Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θαυματουργός ο Νεοκαισαρείας

Γεννήθηκε  περίπου το  210 με  215 μ.Χ. Οι  γονείς  του  ήταν ειδωλολάτρες  και  είχαν μεγάλη κοινωνική  θέση στη Νεοκαισάρεια του Πόντου. Μετά την στοιχειώδη εκπαίδευσή  του,  ο Γρηγόριος μαζί με τον  αδελφό  του  Αθηνόδωρο  πήγαν  στη  Βηρυτό για  να  σπουδάσουν  νομικά.

Ο  Θεός  όμως  είχε  άλλα  σχέδια  για  το  Γρηγόριο.  Όταν περνούσε από την Καισαρεία,  άκουσε  το  δεινό  ερμηνευτή  των  Γραφών, Ωριγένη.  Ο  Γρηγόριος  τόσο πολύ  ενθουσιάστηκε  μαζί του, ώστε άφησε τα νομικά και διετέλεσε επί  χρόνια μαθητής  του.

Κατόπιν  πήγε  στην  Αλεξάνδρεια,  και  από  εκεί  επέστρεψε  στη  Νεοκαισάρεια  με πλήρη  θεολογική  μόρφωση  και  άγιο  ζήλο.  Τότε  ο  Μητροπολίτης Αμασείας Φαίδημος  διέκρινε  τα  χαρίσματά  του  και   τον  έκανε  επίσκοπο  Νεοκαισαρείας.

Η επισκοπή  αυτή είχε μόνο 17 χριστιανούς! Ο  Γρηγόριος, όμως, δεν το θεώρησε υποτιμητικό. Βασιζόταν  πολύ  στην δύναμη της θείας χάριτος  και  πάντα   είχε  στο μυαλό του τα  ενθαρρυντικά  λόγια  του  θείου  Παύλου:  «Να ενδυναμώνεσαι με την χάρη που  μας  δίνεται  από  την σχέση και  την ένωσή μας με τον Ιησού Χριστό». Πράγματι, με την χάρη του Θεού, ο Γρηγόριος έκανε καταπληκτικό αγώνα και εκχριστιάνισε  σχεδόν όλη την πόλη. Και  ενώ είχε παραλάβει 17  χριστιανούς, όταν πέθανε  ειρηνικά  στα τέλη του  270 μ.Χ. είχαν απομείνει στην επισκοπική του περιφέρεια μόνο 17 ειδωλολάτρες!       
Υπήρξε  δε  τόσο  εγκρατής  στη  γλώσσα  του, ώστε  δεν  βγήκε  απ’ αυτήν  κανένας κακός,  περιττός  ή  αργός  λόγος.  Γι’ αυτό  και  ο  Θεός  τον  κόσμησε  και  με το χάρισμα  της  θαυματουργίας.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. δ’.        
Ἐν προσευχαῖς γρηγορῶν, ταῖς τῶν θαυμάτων ἐργασίαις ἐγκαρτερῶν, ἐπωνυμίαν ἐκτήσω τὰ κατορθώματα. Ἀλλὰ πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, Πάτερ Γρηγόριε, φωτίσαι τὰς ψυχὰς ἡμῶν, μήποτε ὑπνώσωμεν ἐν ἁμαρτίαις εἰς θάνατον.

Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τὰ ἄνω ζητῶν.

Θαυμάτων πολλῶν, δεξάμενος ἐνέργειαν, σημείοις φρικτοῖς, τοὺς δαίμονας ἐπτόησας, καὶ τὰς νόσους ἤλασας, τῶν ἀνθρώπων πάνσοφε Γρηγόριε· διὸ καλῇ θαυματουργός, τὴν κλῆσιν ἐξ ἔργων κομισάμενος.

Ἕτερον Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.

Ὡς εὐσεβείας ὑποφήτην καὶ διδάσκαλον

Καὶ τῶν θαυμάτων ποταμόν σε ἀνεξάντλητον

Μακαρίζομεν οἱ δοῦλοί σου Ἱεράρχα.

Ἀλλ’ ὡς ἔχων παρρησίαν πρὸς τὸν Κύριον

Ἐκ παντοίων ἀπολύτρωσαι κακώσεων           
Τοὺς βοῶντάς σοι, χαίροις Πάτερ Γρηγόριε.

Μεγαλυνάριον.
Τῇ φιλοσοφίᾳ πρὸς ἀληθῆ, γνῶσιν κεχρημένος, οἷα κλίμακι νοητῇ, πρὸς θεολογίας, ἀνέδραμες τὸ ὕψος, Γρηγόριε θαυμάτων, καινῶν διάκονε.