Οι Άγιοι Ζηνόβιος και Ζηνοβία τα αδέλφια

Κατάγονταν  από  τις  Αιγαίς  της  Κιλικίας  και  ήταν  κληρονόμοι μεγάλης  περιουσίας.  Ο   Ζηνόβιος  είχε σπουδάσει  ιατρική,  και  όχι  μόνο  πρόσφερε αφιλοκερδώς  τις   υπηρεσίες  του  στους  πάσχοντες,  αλλά  επιπλέον  πλούσια  μοίραζε  από  τα  αγαθά  του  σ’ αυτούς.  Με  τη συμπεριφορά  του  αυτή στήριζε τους χριστιανούς, και πολλούς ειδωλολάτρες  έφερε   στη   χριστιανική  πίστη.

Όταν  πληροφορήθηκε  αυτό  ο  έπαρχος  Λυσίας,  έδωσε  διαταγή    και  τον  συνέλαβαν.  Ο  Ζηνόβιος  με παρρησία ομολόγησε ότι πράγματι  είναι  χριστιανός.   Και   ό,τι   κάνει,  το  κάνει  για  τη  σωτηρία  ψυχών  και  την  δόξα  του   αληθινού  Θεού.  Ο   Λυσίας  με  αυστηρότητα   του  είπε  ότι  άν  δεν σταματήσει   αυτό  που  κάνει  και  δεν  αρνηθεί  τον Χριστό, θα  μαρτυρήσει φρικτά.  Ο  Ζηνόβιος  απάντησε  ότι  τα  μαρτύρια μπορούν  να  βλάψουν  το  σώμα  του,  αλλά  την  ψυχή  του  ποτέ.  Διότι  λέει  ο  λόγος  του  Θεού:  «Και  τις  ο  κακώσων υμάς, εάν του αγαθού μιμηταί   γένησθε;».  Ποιος, δηλαδή,  θα μπορέσει  να   σας    κάνει    κακό και  να  σας  επιφέρει πραγματική  βλάβη,  αν   γίνετε   μιμητές  και ακόλουθοι  του  αγαθού;   Ο  Λυσίας  αμέσως  διέταξε  και  τον  βασάνισαν.

Τότε  παρενέβη  η  αδελφή  του   Ζηνοβία  και  ήλεγξε  τον  Λυσία,  ότι  αυτό  που  κάνει   είναι    άνανδρο.  Αλλά  ο  έπαρχος  συνέλαβε  και  αυτήν,  και   τελικά  αποκεφάλισε  και  τους  δυο.      
(Κατ’  άλλη  εκδοχή  ο  Ζηνόβιος  μαρτύρησε  επί   Διοκλητιανού.  Γεννήθηκε   από  γονείς   ευσεβείς  τον   Ζηνόδοτο  και  τη  Θέκλα,  και  πως,  όταν  μεγάλωσε έγινε  επίσκοπος  Αιγών,  επιτελώντας  πολλά  θαύματα).

Απολυτίκιον.  Ήχος  δ’.  Ταχύ  προκατάλαβε.        
Ως θείοι  αυτάδελφοι,  ομονοούντες   καλώς,  Ζηνόβιε    ένδοξε, και Ζηνοβία σεμνή, συμφώνως ηθλήσατε· όθεν και των στεφάνων, των αφθάρτων  τυχόντες,  δόξης  ακαταλύτου,  ηξιώθητε  άμα,  εκλάμποντες  τοις   εν   κόσμω,  χάριν   ιάσεων.

Κοντάκιον.  Ήχος   πλ. δ’.  Ως  απαρχάς  της   φύσεως.  
Τους  αληθείας  Μάρτυρας,  και  ευσεβείας  κήρυκας,  των  αδελφών   την δυάδα  τιμήσωμεν,  εν  θεοπνεύστοις   άσμασι, τον Ζηνόβιοv  άμα,  τη σοφή  Ζηνοβίᾳ, ομού  βιώσαντας,  και δια  μαρτυρίου  τευξαμένους στέφος άφθαρτον.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις  αυταδέλφων η ξυνωρίς,  Ζηνόβιε   μάκαρ,   Ζηνοβία   πανευκλεής, οι  τον  Θεόν  Λόγον,  δοξάσαντες  εν  άθλοις,  παρ’ ού  και    δοξασθέντες, ημών   προΐστασθε.