ἐπειδὴ   τοὺς  ἀφαίρεσε  τὸ  κέρδος  ἀπὸ τὸ ἐμπόριο τοῦ  χοίρου.

Δὲν  εἶναι  ὅμως  μόνον αὐτοί, οἱ  γαδαρηνοί, οἱ ὁποῖοι  ἦταν  ἀγνώμονες  στὸ  Χριστό·  γιατὶ  καὶ μεῖς   οἱ χριστιανοὶ διώχνουμε  τὸ Χριστὸ  ἀπὸ  τὴν  ζωή μας.  Διότι  καὶ μεῖς  πετάξαμε  ἀπὸ  τὴ  ψυχή μας    τὴ Χάρι τῆς  ἐλευθερίας   μας  ἀπὸ   τὴ δυναστεία  τοῦ διαβόλου διὰ   τοῦ  σταυροῦ   τοῦ   Κυρίου μας.  Ἐκτὸς   ὅμως ἀπὸ  τὴ Χάρη τοῦ  Χριστοῦ  παίρνουμε  ἀπὸ τὸ  Χριστὸ  καὶ    μιὰ ἄλλη,  μεγαλύτερη  δωρεά· ἀφοῦ      ἐστόλισε   τὶς   ψυχές  μας διὰ  τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος  μὲ τὰ  χαρίσματα  τοῦ   Ἁγίου   Πνεύματος.

Πῶς, ὅμως, θὰ     ἀπαλλαγοῦμε ἐμεῖς  οἱ χριστιανοὶ    ἀπὸ τὰ   σύγχρονα    δαιμόνια, ἀδελφοί μου; Θὰ  ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τοὺς  δαίμονες  ποὺ πειράζουν τοὺς  ἀνθρώπους  ταῆς  ἐποχῆς μας  κατὰ  ταὸν ἴδιο  τρόπο  ποὺ  ἐλευθέρωσε  ὁ Χριστὸς  ταὸν   δαιμονισμένο  ἄνθρωπο    ταῶν   γαδαρηνῶν  κάνοντάς  τον  ἀπὸ γυμνὸ         «ἱματισμένον καὶ σωφρονῶν».   Ἐνῶ  δηλαδὴ  ὁ ἄνθρωπος  αὐτὸς  ἦταν  ὁλότελα     γυμνός,  (ἦθελαν  δηλαδὴ  οἱ  δαίμονες  τὸν  ἄνθρωπο  αὐτὸ  νὰ  βρίσκεται    μονίμως   γυμνός),  ὁ  Χριστὸς ὅμως    τὸν  καθάρισε ἀπὸ  τὶς    δαιμονικὲς  ἐνέργειες καὶ  τὸν ἔκανε  νὰ  ξαναφορέσει    ροῦχα,  ὡς   σώφρων  ἄνθρωπος.

Οἱ  δαίμονες  μόνο  ξεγυμνώνουν  τοὺς     ἀνθρώπους    (ἄνδρες ἤ  γυναῖκες), ἀφαιρώντας  τους         τὸν ἅγιο Χιτώνα  τῶν ἀρετῶν τῆς  Ἐκκλησίας  τοῦ  Χριστοῦ.  Γιατὶ   οἱ  δαίμονες βγάζουν  ἀπὸ τὶς  ψυχές  μας     τὶς  ἀρετὲς   ποὺ  πήραμε  ἀπὸ  τὸν  Χριστὸ    ὅταν  βαπτιστήκαμε    «στὸ   ὄνομα  τοῦ  Πατρός,  καὶ   τοῦ Υἱοῦ  καὶ  τοῦ  Ἁγίου  Πνεύματος». 

          Τὰ   δαιμόνια,  ὅμως, ποτὲ     δὲν   μποροῦν  νὰ ἐξουσιάσουν  τὶς  ψυχές μας  ἄν ἐμεῖς  δὲν  τοὺς  δώσουμε  τοῦτο  τὸ  δικαίωμα. Γι’ αὐτὸ  καὶ  οἱ  δαίμονες,  ποὺ ἦταν  μιὰ  ὁλόκληρη    λεγεώνα    δαιμονίων, καὶ    εἶχαν  φωλιάσει   στὴν  ψυχὴ  τοῦ κατοίκου αὐτοῦ   τῶν  γαδάρων.   Μόλις  ὅμως    εἶδαν  οἱ  δαίμονες    τὸ Χριστὸ φοβήθηκαν  τόσο  πολύ, ποὺ    ζήτησαν ἀπὸ τὸν Κύριό μας    νὰ  τοὺς  ἐπιτρέψει   νὰ  μποῦν τοὐλάχιστον   μέσα  στοὺς  χοίρους οἱ  ὁποῖοι     ἔβοσκαν  στὸν   τόπο  ἐκεῖνο.     Ὁ    Χριστὸς   εἶναι  ὁ νικητὴς  ἄλλωστε   τῶν    δαιμόνων.

Ἀποδέχτηκε  ὅμως,  ἀδελφοί μου, ὁ Χριστὸς  τὸ  αἴτημα  αὐτὸ  τῶν  δαιμόνων  νὰ  εἰσέλθουν  μέσα  στὰ  σώματα  τῶν  γουρουνιῶν; Ὁ   Χριστός, ἀδελφοί μου,  ποὺ ἀγαπᾶ  τὸν ἄνθρωπο καὶ θέλει τὴν  μετάνοια  ὅλων τῶν  ἁμαρτωλῶν ἀνθρώπων  ἀποδέχτηκε  εὐκόλως  τὸ  αἴτημα  τῶν  δαιμόνων  νὰ μποῦν στὰ  γουρούνια  γιὰ νὰ  δώσει ἀφορμὴ μετανοίας  στοὺς  κατοίκους  τῶν γαδάρων. Ἐπέτρεψε, δηλαδή,          ὁ Χριστὸς    νὰ  μποῦν οἱ δαίμονες    στὰ  γουρούνια  ποὺ ἔβοσκαν  στὰ  μέρη ἐκεῖνα γιὰ νὰ  ἀφήσουν  οἱ     γαδαρηνοὶ  τὴν   πλεονεξία  τους  καὶ   νὰ  μετανοήσουν εἰλικρινά. καὶ ἀλλάξουν  ζωή. Γιατὶ  ὁ Χριστὸς  δὲν  θέλει  τὸν  ἄνθρωπο   νὰ  εἶναι   ἄπληστος    καὶ  πλεονέκτης.

Ὑπὸ  τὴν ἐπήρρεια  ὅμως  τῶν  δαιμόνων  ὁδηγήθηκαν  οἱ χοῖροι  στὸν γκρεμὸ  καὶ  ἔπεσαν στὴ λίμνη καὶ ἐπνίγησαν. Τὸ γεγονὸς  αὐτὸ στενοχώρεσε  τοὺς  βοσκοὺς τῶν γουρουνιῶν διότι  ἔχαναν τὰ ἀφεντικά  τους  πολλὰ  χρήματα  ἀπὸ τὸ ἐμπόριο τῶν χοίρων. Τὸ  ἐμπόριο  αὐτὸ  ὅμως  δὲν   ἦταν  σύνομο,  καὶ δὲν  ἦταν  ἐμπόριο  ποὺ  ἤθελε  καὶ  ὁ  Θεός.   Γι’ αὐτὸ  τὸ   λόγο  τὰ ἀφεντικὰ τῶν  χοιροβοσκῶν  ἀπαίτησαν    ἀπὸ  τὸ Χριστὸ  νὰ  φύγει  ἀπὸ  τὰ   ὄριά τους.   Καὶ  ὁ  Χριστός,  ὁ   ὁποῖος   σέβεται    τὴν ἐλευθερία   ὅλων  τῶν  ἀνθρώπων  ἄφησε  τὴ  γῆ  τους     καὶ   μετέβη  εἰς  τὴν  ἰδίαν  πόλιν,  τὴν  Καπερναούμ.

Πρὶν  ἀφήσει,   ὅμως,     ὁ  Χριστὸς  τὴ  γῆ  τῶν  γαδάρων ἄκουσε  τὸν  θεραπευθέντα  δαιμονιζόμενο  νὰ  τὸν  παρακαλεῖ  ἐπίμονα  νὰ  τὸν πάρει  κι  αὐτὸν μαζί του  ὅπου  αὐτὸς  θὰ  πήγαινε.  Ὁ    Χριστὸς  ὅμως   πρόσταξε τὸν πρώην δαιμονισμένο τῶν  γαδαρηνῶν  νὰ  γυρίσει  πίσω  στὸ σπίτι  του  καὶ νὰ  διηγηθεῖ σ’ὅλους  τοὺς οἰκείους  του  ὅ,τι   τοῦ  ἔκανε  ὁ  Θεός.  Λέει   συγκεκριμμένα  ὁ Χριστός μας: «Ὑπόστρεφε  εἰς τὸν οἶκόν σου καὶ διηγοῦ ὅσα ἐποίησέ σοι ὁ Θεός».  (Λουκ. 8,39)   Καὶ    ὡς  ὑπάκουο  τέκνο τοῦ Χριστοῦ ὁ  θεραπευθεὶς  γαδαρηνὸς  ὑπήκουσε  στὸ Χριστὸ  καὶ πῆγε  στὸ  σπίτι  του  κηρύττοντας    τὸ μεγάλο  τοῦτο     θαῦμα  τοῦ   Χριστοῦ  μας.     

Γιατὶ  ὁ   Χριστός,   ὡς  νικητὴς  τοῦ διαβόλου,  ἔκανε πάρα  πολλὰ  τέτοια  θαύματα  κατὰ  τὴν  ἐπὶ γῆς παρουσία Του. Τὸ δὲ θαῦμα  τῆς  θεραπείας  τοῦ δαιμονισμένου  ἀπὸ  λεγεώνα  δαιμονίων  ἔγινε γιὰ  νὰ  διδάξει  τοὺς γαδαρηνούς, ἀλλὰ καὶ ὅλους  ἡμᾶς, ὀφείλουμε  νὰ  διώχνουμε ἀπὸ  τὶς  ψυχές  μας   τὸ πάθος  τῆς   πλεονεξίας.   Οἱ  κυριευμένοι ἀπὸ τὴν κοιλιοδουλεία καὶ  πολυτέλεια  ἄνθρωποι ποὺ    κυριεύονται    ἀπὸ  τὰ   πάθη  ἀπομακρύνουν  τοὺς  χριστιανοὺς  ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ τὰ ἱερά της μυστήρια. Ἐν πρώτοις   οἱ  χριστιανοὶ  βαδίζοντας  μὲ  τὸ πάθος  τῆς πλεονεξίας   ἀπομακρύνονται ἀπὸ  τὶς  χριστιανικές  τους      οἰκογένειες, ἐνῶ  ἡ  οἰκογένειά μας  πρέπει  νὰ   εἶναι    κατ’οἷκον  ἐκκλησία.  Ἄν  στὰ  σπίτια  μας  δὲν φροντίζουμε  νὰ    ὁμιλοῦμε   περὶ  τοῦ  Εὐαγγελίου  τοῦ Χριστοῦ μας  κινδυνεύουμε νὰ   χάσουμε    τὴ σωφροσύνη  μας, διότι ἔτσι     δὲν   εἴμαστε      σώφρονες  ἄνθρωποι  ὅπως  ἀκριβῶς  ἦταν  σώφρων     ἄνθρωπος  καὶ  ὁ  γαδαρηνὸς  τοῦ εὐαγγελίου.  Γιὰ παράδειγμα, ἄν ὁ    πατέρας ἤ ἡ     μητέρα   καὶ  τὰ   παιδιὰ  τους   ἀγαποῦν  ὄντως  τὸ Χριστό  μας  εἶναι  καὶ   πραγματικοὶ μαθητὲς  τοῦ  Κυρίου μας. Καὶ   ἄν  ἡ  οἰκογένεια  ζεῖ  πιστῶς  καὶ ἐναρέτως  ἔχει   καὶ  τὸ  Χριστὸ  μαζί  της.

Ἡ πλεονεξία  κάνει   ἀκόμα  καὶ  τοὺς       βιοτέχνες  καὶ    ἐμπόρους, ὅπως  καὶ   ὅλους  σχεδὸν  τοὺς  μεγάλους  κατὰ  κόσμον ὑπουδουλώνει  τοὺς  ἀνθρώπους  αὐτοὺς  στὸ πάθος  αὐτό.  Θὰ  ἔπρεπε πάντως  νὰ  εἶχαν  πάρει  μάθημα  ἀπὸ   τὸ  παράδειγμα  τῶν   χριστιανῶν  ἐργατῶν καὶ ἐμπόρων  τῆς  ἀρχέγονης  Ἐκκλησίας  ποὺ  δίδαξαν αὐτοὶ  πρῶτα  τὸ  Εὐαγγέλιο   στὴν   ἀρχαία  Ρώμη. Ἔπρεπε,  δηλαδή,   καὶ  οἱ  κοσμικοὶ ἄνθρωποι  τῆς  ἐποχῆς  μας  νὰ  μὴν  εἶναι  πλεονέκτες  ἀλλὰ   ὀλιγαρκεῖς.

Ἐπειδὴ  ὅμως    τὸ  Εὐαγγέλιο  τοῦ  Χριστοῦ μας  δὲν  εἶναι  γιὰ  νὰ  τὸ  καταχωνιάζουμε   στὰ   ράφια τῶν  σπιτιῶν   μας  ἤ  νὰ  τὸ βάζουμε  μαζὶ μὲ  τὰ ἄλλα  τὰ  βιβλία  στὶς   βιβλιοθῆκες  τῶν σπιτιῶν     μας, διότι  τὸ  Εὐαγγέλιο  διδάσκει  τὴν  ἀληθινὴ   ζωή μας. Ὀφείλουμε νὰ κηρύττουμε καὶ  νὰ     ὁμολογοῦμε παντοῦ καὶ  πάντοτε   τὴν  πίστη  μας  στὸ   Χριστό. Ὀφείλουμε,  γιὰ παράδειγμα,  νὰ ὁμολογοῦμε  τὴν  πίστη μας  στὸ Χριστὸ      στοὺς  στρατῶνες ὅπου   οἱ    χριστιανοὶ  στρατιῶτες θὰ   ἐλέγχουν  τὴν ἀπιστία    τῶν   συστρατιωτῶν    τους.

Στὰ   σχολεῖα  ἐπίσης  ὅπου    παρατηρεῖται  στὶς  ἡμέρες  μας  ἡ ὕπαρξη  πολλῶν νέων καὶ  νεάνιδων  ποὺ  ζοῦν  ἀντιευαγγελικὰ μέσα  στὴν  Ὀρθόδοξη  χώρα  μας,  χρειάζεται   νὰ ὑπάρχει καὶ   ὁ  ἀναγκαῖος    ἔλεγχος τῶν δυσεβῶν νέων ἀπὸ τοὺς πιστοὺς  νέους  τῆς ἐποχῆς μας.  Ἐπειδὴ  ὅμως  δὲν  ἐξέλειπαν τελείως  οἱ  πιστοὶ μαθητὲς καὶ  φοιτητὲς  τῶν ἡμερῶν μας  ἐλπίζουμε  νὰ  δώσει ὁ Θεὸς  καὶ  νὰ  ἀλλάξει ἡ κατάσταση πρὸς τὸ καλύτερο. Ἐπειδὴ  ὅμως    ἡ  ἀπιστία  δὲν  ὑπάρχει  μόνο  στοὺς  μαθητές, ἀλλὰ  καὶ   σὲ πολλοὺς  δασκάλους  καὶ   καθηγητές,   εὔχομε  νὰ  σταματήσει    αὐτὴ ἡ  ἀπιστία  τῶν  σύγχρονων  δασκάλων, ποὺ δηλητηριάζει  ψυχικῶς  τοὺς  χριστιανοὺς  νέους μας.

Ἀδελφοί  μου! Ἄν  θέλουμε   νὰ  ἀκολουθήσουμε πράγματι  τὸ  Χριστὸ ὀφείλουμε  νὰ  ἀποδεχτοῦμε  καὶ τὴν ἐντολὴ  ποὺ ἔδωσε  πρὸς    τὸν  θεραπευμένο  δαιμονισμένο τῶν  Γαδάρων.    «Ὑπόστρεφε εἰς  τὸν οἷκόν  σου»,  τοῦ εἶπε,  «καὶ  διηγοῦ  ὅσα  ἐποίησέ  σοι  ὁ  Θεός».  Ἡ παραγγελία αὐτὴ  τοῦ Κυρίου μας  πρέπει     νὰ   ἀκολουθεῖται  καὶ  ἀπὸ  ὅλους  μας.  Πρέπει κατ’ἀρχάς,     οἱ  γονεῖς   νὰ  καθοδηγοῦν  ὀρθῶς  τὰ παιδιά τους,  καὶ  νὰ  τὰ   φέρνουν  στὴν  Ἐκκλησία καὶ στὸ   Χριστό μας.  Τόσο  οἱ   χριστιανοὶ  γονεῖς   ὅσο   καὶ  οἱ  χριστιανοὶ  δάσκαλοι ὀφείλουν  νὰ  διδάσκουν τοὺς  νέους  «ἐν παιδείᾳ  καὶ νουθεσίᾳ  Κυρίου».  Οὕτως   ὥστε,    ἡ  ζωὴ   τῶν  παιδιῶν μας  ἀλλὰ  καὶ  ἡ  ζωὴ   ὅλων  μας  νὰ  εἶναι  σύμφωνη    μὲ  τὸ   Εὐαγγέλιο  τοῦ Κυρίου μας.   Ἀμήν!