Η Οσία Ματρώνα η Θαυματουργός η Χιοπολίτιδα

Ονομαζόταν Μαρία και γεννήθηκε στο χωριό Βολισσός της Χίου από γονείς ευσεβείς και πλουσίους, τον Λέοντα και την Άννα. Έξι άλλες αδελφές της Μαρίας, μεγαλύτερές της, παντρεύτηκαν η μία μετά την  άλλη,  περιζήτητες  νύφες για την ομορφιά, την ανατροφή και για  την καλή  προίκα  τους.

Η   μικρότερη  αφοσιώθηκε  στη  μελέτη  των  θείων  και  ασχολείτο  θερμά  με φιλανθρωπικά  καθήκοντα.  Έτσι  θέλησε  να  ακολουθήσει  άλλο  δρόμο.  Η τακτική επαφή της με τις καλογριές των γυναικείων μοναστηριών του νησιού,  έκανε  την  Μαρία  να  ποθήσει την  αγνή  μοναχική   ζωή.  Αλλά  η αγάπη  προς  τους  γονείς  της,  την  συγκρατούσε   στο  πατρικό της   σπίτι.

Όταν  όμως  αυτοί πέθαναν  και  η  Μαρία  δοκίμασε  τη  μοναχική  ζωή  κοντά  σε μια  ευσεβή  χήρα, που  ασκήτευε  με  τις  δυο  θυγατέρες  της.  Μετά  απ’  αυτή την  μοναχική   εμπειρία, αποφάσισε να  προσχωρήσει στις  μοναχικές τάξεις. Χειροτονήθηκε λοιπόν μοναχή   και  μετονομάσθηκε  Ματρώνα.  Η  διαγωγή της  μέσα  στην  μικρή  αδελφότητα ήταν άριστη. Η διάθεσή της πάντοτε αγαθή, φιλάδελφη, ταπεινή και εγκάρδια. Μάλιστα, από τα έσοδα της πώλησης  της περιουσίας  της,  κτίστηκε  στο  μοναστήρι  ωραιότατος   ναός.

Μετά  από  κάποιο  χρόνο,  πέθανε  η γυναίκα  που  κοντά της η  Ματρώνα γυμνάστηκε στη μοναχική ζωή. Τότε όλες οι μοναχές από κοινού,  εξέλεξαν  ηγουμένη –  παρά  την θέλησή  της –  την  Ματρώνα.  Υπό   τις   οδηγίες της  η αδελφότητα  ζούσε με  πολλή  εγκράτεια,  υπακοή  και  ευσέβεια.

Το 1462 η Ματρώνα πέθανε, αφού έζησε ζωή πραγματικά αγία.
Άλλες  πηγές   υπολογίζουν  τον  χρόνο  κοιμήσεως  της  Αγίας  100 περίπου  χρόνια  πριν  το  1462,  διότι  η πρώτη  βιογραφία  της  γράφτηκε από  τον   Μητροπολίτη   Ρόδου   Νείλο  (1357).

Απολυτίκιον.  Ήχος   γ’.  Την  ωραιότητα.
Χριστού   τοις   ίχνεσιν,   ακολουθήσασα,   κόσμου   τερπνότητα,   Οσία  έλιπες,  και   εμιμήσω   εν   σαρκί,  Αγγέλων  την  πολιτείαν·  όθεν   ταις  του   Πνεύματος,  δωρεαίς   κατεφαίδρυνας,  την   ενεγκαμένην   σε,  νήσον  Χίον   πανεύφημε·  διο  χαρμονικώς  εκβοά   σοι·  χαίροις   Ματρώνα  πανολβία.

Κοντάκιον.
Ουδαμώς το θήλυ σοι, εμποδών ώφθη Ματρώνα, προς τους υπέρ άνθρωπον, αγώνας όντως και άθλους· ήσχυνας, διο τον μέγαν νουν θεοφόρε· εύφρανας, το γυναικείον  μεγάλως γένος,   το  εκείνου   ταις  σαις   νίκαις,  προσαφελούσα   της   ήττης   όνειδος.

Μεγαλυνάριον.
Έβλυσας  ιδρώτας  ασκητικούς,  εν  τη  Χίω  Μήτερ,   ως  καλλίκρουνός  τις πηγή,  εξ  ών απαντλούντες, Ματρώνα μακαρία, παθών των ψυχοφθόρων,  εκκαθαιρόμεθα.