Ο Άγιος Ιάκωβος ο Απόστολος και Αδελφόθεος

Η παράδοση   αναφέρει   ότι   ήταν   ένας   από   τους  γιους   του   Ιωσήφ  από  άλλη γυναίκα,  γι’ αυτό  ονομαζόταν  αδελφός  του  Κυρίου.  Η  συγγενική  του  όμως σχέση  με  τον  Κύριο  δεν  είναι  ομόφωνα  καθορισμένη.   Αλλά   το  γεγονός  είναι  ότι  ο  Ιάκωβος  ο  αδελφόθεος  έγινε  πρώτος   επίσκοπος   Ιεροσολύμων  και   είναι   αυτός  που  έγραψε  την   πρώτη   Θεία   Λειτουργία   της   χριστιανικής  Εκκλησίας.

Ο Ιάκωβος, λοιπόν, ποίμανε την Εκκλησία των Ιεροσολύμων με δικαιοσύνη,  με  γενναία  στοργή  και  στερεότητα  στην  πίστη.  Αυτό   όμως, εξήγειρε τη μοχθηρία και την κακουργία των  Ιουδαίων. Αφού  τον  έπιασαν, τον  εριξαν  πάνω  από  το πτερύγιο  του  Ναού,  και  ενώ  ακόμα ήταν  ζωντανός,  τον  αποτελείωσαν  με  άγριο  κτύπημα  ροπάλου  στο  κεφάλι.

Έργο του  Ιακώβου είναι και η Καθολική  Επιστολή του στην Καινή Διαθήκη,  στην   οποία   να   τι  μας   συμβουλεύει,  σχετικά  με  το  πως  πρέπει  να  χειριζόμαστε  τον  λόγο  του  Θεού:  «Γίνεσθε  ποιηταί  λόγου  και μη μόνον ακροαταί, παραλογιζόμενοι  εαυτούς». Δηλαδή να γίνεσθε εκτελεστές  και  τηρητές  του  λόγου  του  Θεού  και  όχι  μόνο  ακροατές. Και  να  μη   ξεγελάτε  τον  εαυτό  σας,  με  την  ιδέα  ότι  είναι  αρκετό  και μόνον  να   ακούει   κανείς   το  λόγο. 
(Η  μνήμη  του  Αγίου  Ιακώβου  του  Αδελφοθέου,  φέρεται  και  την  Κυριακή  μετά  την  Γέννηση  του  Χριστού,  μαζί  με  την  μνήμη  του   Δαβίδ  του  Προφήτου  και   Ιωσήφ  του  μνήστορος,  συνοδευόμενη  με  το  ακόλουθο  δίστοιχο:  «Συ  τέκτονος  παις,  αλλά  αδελφός  Κυρίου, του  πάντα τεκτήναντος, εν λόγω, μάκαρ». Τελείται  δε  αυτώ  η  Σύναξις  εν  τω  σεπτώ αυτού Ναώ το όντι ένδοθεν της  Υπεραγίας Θεοτόκου εν τοις Χαλκοπρατείοις.  Πατμιακός   κώδικας:  266).

Απολυτίκιον.  Ήχος   δ’. 
Ως  του  Κυρίου  Μαθητής,  ανεδέξω  δίκαιε  το  Ευαγγέλιον·  ως  Μάρτυς  έχεις  το   απαράτρεπτον·  την   παρρησίαν   ως   Αδελφόθεος·   το  πρεσβεύειν   ως   Ιεράρχης.  Ικέτευε  Χριστόν  τον  Θεόν,  σωθήναι  τας  ψυχάς   ημών.

Κοντάκιοv.  Ήχος  δ’.  Ο  υψωθείς  εν  τω  Σταυρώ.               
Ο  του Πατρός μονογενής Θεός Λόγος, επιδημήσας προς ημάς  επ’  εσχάτων, των ημερών Ιάκωβε θεσπέσιε, πρώτον σε ανέδειξε, των  Ιεροσολύμων, ποιμένα και διδάσκαλον, και πιστόν οικονόμον, των μυστηρίων  των   πνευματικών.   Όθεv   σε  πάντες  τιμώμεν   Απόστολε.

Μεγαλυνάριον.
Κλήσει  αδελφόθεος  πεφηνώς,  Ιάκωβε  μάκαρ,  των  αρρήτων  μυσταγωγός,  εν   Σιών   εδείχθης,  και  πάθει σου  τιμίω,  το  ζωηφόρον πάθος,  Χριστού  εδόξασας.